Ένα old school μέσα σε ένα άλλο… old school; ΟΚ, χρειάζεται διευκρίνιση και αυτή έρχεται ευθύς αμέσως: Το Στάρσκι και Χατς (Starsky & Hutch), φρέσκο «έμπα» στην 5άδα με τις πιο δημοφιλείς ταινίες του Netflix, μας έρχεται από το 2004, ως χιουμοριστικό remake της ομώνυμης τηλεοπτικής σειράς, που υπήρξε mega hit στην Αμερική των 70’s. Κουβαλάει δηλαδή διττό ρετρό χαρακτήρα – ναι, όσο κι αν μας πληγώνει η συνειδητοποίηση, κάτι που έγινε «μόλις» πριν από 20+ χρόνια είναι πλέον και αυτό «αλλοτινό» ως ύφος, στιλ. Χωρίς βέβαια αυτό να είναι κακό, κάθε άλλο.
Τι έχουμε εδώ; Μπεν Στίλερ και Όουεν Γουίλσον σε κέφια και σε φοβερή χημεία μεταξύ τους. Ο πρώτος είναι ο Στάρσκι, ο «πορωμένος» μπάτσος που βλέπει την επιβολή του νόμου ως λειτούργημα, ως ιερή αποστολή. Ο δεύτερος είναι ο Χατς, ένας ντετέκτιβ με χαλαρή αντίληψη της ηθικής – για να το θέσουμε κομψά – που δεν θέλει δα να πολυσκοτίζεται, η ζωή είναι πολύ μικρή για να ‘ναι θλιβερή. Η μοίρα όμως, ή πιο σωστά ο διοικητής τους, αναγκάζει αυτούς τους δύο ετερόκλητους συναδέλφους να γίνουν δίδυμο στο πεδίο δράσης. Με αποστολή να σταματήσουν τη δράση ενός βαρόνου των ναρκωτικών, ο οποίος ρίχνει στην αγορά μια «πειραγμένη» εργαστηριακά κοκαΐνη, η οποία κάνει ό,τι και η κανονική κοκαΐνη, με την game changing διαφορά πως δεν ανιχνεύεται από τα σκυλιά της αστυνομίας.
Στο ρόλο του drug dealer ο Βινς Βον, ο οποίος παρεμπιπτόντως κάνει ωραίο χαμούλη αυτήν την εποχή στο Netflix με το Nonnas. Αν και αυτός που πραγματικά κάνει τη διαφορά από το καστ είναι ο ράπερ Snoop Dogg ως ο μαφιόζος πληροφοριοδότης «Αγκαλίτσας». Μαζί με τους δύο μπράβους του, αποτελούν από τα πλέον δυνατά αστεία χαρτιά της ταινίας. Συν τον Γουίλ Φέρελ, δεν κρατηθήκαμε, το αποκαλύψαμε, περίμενε για το ολιγόλεπτο κρυφό «γκεσταριλίκι» του, αξίζει πέρα ως πέρα τον κόπο η στιγμή, η φάση.
Κι όλα αυτά με την υπογραφή του Τοντ Φίλιπς. Ναι, πολύ πριν καταπιαστεί με τον Τζόκερ, οι κωμωδίες ήταν το trademark του, μας χάρισε μάλιστα ορισμένες από τις καλύτερες του είδους (Hangover, Due Date). Το Στάρσκι και Χατς ήταν η ταινία που του είχε δώσει για τα καλά το εισιτήριο για τον κόσμο των «μεγάλων». Έδειξε τι μπορεί να κάνει δουλεύοντας με σταρ ηθοποιούς. Πλέον λέει πως δεν κάνει πια κωμωδίες επειδή νιώθει πως είναι πολύ επικίνδυνο να πεις ό,τι θες χωρίς κάποιοι να το παρεξηγήσουν. Ωστόσο, το Στάρσκι και Χατς «γέρασε» καλά, καθώς καταφέρνει να ξεπερνάει τα όρια με έξυπνο τρόπο και δύσκολα (θα) κάνει ακόμα και τους πιο «ευαίσθητους» θεατές του σήμερα να νιώσουν κάπου άβολα ή αμήχανα. Χωρίς να ακολουθεί τους περιορισμούς του «πολιτικά ορθού», χωρίς να αυτολογοκρίνεται, δεν γίνεται ποτέ «χονδροειδές». Υπάρχουν σκηνές που πραγματικά θα σε κάνουν να «διπλώσεις» από τα γέλια με αυθεντική κωμική φλέβα.
Ναι, πάτα άφοβα το play στο Netflix. Το Στάρσκι και Χατς έχει πλάκα, ηθοποιούς που γουστάρουν αυτό που κάνουν, καλή βάση για να χτίσει τη δομή του, από τα 70’s, από τα 00’s. Ενώνει θαυμάσια τη νοσταλγία με το κιτς και βρίσκει μια χαρά τον τρόπο να σε κάνει να περάσεις όμορφα και ανάλαφρα για κοντά 100 λεπτά.