Σαν και αυτόν δεν υπήρξε άλλος. Και ούτε θα υπάρξει ποτέ ξανά. Ο Θανάσης Βέγγος είναι ένας μύθος για τον ελληνικό κινηματογράφο, ένας ηθοποιός που λατρεύτηκε, δικαίως, από κοινό και μας χάρισε απλόχερα το γέλιο. Πάντα μένοντας πιστός στις αξίες και στις αρχές του. Αυθεντικότητα το λένε, αλλιώς και ακεραιότητα….
Ένας από τους απαράβατους όρους που έθετε ο Θανάσης Βέγγος σε κάθε του ταινία, ήταν να κάνει μόνος του όλες τις σκηνές. Όσο επικίνδυνες κι αν ήταν αυτές. Θεωρούσε πως αν υποχωρούσε και δεχόταν να πάρει τη θέση του ένας κασκαντέρ, θα ήταν σαν να κορόιδευε το κοινό καθώς επίσης και ότι η ταινία θα έχανε σε ρεαλισμό.
Αυτή του την επιμονή θα μπορούσε να την είχε πληρώσει πολύ ακριβά. Η ταινία «Παπατρέχας» αποτελεί το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα της «τρέλας» του δημοφιλούς κωμικού. Πέρασε μέσα από τζαμαρία πάχους 4 χιλιοστών, κρεμάστηκε με σκοινί από πολυκατοικία αιωρούμενος στο κενό από ύψους 50 μέτρων, έπεσε από μηχανάκι σε φρενάρισμα, μιλάμε για απίθανα πράγματα και πρωτοφανή άγνοια κινδύνου.
Να ‘ταν μόνο αυτές ή μόνο απ’ αυτήν την ταινία… καλά θα ‘τανε! Από τις πλέον γνωστές και επικίνδυνες σινέ – στιγμές που ενεπλάκη ο Θανάσης Βέγγος είναι αυτή που γέννησε τη θρυλική ατάκα «ξέρεις από βέσπα;»:
Αλλά στη συγκεκριμένη ταινία, το «Τρελός, Παλαβός και Βέγγος» δηλαδή του 1967, υπάρχει μια επίσης ακραία σκηνή. Ίσως ακόμη περισσότερο (ακραία) από την άνωθεν, με τη βέσπα δηλαδή. Αναφερόμαστε σε αυτήν που ο Βέγγος γίνεται… αναστενάρης! Υπό τους ήχους του «Ντιρλανταντά» (το οποίο παρεμπιπτόντως έχει πολύ ενδιαφέρον story κάτι που μπορείς να διαβάσεις πατώντας ΕΔΩ) και με την ατακάρα «θα πάτησα αποτσίγαρα – πετάνε στην πίστα τσιγάρα;» να απογειώνει το όλο σκηνικό.
Ο Θανάσης Βέγγος… αναστενάρης – Δες το βίντεο:
Είναι σχεδόν βέβαιο πως αυτό που βλέπουμε επί της οθόνης δεν (μπορεί να) είναι 100% ρεαλιστικό. Τουτέστιν έκαναν τα «μαγικά» τους το μοντάζ και τα οπτικά εφέ. Ωστόσο, η κάλτσα του ηθοποιού πήρε όντως φωτιά και σε αυτό δεν χωράει αμφιβολία. Και με δεδομένη την κατηγορηματική άρνησή του να βάλει κασκαντέρ στη θέση του, καταλαβαίνουμε πως ο «καλός μας άνθρωπος» ως και στα κάρβουνα χόρεψε για να μας κάνει να γελάσουμε… Αξεπέραστος, πραγματικά.