Με κοιτάς, δεν σε κοιτώ και μετά σιωπή; Κάπως έτσι. Η ουσία είναι πως το «Καλά θα πάει κι αυτό» της ΕΡΤ αποδεικνύεται έμπλεο ειρωνείας όσον αφορά τον τίτλο του. Καθότι μόνο καλά δεν πάει αυτό. Εκτός κι αν θεωρεί κανείς «ΟΚ» το 1,7% σε δυναμικό κοινό και γενικό σύνολο που κάνει η σειρά, σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις, ούσα στην τελευταία θέση στην prime time της ελληνικής TV. Vibes «Αρχελάου 5» δηλαδή; Κι όμως, όχι ακριβώς τελικά. Υπάρχει μια σημαντική μεταξύ τους διαφορά.
Κανείς ή σχεδόν, δεν μιλάει για την αποτυχία του «Καλά θα πάει κι αυτό» εκεί έξω, ούτε στα social ούτε στα εξιδεικευμένα sites . Ενώ πέρυσι το «Αρχελάου 5» δέχτηκε εκτεταμένη και σε διάρκεια επίθεση, τόσο για νούμερα τηλεθέασής του όσο και για την ποιότητά του ως σειρά και την αδυναμία του να αξιοποιήσει ένα all star cast. Προς τι η διαφορετική μεταχείριση; Γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά; Με άλλα λόγια, εάν υποθέσουμε ότι το ένα σήκωνε όντως κράξιμο, γιατί για το άλλο, που έχει επίσης πολύ χαμηλή τηλεθέαση και κακό εκ των πραγμάτων αποτέλεσμα, δεν ακούγεται κιχ και περνάει σαν να μην έγινε ποτέ;
Μία και μόνο εξήγηση μπορούμε να βρούμε. Στο «Αρχελάου 5» το σενάριο υπέγραφε μια ομάδα νέων παιδιών (Μαργαρίτα Γερογιάννη, Παναγιώτης Μαρκεζίνης και Θάνος Νασόπουλος) που δεν ήταν καταξιωμένα στο χώρο της τηλεόρασης και ήταν πιο εύκολος στόχος. Δίχως πλάτες να τους (υπο)στηρίξουν, δίχως ένα παρελθόν που να τους αφήνει το δικαίωμα σε μια κακιά στιγμή – αν και σε αυτήν δικαίωμα πρέπει να έχουν όλοι ανεξαιρέτως, άλλωστε από τα λάθη μας δεν μαθαίνουμε;
Στο «Καλά θα πάει κι αυτό» το σενάριο υπογράφει ο Δημήτρης Αποστόλου. Με μια πολύ σημαντική καριέρα πίσω του, γεμάτη επιτυχίες, που του «δικαιολογεί» και μια αστοχία. Δεν δίνει κανενός είδους εξετάσεις, έχει αποδείξει ποιος είναι με όλα όσα – εξαιρετικά – έχει καταθέσει σε βάθος ετών και επανειλημμένα.
Βασικά, μην παρεξηγηθούμε. Δεν προτρέπουμε κανέναν να βγει και να αρχίσει να κράζει το «Καλά θα πάει κι αυτό». Αλλά ζητάμε από όλους μας – δεν βγάζουμε την ουρά μας απ’ έξω – να προσπαθήσουμε να γίνουμε λίγο πιο επιεικείς όταν κάτι δεν μας αρέσει. Ειδικά με νεαρά παιδιά που κάνουν μία προσπάθεια να παρουσιάσουν κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα.
Κατηγορούμε συχνά την ελληνική τηλεόραση για συντηρητισμό και επανάληψη. Πώς όμως να δοθεί πάτημα για κάτι διαφορετικό όταν οτιδήποτε πάει να ξεφύγει από τα συνηθισμένα ή προσπαθεί να κομίσει μια άλλη πρόταση, το καταπολεμάμε με μανία και λύσσα; Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να είμαστε λιγότεροι αυστηροί με τις νέες προσπάθειες. Ευχή εκφράζουμε. Το «Αρχελάου 5» μπορεί να μην ήταν τόσο κακό όσο αρχικά ειπώθηκε. Μόνο που με τόσο κράξιμο που έφαγε, τόση αρνητικότητα, δεν περίσσεψε χώρος και χρόνος για να αλλάξει τα δεδομένα.