Μας πιάνει μια μανία για το καινούριο, το κάθε λογής τέτοιο. Τι λένε οι τάσεις, τι προτάσσει ο αλγόριθμος. Καταχωνιάζονται έτσι, στο βάθος, πραγματικά εξαιρετικές επιλογές. Σε ταινίες, σειρές. Συμβαίνει σε όλες τις πλατφόρμες. Εδώ είπαμε να το απομονώσουμε σε φάση Ertflix.
Στην πλατφόρμα της δημόσιας τηλεόρασης μπορείς να βρεις διάφορα «διαμάντια» του παγκόσμιου κινηματογράφου. Λιγότερο ή περισσότερο γνωστά. Διαλέξαμε τρία. Κατά σύμπτωση οι 2 εξ αυτών έχουν το “light” ως συνθετικό στον τίτλο τους, αλλά τίποτα το… λάιτ δεν έχουν ως εμπειρία θέσης. Βασικά είναι οι Οσκαρικές καλύτερες ταινίες δύο διαδοχικών χρονιών (2015 και 2016), πέρασε καιρός από τότε όμως και πρέπει να τις ξαναφέρουμε στην επιφάνεια. Η δε 3η ταινία, είναι… προσβολή στο σινεμά να την αγνοήσεις, μια «ψαγμένη» επιλογή από κάθε άποψη.
Δες το όλο αυτό και σαν μια αφορμή να μπεις στη διαδικασία να ξεκινήσεις να ψάχνεις περισσότερο το γενικότερο περιεχόμενο μιας πλατφόρμας. να μην περιορίζεσαι δηλαδή στο τι σου δείχνει κάθε φορά η (όποια) αρχική. Θέλει κυνήγι για να βρεις θησαυρό, θέλει αρετή και τόλμη η σινέ-ελευθερία…
Ertflix: Τρεις ταινίες για απόψε το βράδυ ή μάλλον, για κάθε βράδυ…
Spotlight: Όλα στο Φως
Κάτι τέτοια βλέπεις και την… πατάς, αποφασίζοντας να γίνεις δημοσιογράφος (spoiler: ΔΕΝ είναι έτσι, τουλάχιστον εν Ελλάδι). Ξέχωρα πάντως από το πως το προσεγγίζουμε εμείς συντεχνιακά, μιλάμε για μια καταπληκτική ταινία, από τις καλύτερες της προηγούμενης 10ετίας.
Βλέπουμε την πραγματική ιστορία της διαδικασίας μέσα από την οποία μια ομάδα ρεπόρτερ της Boston Globe αποκάλυψε σκάνδαλο συγκάλυψης σεξουαλικής κακοποίησης εντός της Καθολικής Εκκλησίας στη Βοστώνη. Τόλμησαν να ψάξουν αυτό που όλοι οι άλλοι αγνοούσαν, έβγαλαν την αλήθεια στο φως χωρίς να υπολογίσουν κόστος και συμφέροντα. Μαρκ Ράφαλο, Μάικλ Κίτον, Ρέιτσελ ΜακΆνταμς, Στάνλεϊ Τούτσι πρωταγωνιστούν σε μια στιγμή που η καλή ερευνητική δημοσιογραφία και η σπουδαία κινηματογράφηση έκαναν υπέροχο ταίρι…
*Μπες ΕΔΩ για να δεις στο Ertflix το Spotlight (διαθέσιμο ως τις 29/12)
Moonlight
Πόσο κρίμα που οι περισσότεροι το θυμούνται για το απίθανο που είχε γίνει στα Όσκαρ, όταν ανακοινώθηκε αρχικά πως το «Καλύτερης Ταινίας» είχε κερδίσει το La La Land (που ήταν και το φαβορί), μόνο και μόνο για να ακουστεί, 2 ολόκληρα λεπτά μετά, ένα απίθανο «συγνώμη λάθος» και να δοθεί το αγαλματίδιο στο Moonlight – οι του μιούζικαλ είχαν ήδη ξεκινήσει να λένε τα κλασικά “I would like to thank” όταν τους κατέβασαν άρον άρον κάτω από τη σκηνή.
Μιλάμε για τη μεγαλύτερη πιθανότατα γκάφα στην ιστορία του θεσμού. Που δημιούργησε και μια μεγάλη παρεξήγηση περί «αδικίας». Θεωρήθηκε πως το Moonlight επιλέχθηκε μόνο και μόνο για να πάει κόντρα το αριστερόστροφο Χόλιγουντ στον τότε νεοεκλεγέντα, στην πρώτη του θητεία ως πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ. Καθώς επίσης και για να βραβευτεί μια (πολιτικού προφίλ) ταινία με αντιομοφοβικό μήνυμα και η οποία έφερνε στο προσκήνιο τις αγωνίες και την καθημερινότητα των μαύρων κοινοτήτων στις ΗΠΑ. Για να αφαιρεθούν δηλαδή ρετσινιές από την Ακαδημία, να ξεπλυθούν αμαρτήματα του παρελθόντος της.
Χάθηκε όμως έτσι η ουσία. Το Moonlight είναι μια εξαιρετική στιγμή του σινεμά. Δίχως ωραιοποίηση, χωρίς τίποτα το «γυαλισμένο». Ό,τι σκληρό υπάρχει για το πώς είναι να μεγαλώνεις στη σκοτεινή πλευρά του «αμερικανικού ονείρου» έρχεται εδώ, μπροστά σου, μέσα από την ιστορία του νεαρού Αφροαμερικανού Σαϊρόν.
Μεταφερόμαστε στο Μαϊάμι και σε έναν κόσμο που κουμάντο κάνει η βία, ψυχική και σωματική. Σε έναν κόσμο που τα ναρκωτικά είναι παντού και η φτώχεια είναι το λίπασμα της παραβατικότητας. Πώς είναι να ξεφεύγει κανείς από τον εφιάλτη; Πώς μπορεί να βρει τον εαυτό μέσα σε τόσο δυσμενείς συνθήκες;
Μια ταινία που σαν πέφτουν οι τίτλοι τέλους δεν είσαι ακριβώς ο ίδιος άνθρωπος με αυτόν που ήσουν όταν πάτησες το play. Σου έχει αφήσει αποτύπωμα, έχει οδηγήσει τη σκέψη σου σε νέες ατραπούς.
*Μπες ΕΔΩ για να δεις στο Ertflix το Moonlight (διαθέσιμο ως τις 30/4)
H Προσβολή
Θες να καταλάβεις πράγματα που ακούς για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή αλλά νιώθεις πως έχει κενά ως προς τα «τι και πώς» τους; Ιδού η ταινία που θα σου ανοίξει τα μάτια, που φωνάζει «αλήθεια» σε κάθε της πλάνο.
Η αφηγηματική ροή μας πηγαίνει στη Βηρυτό, όπου παρακολουθούμε τη διαμάχη του Τόνι, ενός ντόπιου Χριστιανού, με έναν Παλαιστίνιο πρόσφυγα Γιασέρ που ζει επί σειρά ετών στη χώρα. Μία λάθος κουβέντα σε μια φαινομενικά ανύποπτη στιγμή ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για να βγει στην επιφάνεια το μίσος που υποβόσκει. Μόνο που (το θέμα) δεν μένει «απλώς» εκεί. Αυτό που θεωρητικά αφορά μόνο δύο ανθρώπους, στην πράξη καταλήγει να γίνει εθνικό ζήτημα, αναθερμαίνοντας το διχασμό και την ένταση στην τοπική κοινωνία του Λίβανου.
Δεν είναι από τις πιο γνωστές ταινίες εκεί έξω η Προσβολή. Λίγοι την ξέρουν, λίγοι την έχουν δει κι ας ήταν υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης. Αλλά επιβάλλεται να μιλήσουμε για αυτήν την ταινία, πρέπει να επικοινωνηθεί το αντιπολεμικό μήνυμά της, ο αριστουργηματικός τρόπος που θίγει πλήθος ζητημάτων.
*Μπες ΕΔΩ για να δεις στο Ertflix την Προσβολή (διαθέσιμο ως τις 31/3)