Ονομάζεται η Βασίλισσα του σασπένς- και όχι άδικα. Η Αγκάθα Κρίστι είναι η πιο πολυδιαβασμένη συγγραφέας όλων των εποχών, ένας αληθινός θρύλος της λογοτεχνείας. Μόνο η Βίβλος και τα έργα του Σαίξπιρ έχουν κυκλοφορήσει σε περισσότερες εκδόσεις από τα δικά της. Και, φυσικά, δεν θα μπορούσε να μην έχει αμέτρητες μεταφορές και στον κινηματογράφο.
Το κλασικό «Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές» σε σκηνοθεσία Κένεθ Μπράνα με τον ίδιο, τον Τζόνι Ντεμπ, την Πενέλοπε Κρουζ και την Τζούντι Ντεντς θα είναι η τελευταία μεταφορά στο σινεμά (προφανώς μέχρι την επόμενη…) κάποιου έργου της μεγάλης Αγκάθα Κρίστι.
Με αφορμή την επιστροφή της Αγκάθα Κρίστι στη μεγάλη οθόνη, κάνουμε μια αναδρομή σε 5 αληθινά διαμάντια μυστηρίου που είχαν ως βάση τη δουλειά της:
Μάρτυς κατηγορίας (1957)
Μια από τις καλύτερες, αν όχι η καλύτερη, μεταφορά δουλειάς της Αγκάθα Κρίστι στο σινεμά και, ταυτόχρονα, μια από τις καλύτερες δικαστικές ταινίες ever, το «Μάρτυς κατηγορίας» περιγράφει την ιστορία ενός τύπου που κατηγορείται άδικα (;) πως έχει δολοφονήσει μια πλούσια γυναίκα και με εξαίρεση έναν θρυλικό δικηγόρο που αναλαμβάνει ως πρόκληση να τον υπερασπιστεί και να τον αθωώσει, άπαντες θεωρούν τελειωμένη υπόθεση την καταδίκη του.
Όταν έπεφταν οι τίτλοι τέλους, ένα μήνυμα έβγαινε επί οθόνης: «Η διεύθυνση αυτού του κινηματογράφου σας παρακαλεί να μην αναφέρετε σε κανέναν το μυστικό για το φινάλε αυτής της ταινίας…»
Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές (1974)
Το 1974 η Αγκάθα Κρίστι, εντελώς απογοητευμένη από τον τρόπο που το σινεμά μετέφερε τις ιστορίες της, είχε αποφασίσει να μην ξαναδώσει την άδεια να γίνει ταινία κάποιο βιβλίο της. Όταν βρέθηκε με την παραγωγή που ήθελε να κάνει ταινία το «Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές» πείστηκε, αλλά τους τόνισε πως αν απογοητευτεί ξανά, αυτή η ταινία θα είναι και η τελευταία που αφορά μια ιστορία της.
Τελικά το «Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές» του 1974 έχει να το περηφανεύεται: εντυπωσίασε την Αγκάθα Κρίστι! Άλλωστε με τέτοιο καστ, η ταινία δεν θα μπορούσε να είναι… ξεπέτα: Λορίν Μπακόλ, Σον Κόνερι, Άντονι Πέρκινς, Ίνγκριντ Μπέργκμαν και τον Άλμπερτ Φίνεϊ ως μάλλον τον καλύτερο Ηρακλή Πουαρώ που είδαμε στο σινεμά.
Έγκλημα στο εξπρές 13 (1961)
Η πρώτη ταινία της τριλογίας του Τζορτζ Πόλοκ με πρωταγωνίστρια την Μις Μαρπλ, την θρυλική κυρία που πρωταγωνιστεί σε τόσες και τόσες ιστορίες της Αγκάθα Κρίστι, το «Έγκλημα στο εξπρές 13» είναι μάλλον και η καλύτερη εκ των τριών.
Η Μις Μαρπλ, η ευγενική ερασιτέχνιδα ντετέκτιβ, άθελά της γίνεται μάρτυρας μιας δολοφονίας σε ένα τραίνο και από εκεί και πέρα το μοτίβο του μυστηρίου που είναι κλεισμένο σε έναν εσωτερικό χώρο, «χτίζει» σαν νεράκι την ιστορία. Η
ταινία αγαπήθηκε από το κοινό αλλά μισήθηκε από την ίδια την Αγκάθα Κρίστι που… τα πήρε με το γεγονός ότι πολλά στοιχεία του βιβλίου έχουν αλλάξει εντελώς.
Έγκλημα στο Νείλο (1978)
Το ντεμπούτο του Πίτερ Ουστίνοφ στο ρόλο του Ηρακλή Πουαρώ, έναν ρόλο που θα τον έπαιζε άλλες πέντε φορές, το- γυρισμένο εξ ολοκλήρου στην Αίγυπτο- «Έγκλημα στο Νείλο» είναι η πρώτη ταινία βασισμένη σε βιβλίο της Αγκάθα Κρίστι μετά τον θάνατό της.
Λαμπρό καστ, τεράστια παραγωγή, Όσκαρ Καλλιτεχνικής Παραγωγής, μια από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες ταινίας βασισμένη σε ιστορία της Κρίστι, το «Έγκλημα στο Νείλο» θεωρείται μέχρι και σήμερα μια από τις καλύτερες ταινίες μυστηρίου που γυρίστηκαν ποτέ.
And Then There Were None (1945)
Η καλύτερη δημιουργία της Αγκάθα Κρίστι, το απόλυτο αριστούργημά της- με διαφορά η πιο γνωστή ιστορία της: το «And Then There Were None» μεταφέρθηκε αμέτρητες φορές τόσο στο σινεμά όσο και στην τηλεόραση, όμως καμία από αυτές τις μεταφορές δεν κατάφερε να ανταγωνιστεί την αρχική, εκείνη του 1945.
Η ιστορία των δέκα ξένων που βρίσκονται σε ένα απομονωμένο σπίτι ως καλεσμένοι και σιγά-σιγά αρχίζουν να σκοτώνονται ένας προς έναν, προκαλεί μέχρι και σήμερα ρίγη γνήσιας κινηματογραφικής συγκίνησης.
Πιάνοντας στο έπακρο το κλίμα της ιστορίας της «Βασίλισσας του σασπένς» και αλλάζοντας το φινάλε σε σχέση με το βιβλίο (μια απόφαση που δίχασε) το «And Then There Were None» του 1945 είναι το απόλυτο must see για όσους τρελαίνονται για ταινίες μυστηρίου.