Έχοντας δει πάνω από 80 σειρές τα τελευταία 3 χρόνια, μπορώ να πω ότι από ένα σημείο και μετά αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι κάποια μοτίβα. Νιώθεις ότι η εμπειρία πάνω σε ένα είδος σε γεμίζει με διορατικότητα. Ξέρεις στο περίπου πως θα κινηθούν τα πράγματα. Όση εμπειρία κι αν έχεις αποκτήσει θα έρθει μια περίπτωση που θα την αποδεκατίσει. Το Dark είναι η σειρά που θα σου την φέρει από κει που δεν το περιμένεις.
Στην πορεία της θέασης, από το πρώτο επεισόδιο και όσο προχωράς, γεννιούνται ορισμένες υποθέσεις. Βλέπεις κάτι, σου δημιουργείται η απορία , οδηγείσαι σε μια υπόθεση, την απορρίπτεις, φτιάχνεις μια άλλη και το πιο πιθανό είναι να έχεις πέσει μέσα. Όχι εδώ. Στο Dark ό,τι κι αν σκεφτείς τη μία στιγμή θα έρθει η επόμενη σκηνή να το γκρεμίσει. Πρόκειται για μια τόσο καλά δομημένη σειρά που θα μπορούσα να μη γράφω τίποτα σε αυτό το κείμενο και να είναι καλό. Τόσο καλή που δεν υπάρχει λάθος τρόπος να μιλήσεις γι΄αυτήν.
Το Dark είναι μια σειρά που χωρίς σταγόνα υπερβολής θα σου τινάξει τον εγκέφαλο. Το παιχνίδι που κάνει με την έννοια του χρόνου είναι βγαλμένο από τα πιο υγρά όνειρα του Einstein. Η θεωρία της σχετικότητας περνάει σε ένα εντελώς καινούργιο στάδιο. Ακόμα πιο λαβυρινθώδες, ακόμα πιο αχανές. Η ανάπτυξη της ευπλαστότητας του χρόνου γίνεται στη βάση τριών εννοιών: ανακύκλωση, ταυτοχρονία, λογική-δικαιοσύνη. Αυτό το τελευταίο είναι ένα δίπολο με πολύ περίεργη τοποθέτηση μέσα στα δωμάτια του χρόνου.
Ανακύκλωση
Ο Χρόνος δεν εμφανίζεται μια φορά. Κάθε σημείο της χρονικής ύπαρξης των ανθρώπων έχει επαναληφθεί στο παρελθόν και το μέλλον. Αυτό που ζουν το Νοέμβριο του 2019 οι κάτοικοι του Βίντεν, το έχουν ζήσει 33 χρόνια πριν και το ζουν οι εαυτοί τους 25 χρόνια αργότερα. Αυτό που συμβαίνει με τον Mikkel είναι φαινομενικά υπερβολικό να τεθεί, αλλά δεν παύει να είναι μια πιθανότητα. Ένα στεντόρειο ενδεχόμενο της μη γραμμικής πορείας του χρόνου.
Ταυτοχρονία
Αν η ανακύκλωση γίνει με τόσο γρήγορο τρόπο όσο στο Dark, είναι πιθανό να επιφέρει μια ταυτοχρονία. Αυτό που βιώνεται τώρα να είναι μια επίδραση του άμεσου μέλλοντος και του σχετικά μακρινού παρελθόντος. Πάλι ο μικρός Mikkel εισβάλλει σε αυτή τη συνθήκη.
Λογική-Δικαιοσύνη
Ο Χρόνος είναι εγγενώς κάτι το παράλογο. Έχει πλευρές και τακτικές που δεν βρίσκουν λογική εξήγηση στο μυαλό μας. Κι όμως υπήρξαν κάποτε άνθρωποι, προγενέστεροι μας, που συμφώνησαν να τον εισάγουν στην καθημερινότητα μας με λογική. Με μια ακολουθία και σύνδεση πραγμάτων. Το παρόν μπορεί να μεταβεί στο παρελθόν μόνον για όσους δεν υπήρχαν στο τότε. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα προκληθεί μεταβολή στη θέση των πραγμάτων στο σήμερα. Αλλά αυτό είναι και το στοιχείο της ταυτοχρονίας που μας προσφέρει η σειρά.
Κι η δικαιοσύνη; Αυτό είναι κάτι που θα το καταλάβεις μόνο όταν δεις τη σειρά.
Οι Baran bo Odar και Jantje Friese δημιουργούν για χάρη του Netflix ένα science fiction που ενώνεται με την ευρωπαϊκή αισθητική. Πατάει λίγο πάνω στο Missing με τον Nesbitt που είδαμε πριν 2 χρόνια, επικαλύπτει με την ομιχλώδη ατμόσφαιρα της Κεντρικής Ευρώπης την ιστορία του και γεμίζει με ακραιφνείς dark στρώσεις την εικόνα και το λόγο. Οι σκηνές με το θεατρικό στο σχολείο φέρνουν κάτι από αρχαία τραγωδία. Τότε που ένας αφηγητής εξιστορούσε και τα γεγονότα γίνονταν ταυτόχρονα με τις λέξεις. Ο βασικός άξονας είναι φυσικά ο χρόνος και το πως σχηματίζεται ανάλογα τη σκηνή. Αν σε αυτό προσθέσουμε και το ότι όλοι σχεδόν οι χαρακτήρες διαθέτουν από ένα τουλάχιστον μυστικό που δεν πρόκειται ποτέ να πουν, έχουμε ένα συμπίλημα ειδών. Κάτι από sci-fi, κάτι από αστυνομικό, κάτι από θρίλερ, κάτι από δράμα. Όλα δίνουν μια άλλη εμβάθυνση στα υπόλοιπα. Αν έλειπε έστω και ένα απ΄αυτά, δεν θα μιλούσαμε για μια σειρά σοκαριστικά υπέροχη. Αλλά για μια απλώς καλή σειρά από τις τόσες που έχουμε κάθε χρόνο.
Το Dark έχει όλα τα στοιχεία για να νιώσεις ότι πουθενά δεν υπάρχει στέρεο έδαφος. Ακόμα και η γερμανική γλώσσα προσθέτει στην εμπειρία της θέασης. Αν ήταν λόγου χάρη γαλλικά δεν θα είχε την ίδια επίδραση νομίζω. Ως θεατής στέκεσαι σε μια κινούμενη άμμο ή καλύτερα σε μια δίνη και η περιδίνηση σε πηγαίνει συνεχώς προς τον πυθμένα της θάλασσας. Και δεν σε νοιάζει καθόλου να επιστρέψεις προς την επιφάνεια. Σαν ήρωας του Poe στο Tales of Mystery & Imagination.
Σε μια εποχή που βιαζόμαστε να αποθεώσουμε ή να κατακεραυνώσουμε δημιουργήματα, το Dark παίρνει τα ηνία. Σπρώχνει τα περισπούδαστα λόγια από μια τσουλήθρα κι αυτά δεν έχουν άλλο τρόπο να βρουν έδαφος παρά να τσουλήσουν προς τα κάτω. Και να σκάσουν με δύναμη πάνω σου με αποτέλεσμα να πέσεις!