Αν και είναι λίγο νωρίς να αρχίσει το countdown για το τέλος του χρόνου, καλύτερα να ξεμπερδεύουμε τώρα με όσα δεν μας άρεσαν για να κλείσουμε με όσα μας άρεσαν. Σε επίπεδο σειρών υπήρξαν αρκετά κακώς κείμενα. Ως επί το πλείστον με τις προσδοκίες για τους «νεοσύλλεκτους». Υπήρχε και μια περίπτωση, αυτή του Lucifer, όπου το πράγμα στράβωσε στην πορεία.
Πριν βιαστείς να νευριάσεις που το τοποθετώ στις απογοητεύσεις, κρατήσου και διάβασε το γιατί. Όχι ότι θ΄αλλάξει κάτι. Απλώς για να μάθεις να συγκρατείς την οργή σου.
Defenders
Αν δεν υπήρχε ο Iron Fist, λογικά δεν θα ήταν απογοήτευση. Ή έστω αν ο Fist δεν ήταν σεναριακά ο πιο σημαντικός από τους 4. Δυστυχώς για τον Daredevil και τον Luke Cage είναι. Και αυτό χαντάκωσε όλο το hype και τον ενθουσιασμό από την ένωση των υπερηρώων. Γι΄αυτό και το Defenders κοντράρεται στα ίσια με τη σειρά Iron Fist.
Marvel’s Inhumans
Ειλικρινά, πρέπει να είναι η μεγαλύτερη πατάτα που έχω δει. Πρόκειται για οικτρή αποτυχία. Και σκεφτείτε ότι δεν μιλάμε για τυχαία παραγωγή. Μιλάμε για Marvel, μιλάμε για μεγάλο μπάτζετ. Αλλά τι να το κάνεις… Το μόνο που σκέφτομαι είναι ο Iwan Rheon που από το Game of Thrones και το ρόλο του Ramsay Bolton ξέπεσε σε μια τόσο κακή σειρά.
Lucifer
Το Lucifer είναι μια σειρά που αξίζει μόνο λόγω του Tom Ellis και της Lesley Ann-Brandt. Όλο το υπόλοιπο καστ έχει ελάχιστη υποκριτική ικανότητα. Αυτό κατάφερνε να το καλύπτει ο Ellis με τα στοιχεία που είχε ο ήρωας του στην πρώτη σεζόν και στο πρώτο μισό της δεύτερης. Από το φινάλε της δεύτερης και μέχρι τώρα, το Lucifer είναι μια απογοήτευση. Συνεχιζόμενα ίδιο μοτίβο σε κάθε επεισόδιο, καμία έκπληξη και ανούσια παιχνιδίσματα με την παρουσία ή όχι του Θεού στη γη. Ακόμα και η ελπίδα από την παρουσία του Superman Tom Welling εξανεμίστηκε πολύ γρήγορα. Επίσης ακόμα αναρωτιέμαι πως αυτό το υποκριτικό «αγγούρι» η Lauren German είναι πρωταγωνίστρια.
American Gods
Κανονικά δεν θα έπρεπε να μπει στην ίδια λίστα με τις άλλες σειρές. Όσο να πεις δεν είναι χάλι. Απλώς έχει στηθεί με μια τέτοια πολυπλοκότητα που από ένα σημείο και μετά χάνει τον θεατή. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν περιμένουμε τη δεύτερη σεζόν με την ίδια ζέση. Σημαίνει ότι θα έχουμε μια άμυνα περισσότερο αν δεν εξελιχθεί όπως αρμόζει σε ένα τέτοιο βιβλίο. Ιδίως τώρα που έφυγαν οι δύο παραγωγοί της πρώτης σεζόν.
Friends from College
Από τον Michael Keegan-Key υπάρχουν συγκεκριμένες προσδοκίες. Όταν δεν ικανοποιούνται είναι ένα μικρό σοκ. Δεν θα καταναλώσω παραπάνω λέξεις. Θα τα διαβάσεις αναλυτικότερα εδώ.
Young Sheldon
Ο Iain Armitage είχε δείξει καλά δείγματα στις συνεντεύξεις που πήγαινε με τον Jim Parsons πριν ξεκινήσει η σειρά. Όμως τα πράγματα δεν φαίνονται σωστά από την αρχή τους. Ίσως να φταίει πως το origin του Sheldon Cooper ήρθε ταυτόχρονα με το τώρα του. Ίσως θα έπρεπε να περιμένουν να βγει αφού τελειώσει το Big Bang Theory.
Black Mirror
Θα με περνάς για τρελό. Πρώτον, γιατί έχω αποθεώσει τόσες φορές αυτή τη σειρά. Δεύτερον, γιατί δεν έπαιξε φέτος Black Mirror. Μα αυτό ακριβώς είναι η απογοήτευση. Ένα χρόνο πριν βλέπαμε τον ασύγκριτα τρομερό τρίτο κύκλο και ακόμα περιμένουμε τον τέταρτο. Το καλό πράγμα αργεί να γίνει, αλλά κι εμείς είμαστε ανυπόμονοι όσο δεν πάει.