Δεν βρίσκεται σε κεντρικό δρόμο μήτε διαθέτει γκράντε βιτρίνα και πρόσοψη. Ούτε τα «σκάει» για να διαφημίζεται σε social media και τα συναφή. Πολύ απλά, πρέπει να ξέρεις για να πας.
Ποιος θησαυρός άλλωστε αποκαλύπτεται εύκολα; Καθότι, στάσου, αυτό ακριβώς είναι τούτο το Γαλακτοπωλείο στην Ηλιούπολη. Αυτό ακριβώς είναι ο «Μπακογιάννης» με το όνομα: Ένας γευστικός θησαυρός με τα λίγα αλλά και τα όλα του.
Το word of mouth έχει κάνει τη δουλειά. Στόμα με στόμα, αλλά και επειδή από εκεί ξεκινάει ένα ταξίδι που αγαλλιάζει τη ψυχή όλων όσων αγαπούν την ποιότητα και την παράδοση. Ο παππούς (Βασίλης) Μπακογιάννης γύριζε την Ηλιούπολη, αρχής γενομένης από το 1954. Ένα (πράγμα) είχε μόνο. Πολύ καλό. Πάρα πολύ καλό. Πρόβειο γιαούρτι. Νοστιμότατο, θρεπτικότατο. Ξέρετε, με παχιά πέτσα, αλλά μην ανησυχείτε, αυτά τα λιπαρά καταναλώνονται με… συνταγή γιατρού! Με το θρυλικό στους ντόπιους γαλάζιο αυτοκίνητό του (Station wagon Opel Kadett, μοντέλο του 67), που μέχρι πρότινος ήταν ακόμα παρκαρισμένο έξω από το μαγαζί, διαλαλώντας την πραμάτειά του υπό τους ήχους δημοτικής μουσικής. Νωρίτερα, πριν αποκτήσει δηλαδή «κούρσα», έκανε όλα τα πάνω κάτω, τα πέρα δώθε, με τα πόδια.
Ο γιος του, Γιάννης συνέχισε με σεβασμό και επιτυχία την παράδοση που κρατάει πια πάνω από μισό αιώνα. Από μικρό παιδάκι ήταν μες το μαγαζί και βοηθούσε. Παρότι αργότερα σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός και είχε εξασφαλισμένη θέση στο Δημόσιο, αποφάσισε να βαδίσει στα χνάρια του πατέρα του, όταν ο τελευταίος αποσύρθηκε λόγω ηλικίας. Πήρε οριστικά τα ηνία το 2011 και έκανε αυτά τα «2-3 πραγματάκια» παραπάνω που απογείωσαν το παρεχόμενο προϊόν. Χωρίς να πειράξει τίποτα από το χαρακτήρα και την ιδιαιτερότητα του μέρους. Τηρώντας τις συνταγές και τον τρόπο του πατέρα του, τιμώντας στο ακέραιο τις συμβουλές του. Η οικογενειακή επιχείρηση εξελίσσεται στο χρόνο δίχως να αλλοιώνεται, χωρίς την παραμικρή έκπτωση στην ποιότητα αυτού που προσφέρει. Το ωραίο είναι ότι και τα παιδιά (ή εγγόνια, ανάλογα πώς το προσεγγίσει κανείς) είναι «μες το μαγαζί», η τρίτη γενιά συνεπώς είναι ήδη εδώ, παρελθόν, παρόν και μέλλον. Όλα μια υπέροχη μίξη.
Το γιαούρτι, δεν θα μπορούσε παρά να συνεχίσει να αποτελεί την κορωνίδα της επιχείρησης, είναι άλλωστε το «classic hit». Πάντα φιγουράρει πρώτη μούρη στο «παλιακό», αλλά τόσο νοσταλγικά όμορφο, ψυγείο που συναντάμε στο δεξί μας χέρι, όπως μπαίνουμε. Γενικώς είναι ένα μαγαζί που δεν το έχει ακουμπήσει ο χρόνος. Παραμένει όπως παλιά. Εξ επιλογής. Γιατί το διαχρονικά καλό δεν χρειάζεται «ινσταγκραμικές» φιοριτούρες και influencer της κακιάς ώρας.
Λίγα πράγματα. Λίγα, καλά και ολόφρεσκα. Η παραγωγή είναι τόσο όσο. Με αγνά υλικά, με αυστηρά διαλεγμένη πρώτη ύλη που κάνει «τσεκ» σε όλα τα ποιοτικά κριτήρια. Τα… παλιά τα χρόνια, το γάλα μαζευόταν από βοσκούς του Υμηττού. Όταν η αστικοποίηση σάρωσε τα πάντα, η πρώτη ύλη άρχισε να έρχεται από τα Γεράνεια Όρη, στα ορεινά της Κορίνθου. Ακόμα από εκεί προμηθεύονται το γάλα (!), αφού πληρούνται όλα τα «όπως πρέπει» και ποιος ο λόγος να αλλάξεις κάτι που αποδεδειγμένα είναι «αφρός»;
Τι άλλα καλούδια θα βρούμε στο κατάστημα; Βεβαίως βεβαίως, ρυζόγαλο. Με κανέλα (σου βάζουν επί τόπου) ή χωρίς, είναι ένα «μπουμ» γεύσης. Σε προκαλούμε να βρεις καλύτερο εκεί έξω. Δεν θα βρεις, ευχαριστούμε και παρακαλούμε! Κολλητά στα ψυγεία, βρίσκουμε δύο κρέμες μπουκιά και συχώριο: Βανίλια και σοκολάτα. Η δεύτερη δίχως ζάχαρη (το μέλι κάνει όλη τη δουλειά). Χειροκροτάμε με χέρια (και με πόδια) και το σοκολατούχο γάλα. Με πρόβειο γάλα, μέλι και κακάο. Θέλει καλό κούνημα και μετά έρχεται το… ταρακούνημα της γευστικής ηδονής. Το λατρεύουν παιδιά και μεγάλοι, το συμπεριλαμβάνουν στη διατροφή τους και αθλητές, αφού είναι φουλ πρωτεϊνούχο και βοηθάει, με τον πλέον φυσικό τρόπο και δίχως τεχνητά μέσα, στη μυϊκή ενδυνάμωση.
Ο Γιάννης Μπακογιάννης επί τω έργω, θεματοφύλακας της παράδοσης
Κι ύστερα (ή μήπως πρώτο πρώτο;) έρχεται το παγωτό. Σε τρεις γεύσεις. Κρέμα, σοκολάτα και (ακούμε τύμπανα χαράς) το καϊμάκι – ταπεινή μας άποψη, το καλύτερο των Αθηνών και περιφέρειας, συμφωνεί μαζί και ο Στέλιος Παρλιάρος, που το έχει βραβεύσει ως κορυφαίο της πόλης σε σχετικό διαγωνισμό. Έξτρα tip για ψαγμένους: Την άνοιξη προστίθεται στο «μενού» και παγωτό γεύση φράουλα – το αφεντικό πάει στη λαϊκή, διαλέγει και σκαρώνει τα «μαγικά» του. Στο εργαστήρι που βρίσκεται στο πίσω μέρος του μαγαζιού.
Όλα αυτά μέχρι αρχές, άντε βαριά μέσα Ιουλίου. Το κατάστημα κατεβάζει τότε ρολά! Δεν έχει πρόβειο γάλα εκείνη την περίοδο και η λογική του μέρους είναι «ή φρέσκο ή τίποτα, ή ποιοτικό ή καθόλου». Αυτοί που ξέρουν συνεπώς έχουν φροντίσει να «στοκάρουν» παγωτά. Για να περάσει νόστιμα ο καιρός ως κάποια στιγμή μέσα στον Οκτώβρη, όταν τα φώτα θα ανάψουν ξανά και θα αρχίσουν εκ νέου οι αλλεπάλληλες επισκέψεις – δεν γίνεται αλλιώς. Την επόμενη φορά λοιπόν που ο δρόμος θα σε βγάλει στην Ηλιούπολη, κάνε μια στάση στην οδό Χρυσοστόμου Σμύρνης (πέριξ της πλατείας Κανάρια), δεν θα (ξε)χάσεις.
Οι ντόπιοι θα χαμογελάσουν με νόημα όταν τους πεις πού πας. Είναι άλλωστε ένα μυστικό που όλοι θέλουν να… αποκαλύψουν! Γιατί το ‘χουν να το κοκορεύονται ότι είναι (παπούτσι) απ’ τον τόπο τους.