Ας κοιταχτούμε στα μάτια, ας είμαστε ειλικρινείς. Μεταξύ μας είμαστε. Ξέρετε και ξέρουμε. Η Τσικνοπέμπτη δεν ήταν μια ευκαιρία να φάμε κρέας. Ήταν… ακόμα μια ευκαιρία να φάμε κρέας!
Τι να κάνουμε, νοστιμιές είναι αυτές. Κι άλλωστε μερικά εδέσματα του είδους δίνονται, θα έπρεπε έστω, με… συνταγή γιατρού. Κάνουν καλό στην υγεία, αφού ευφραίνουν ψυχή και καρδιά – τύφλα να ‘χει ο οίνος. Δεν παχαίνουν ομορφαίνουν, που έλεγε και μια παλιά διαφήμιση. Μια βόλτα στον Νέο Κόσμο θα σας πείσει περί της αλήθειας των λεγομένων μας. Σαρκουδίνου 49 η διεύθυνση, προορισμός η ευτυχία. Καλύτερο κεμπάπ δεν παίζει να έχετε φάει. Ο Τόμας, αφεντικό και ιδιοκτήτης της ομώνυμης επιχείρησης, φτιάχνει ένα «ποίημα» που κάνει ρίμα με την απόλαυση. Με αρμένικη καταγωγή και παιδική-νεανική ηλικία που μοιράστηκε σε Συρία και Λίβανο, ξέρει πολύ καλά τι (να) κάνει.
Στην Ελλάδα δεν ήρθε για μόνιμη εγκατάσταση. Για transit το ‘χε, προς το Αμέρικα είχε κανονίσει να φύγει, μαζί με την τότε αρραβωνιάρα του. Τζίφος, τελικά. Το ζευγάρι χώρισε και ο Τόμας βρέθηκε ξάφνου σε μια ξένη χώρα, χωρίς στον ήλιο μοίρα. Να μη ξέρει τη γλώσσα, να μην έχει στέγη και κρεβάτι να κοιμηθεί. Πεισματάρης ων, δεν τα παράτησε. Έψαξε και βρήκε δουλειά σε μια βιοτεχνία κατασκευής γυναικείων τσαντών. Το χέρι του έπιανε και γρήγορα έγινε φίρμα στο χώρο. Πήγαινε καλά, έβγαζε λεφτά, ενώ γνώρισε και αυτή που θα γινόταν η μέλλουσα γυναίκα του.
Δεν ήταν όμως γραφτό του να ησυχάσει. Η βιοτεχνία έκλεισε και έπρεπε πάλι να ξεκινήσει από την αρχή. Εκεί ακριβώς πήρε τη στράτα που θα του άλλαζε τη ζωή. Προσλήφθηκε ως ψήστης-τυλιχτής στο Σάββα, στο Μοναστηράκι. Έμαθε τη δουλειά δηλαδή σε μέγα σχολείο. Μετά από λίγο ήταν έτοιμος. Η μαγειρική άλλωστε πάντα του άρεσε, γνώριζε πολλά για την κουζίνα του τόπου του και τα μυστικά της. Ήξερε πως χαμένος δεν θα έβγαινε αν μετέφερε γευστικά τη γνώση του στους Έλληνες. Δεν θα μπορούσε να είχε πάρει πιο σοφή απόφαση. Το 1987 άνοιξε το δικό του μαγαζί. Και δεν κοίταξε ποτέ ξανά πίσω.
Σήμα κατατεθέν του, Νο1 πηγή της επαγγελματικής του εξασφάλισης, ήταν, είναι το κεμπάπ – όπως εξ αρχής είπαμε. Δεν κάνει τίποτα το εξεζητημένο. Κρέας, ντομάτα, κρεμμύδι, φρεσκοψημένη πίτα και αυτό είναι όλο. Ούτε μπαχαρικά ούτε τίποτα. Μόνο που ποιος είπε πως το απλό είναι και εύκολο; Η ανάμιξη μοσχαρίσιου και αρνίσιου κιμά σε ιδανική αναλογία, το σωστό ψήσιμο και τα αγνά υλικά κάνουν τη διαφορά. Μαζί η μοναδική γνώση που έχει ο Τομάς στο πώς χρησιμοποιεί το κρεμμύδι, σε ποια σημεία δηλαδή το βάζει και πώς την ώρα του ζυμώματος, ο τρόπος που το κόβει. Κάπως έτσι κάτι που θεωρητικά μπορούν να κάνουν όλοι μετατρέπεται σε ένα άκρως ξεχωριστό και ιδιαίτερο γευστικό θησαυρό. Κι ένα ζουμερό και λαχταριστό κεμπάπ έρχεται στο πιάτο μας.
Για όσους δεν χορταίνουν εύκολα και θέλουν ποικιλία, ο Τόμας έχει φροντίσει. Και κεμπάπ κοτόπουλο προσφέρει και ένα μερακλήδικο γιαουρτλού κεμπάπ σε πήλινο. Μπόνους γεύσης: Ο παστουρμάς, που παρασκευάζει ο ίδιος, καθώς και δύο «αλοιφές», η πιπεροσαλάτα (για όσους αγαπούν τα πικάντικα) και το χούμους (για όσους θέλουν να δροσίζεται η γλώσσα τους όταν τρώνε κάτι καυτερό). Προτείνουμε και το λαχματζούν του, όπως και πίτα Καισάρειας ή παστουρμαλί, ήτοι μια παραδοσιακή πίτα με παστουρμά, τυρί και ντομάτα. Παραγγείλτε την και θα μας θυμηθείτε…