Η πολυπολιτισμική Θεσσαλονίκη των προηγούμενων δεκαετιών μάς έχει δώσει στοιχεία πολιτισμών, έθιμα, μουσικές, τέχνη λαών της ανατολής που έζησαν και μακροημέρευσαν στη νύφη του Θερμαϊκού.
Μεταξύ όλων αυτών είναι και οι γεύσεις, πρωτότυπες, κλασικές και μοναδικές σε όλη τη χώρα, η προέλευση των οποίων χάνεται στον χρόνο. Εξάλλου η Θεσσαλονίκη είναι συνυφασμένη στη συνείδησή μας με τη νοστιμιά, τις μεγάλες μερίδες με το μεράκι στην κουζίνα της.
Μία από τις γευστικές κληρονομιές που άφησε η Θεσσαλονίκη των δεκαετιών του 50 και του 60 είναι αυτή του περίφημου γλυκού Αρμενοβίλ. Το γλυκό ταυτίστηκε με την αστική Θεσσαλονίκη των περασμένων δεκαετιών, δεν έφτασε η δημοφιλία του ως την Αθήνα, όμως τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να προστίθεται ως επιδόρπιο σε αρκετά εστιατόρια.
Το Αρμενοβίλ είναι ένας θεϊκός συνδυασμός γεύσεων και υλικών που θα μπορούσαν από μόνα τους να αποτελέσουν ξεχωριστά γλυκά. Και όμως όλα μαζί δένουν αρμονικά για να δημιουργήσουν μία ολόκληρη σειρά αναμνήσεων σε όσους το δοκιμάζουν πρώτη φορά και σε όσους παραμένουν φανατικοί του λάτρεις.
Το Αρμενοβίλ είναι ένα εκλεκτό semifreddo με παγωμένη κρέμα παρφέ, η οποία έχει ανακατευτεί με κομματάκια σοκολάτας, σάλτσα σοκολάτας, μαρέγκα, είτε κλασική είτε μαστιχωτή και ξηρούς καρπούς, κατά βάση αμύγδαλα, καβουρντισμένα ή καραμελωμένα. Ναι, τα περιέχει όλα αυτά και καταφέρνει να μη λιγώνει τον τυχερό που θα το γευτεί.
Η προέλευσή του χάνεται μέσα σε αστικούς μύθους με διαφορετικές παραλλαγές. Άλλοι αναφέρουν το προφανές, ότι είναι γλυκό αρμένικης καταγωγής, ενώ άλλοι χαρακτηρίζουν το Αρμενοβίλ ως μία παραλλαγή Σμυρνέικου γλυκού
Φυσικά υπάρχουν και αυτοί λένε ότι έγινε γνωστό κυρίως από τα ζαχαροπλαστεία Φλώκα, που το σέρβιραν στο κατάστημά τους στο κέντρο της πόλης, τοποθετώντας την προέλευσή του στα καταστήματα που το έκαναν δημοφιλές στη συμπρωτεύουσα.