«Ταΐζουμε και ποτίζουμε τον λαό της Αττικής από το 1928»! Αυτό είναι το εισαγωγικό κείμενο στον λογαριασμό «Κρασομαγειρείο Λελούδας» στο facebook και μέσα σε αυτές τις ελάχιστες λέξεις βρίσκεται η μεγάλη αλήθεια. Ότι δηλαδή από αυτόν τον ταπεινό χώρο έχουν περάσει αμέτρητοι πελάτες που εδώ και σχεδόν έναν αιώνα μαθαίνουν ότι το μυστικό κρύβεται στην αυθεντικότητα που παραμένει αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου.
Ενώ τα περισσότερα μαγαζιά εστίασης αγωνιούν προκειμένου να ακολουθήσουν νέες τάσεις στην γαστρονομία και ποντάρουν ακόμη και σε extreme make over για να κρατήσουν «ζεστή» την πελατεία τους, το «Κρασομαγειρείο Λελούδας» απολύτως συνειδητά διάλεξε τον δικό του δρόμο. Να διατηρήσει σχεδόν τα πάντα όπως παλιά, όταν ο Δημήτρης Λελούδας, ένας εσωτερικός μετανάστης, βρέθηκε από την Δρυοπίδα της Κύθνου στην Αθήνα πριν από περίπου 100 χρόνια.
Η πάντοτε γεμάτη ιδιαιτερότητες περιοχή του Βοτανικού, εκείνη την εποχή ήταν μια συνοικία που στα χαμόσπιτά της στριμώχνοντας ολόκληρες οικογένειες από πολλούς Μικρασιάτες πρόσφυγες και εργάτες στα βυρσοδεψία της γειτονιάς. Αυτοί οι άνθρωποι του κάματου και της βιοπάλης ήταν και οι πρώτοι πελάτες, μαζί με τους εργαζόμενους της «ΕΒΓΑ» στο εργοστάσιο που μόλις είχε χτιστεί. Τότε, βέβαια, το μαγαζί λειτουργούσε κυρίως ως παντοπωλείο που μπορεί να έβγαζε και κάνα μεζεδάκι για να συνοδέψει μια κούπα κρασί, σχεδόν στα όρθια, πριν γίνουν τα ψώνια της ημέρας και συνεχιστεί η… ανηφόρα της ζωής όλων εκείνα τα δύσκολα από κάθε άποψη χρόνια. Έλα μου, όμως, που οι μυρωδιές από την κουζίνα της γιαγιάς Μαρίας «έσπαγαν» μύτες!
Σιγά-σιγά, πριν το καταλάβει και ο ίδιος ο ιδιοκτήτης, περισσότερος κόσμος ερχόταν για να τσιμπήσει κανένα μπακαλιαράκι, κανένα όσπριο, καμιά πατάτα και φυσικά το κρασί παραγωγής του κυρ-Δημήτρη, παρά για τα προϊόντα του μπακάλικου. Έτσι, ο γιος του, Βασίλης, δεν άργησε να το μετατρέψει σε αυτό που στην ουσία παραμένει και σήμερα. Ένα κονάκι που τότε τάιζε του Βοτανικού τους μάγκες και πλέον βρίσκεται εκεί στην ίδια θέση, με όλα τα σημάδια του χρόνου πάνω του σαν παράσημα, να υπενθυμίζουν στους τωρινούς πελάτες τις γενιές που στο παρελθόν έχουν περάσει από τις θέσεις τους.
Η συνέχεια και η συνέπεια αρκεί να φανεί από ένα και μοναδικό στοιχείο. Από το γεγονός ότι μέσα στον έναν αιώνα λειτουργίας του, από τον «Λελούδα» έχουν περάσει όλες κι όλες τέσσερις μαγείρισσες! Πρώτη και καλύτερη η γιαγιά Μαρία, στη συνέχεια η μαμά Φρόσω και μετά η σύζυγος του τωρινού ιδιοκτήτη που περήφανα φέρει το ονοματεπώνυμο του παππού Δημήτρη Λελούδα, η Άννα Βούρου. Πλέον η σκυτάλη έχει περάσει στα χέρια της Γεωργίας Διαβολίτση η οποία συνεχίζει την μακρά παράδοση, σερβίροντας εκείνες της συνταγές που βάζουν κάτω αστέρια Μισελέν και χρυσούς σκούφους.
Εδώ η μαγεία έχει να κάνει με την απλότητα και την ποιότητα. Από το σημερινό μενού ξεχωρίζει κανείς συνταγές γνώριμες και οικείες και αυτός είναι ο λόγος που στην ουσία δεν μιλάμε για πελατεία, αλλά για παρέες που αισθάνονται σαν μακρινοί συγγενείς που επέστρεψαν σπίτι τους και η οικογένεια έχει ετοιμάσει γι’ αυτούς κάθε καλούδι. Μπακαλιάρο τηγανητό, μοσχαράκι κοκκινιστό, κεφτεδάκια, ζυγούρι με μακαρούνες ή πατάτες, γίγαντες, φασολάδα, μπριάμ, ρεβίθια, φάβα, μαυρομάτικα, μακαρόνια με κιμά και φυσικά το περίφημο «πιάτο του φτωχού»!
Ένα πεντανόστιμο πιάτο το οποίο συνίσταται από τρία μέρη όλα κι όλα. Πατάτες τηγανιτές, κιμάς και τριμμένο τυρί κατά βούληση να σκεπάσει τα άλλα δύο! Η πατάτα έχει –αυστηρά καταγωγή από Τρίπολη, Αχαΐα ή Νάξο, το τυρί δεν είναι άλλο από ξερή μυζήθρα Καλαβρύτων και ο κιμάς είναι αυτός που περίσσεψε από εκείνον που συνοδεύει τα μακαρόνια. Τόσο απλά, τόσο λαχταριστά και κυρίως τόσο νόστιμα, που αυτός ο συνδυασμός κέρδισε τελικά μια θέση στο τραπέζι και μετατράπηκε στον μεζέ που ζητούν όλοι.
Όλες τις παραπάνω δημιουργίες, αλλά και κρασί δικής τους παραγωγής (το οποίο ο Δημήτρης Λελούδας το απογείωσε έχοντας σπουδές Οινολογίας και Οινοχοΐας) μαζί με γλυκό φούρνου δαμάσκηνο ή σταφύλι, γλυκό κουταλιού βύσσινο και χαλβά με σιμιγδάλι, για… σβήσιμο, μπορείτε να τα απολαύσετε στην οδό Σαλαμινίας 8-10, στον Βοτανικό. Και μαζί με αυτό το γαστρονομικό ταξίδι στις γεύσεις, είναι βέβαιο ότι θα κάνετε και ακόμη ένα στον χρόνο, όταν γράφονταν τραγούδια για τους μάγκες της περιοχής που πολλοί εξ αυτών κάποτε βρέθηκαν κι αυτοί εκεί στις ίδιες και απαράλλαχτες θέσεις…
Φωτογραφίες από «Κρασομαγειρείο Λελούδας» @facebook