Το αναζητούμε το γνήσιο, το κυνηγάμε ως εμπειρία. Επειδή γνωρίζουμε καλά την αλήθεια του, τη δύναμη που κουβαλάει. Σε έναν κόσμο που τρέχει με τρελές ταχύτητες, είναι ένα καταφύγιο, ένα σημείο αναφοράς. Όταν συνεπώς βρίσκεις κάτι αυθεντικό, καλά θα κάνεις να αφήσεις τον εαυτό σου να το ζήσει πραγματικά.
Και πάμε και στο θέμα μας: Σκυλοδήμος ή Το Μπακάλικο του Φίλιππα. Στον Πειραιά είναι ένα μέρος που ξέρουν τόσοι… όσοι πρέπει. Αυτοί που αναγνωρίζουν την αξία της συνθήκης που περιγράψαμε άνωθεν.
Το κοιτάς και έχεις την εντύπωση πως ο χρόνος έχει παγώσει. Περιμένεις πως θα βγει κάποιος ήρωας ελληνικής ταινίας, ίσως ο Ζήκος, ο Μπακαλόγατος. Κι ενώ σαν σε ταινία περνάνε εικόνες από τα μάτια σου, αυτές της πραγματικής ζωής έρχονται επίσης να σε γεμίσουν, να ολοκληρώσουν την εμπειρία.
Εδώ, στη γωνία Δεληγιώργη και Σκυλίτση, αυτό το υπερυψωμένο ισόγειο είναι λίγο από όλα. Ένα μπακάλικο-μεζεδοπωλείο όπως αυτά του άλλοτε και μαζί κάτι που είναι καφενείο και μαζί… δεν είναι καφενείο. Βασικά είναι μια κατηγορία μόνο του. Από τα 50s βαστάει αγέρωχο στο χρόνο, οικογενειακή επιχείρηση από τον πατέρα στον γιο.
Οι πελάτες είναι κυρίως συνταξιούχοι, κάτοικοι των πέριξ – όχι μόνο. Που έρχονται εδώ για να πουν τα νέα τους, να επικοινωνήσουν με τον απέναντι χωρίς να κοιτάνε την οθόνη του κινητού τους.
Στόμα με στόμα, το μαγαζί γέννησε φήμη, έγινε γνωστό, με την ταμπέλα του καλτ, αλλά πάνω από όλα, το ‘παμε και το ξαναλέμε, του αυθεντικού. Έγινε χώρος που επισκέπτονται όλοι όσοι έχουν κουραστεί από το «δήθεν» της εποχής.
Τα πιάτα που σερβίρονται δεν ειναι «ινστραγκραμικά» ούτε «γκουρμέ». Αλλά είναι τόσο μα τόσο νόστιμα. Φτιαγμένα με γνώση, με μεράκι, με αγάπη. Αυτή είναι η συνταγή της επιτυχίας, που δεν χάνει ποτέ.
Κρασάκι, τσίπουρο ό,τι λαχταράς θα πάρεις, αλλά θα θες και κάτι να φας, να «στυλωθείς», να πάει το αλκοόλ κάτω. Κανένα πρόβλημα, είσαι στο σωστό μέρος. Λίγα πιάτα και καλά. Νοστιμότατα και απλά.
Τηγανητά ψαράκια και θαλασσινά, όσπρια, κεφτεδάκια, χωριάτικη, τυρί, χόρτα και το απόλυτο must: Ομελέτα με καβουρμά. Ο απόλυτος μεζές για μερακλήδες, που ξετρελαίνει τοτς τουρίστες. Ένα ελαφρά πικάντικο γευστικό ποίημα. Δύο υλικά, συν λαδάκι, αλατάκι, πιπεράκι και τίποτα άλλο. Αρκούν και με το παραπάνω για να πεις «αυτό είναι». Η καλή πρώτη ύλη και τα μικρά μυστικά στο πώς και τι κάνουν τη διαφορά, απογειώνουν τη γεύση.
Γαλήνη και ομορφιά σε ένα ατμοσφαιρικό μαγαζί στον Πειραιά, σε ένα λιμάνι απλότητας στην πολύβουη καθημερινότητα.
Η ταμπέλα, στην είσοδο, διαλαλεί την πραμάτεια: Παραδοσιακό Μπακάλικο. όσπρια χύμα. ρύζι Καρολίνα Σερρών κτλ. Υπάρχει όμως ακόμα μια ταμπέλα που δεν τη διαβάζεις, αλλά τη νιώθεις. Λέει μονάχα αυτές τις λέξεις: «Πόσο ωραίο είναι να είσαι ο εαυτός σου…»
*Οι φωτογραφίες εντός του κειμένου είναι από τη σελίδα στο Facebook του μαγαζιού