Διάσημη για το Ποντικονήσι της, για το Αχίλλειον, για τα μοναδικά κουμ-κουάτ, τις υπέροχες παραλίες της, τις βενετσιάνικες επιρροές στην αρχιτεκτονική, την μουσική αλλά και την κουζίνα της. Η Κέρκυρα, δηλαδή, η αρχόντισσα του Ιονίου και μοναδικός τόπος στον οποίο μπορείς να βρεις και να δοκιμάσεις κουτσούλους πιπεράτους!
Έτσι κι αλλιώς η Κέρκυρα είναι ένα από τα νησιά με την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στην Ελλάδα. Κάθε καλοκαίρι το νησί κινδυνεύει να… βουλιάξει από παραθεριστές που την προτιμούν καθώς γνωρίζουν ότι εκεί μπορούν να βρουν τα πάντα.
Αναμφίβολα την βοηθά το μέγεθός της το οποίο επιτρέπει την ταυτόχρονη ύπαρξη και κοσμοπολίτικων επιλογών τόσο και άλλων, πιο… ψαγμένων και λιγότερο «αλλοιωμένων». Και αυτός είναι ο λόγος που στην Κέρκυρα θα συναντήσεις παραθεριστές σχεδόν όλων των κατηγοριών. Όλοι πάντως, νέοι, μεγαλύτεροι, οικογένειες, ζευγάρια ή και σόλο… τουρίστες, θα συμφωνήσουν σε ένα πράγμα. Εδώ το φαγητό δεν παίζεται!
Η βενετσιάνικη επιρροή
Ένας βασικός λόγος για την μοναδική και ξεχωριστή κουζίνα των νησιών του Ιονίου κι επομένως της Κέρκυρας, είναι η Βενετία. Στα περίπου 400 χρόνια που η υπόλοιπη Ελλάδα βρισκόταν υπό Οθωμανική κατοχή, στα Επτάνησα βρισκόταν υπό την επιρροή των Ενετών, με εξαίρεση ένα ελάχιστο διάστημα που κουμάντο έκανε η Γαλλία και φυσικά η Αγγλία αργότερα, από την οποία δόθηκαν και ως προίκα τα νησιά.
Οι Ενετοί έχουν αφήσει παντού τη σφραγίδα τους, προσδίδοντας στο νησί τη μοναδικότητά του, ανάμεσα σε άλλα και στην κουζίνα. Στραπατσάδα, φασούπα με πετσαλίνα, τσιγαρέλια, μελιτζάνες παστρόκιο, παστιτσάδα, σοφρίτο, στουφάδο, τίνγκολα και πολλά άλλα πιάτα άλλωστε εδώ έχουν την τιμητική τους.
Ωστόσο δεν είναι μόνο τα αλμυρά. Ξεχωριστά είναι και τα γλυκίσματα της κερκυραϊκής κουζίνας, όπου συναντάς τη φογάτσα, τα τζαλέτια αλλά και ένα άλλο, πολύ ιδιαίτερο και διαφορετικό γλυκό. Τους κουτσούλους πιπεράτους.
Αν δοκίμαζε κάποιος να το περιγράψει, θα έλεγε ότι είναι κάτι σαν μπισκότο με μέλι. Οι Κερκυραίοι συνήθιζαν να το τρατάρουν σε πανηγύρια, αλλά όσο περνάει ο καιρός, το βρίσκεις ολοένα και πιο δύσκολα. Δύο είναι τα στοιχεία που το κάνουν να ξεχωρίζει. Δεν υπάρχει σε αυτό ούτε ίχνος από κάποια λιπαρή ουσία, ενώ έχουν και πιπέρι! Και δεν εννοούμε λίγο πιπεράκι, έτσι για τη μυρωδιά, αλλά πολύ!
Η συνταγή, σύμφωνα με τη σελίδα στο facebook «Κούτσουλος Πιπεράτος», είναι η εξής: «Σε οποιαδήποτε ποσότητα κάθε 3/4 της λίτρας,(350γρ), ζάχαρη 1/4 του καρτούτσου (½ ποτήρι) νερό και το ίδιο μέλι. Ζυμώνουμε με τόσο αλεύρι ώσπου να γίνει ζύμη πολύ μαλακή, ρίχνουμε μια ογγιά (30γρ) πιπέρι και ζυμώνουμε δυνατά. Πλάθουμε μικρούς κουτσούλους»!
Όσο για την ετυμολογία της λέξης, πιθανότατα προέρχεται από το βενετσιάνικο cucciolo που σημαίνει κουτάβι και οι Κερκυραίοι το λένε κουτσέλι, λόγω του σχήματός του.