Υπάρχουν μερικοί… άπιστοι Θωμάδες εκεί έξω, που όταν ακούνε πολλή αποθέωση για ένα μαγαζί είναι επιφυλακτικοί, κρατάνε μικρό καλάθι, αν δεν τους βγαίνει μάλιστα και μία κάποια αντίδραση. Θέλουν, κυρίως, να πάνε να διαπιστώσουν από μόνοι τους αν αξίζει ή όχι ο ντόρος. ΟΚ, σωστό και τίμιο είναι αυτό. Πρώτα ζούμε, μετά γράφουμε, φάση. Το «πρόβλημα» είναι πως αν αυτό σου συμβεί με τον Μαύρο Γάτο, αυτό ήταν, πάει κόλλησες. Θα βρεις την ταβέρνα που δεν θα θες να σταματήσεις να πηγαίνεις.
Ναι, εδώ μιλάμε για διαμάντι σε όλα του. Διαχρονικότητας, γεύσης, ποιότητας, τιμών. Από το 1963 στο Παγκράτι (Πολέμωνος 4), σημείο αναφοράς, με πελάτες που δεν το αλλάζουν με τίποτα. Γιατί ο κρεατοφάγος που σέβεται τον εαυτό του, σαν βρει τον «ναό» που ψάχνει, του μένει για πάντα πιστός. Με το που κατεβαίνεις τα σκαλάκια και στρίβεις αριστερά προς την πόρτα του… παραδείσου, θα το πεις σίγουρα από μέσα σου, αρκετά πιθανό και δυνατά: «Εδώ είμαστε!». Η βιτρίνα με τα κάθε λογής κρεατικά, σαν μπουτίκ, σε βάζει για τα καλά στο κλίμα.
Η επόμενη ευχάριστη έκπληξη προκύπτει από το πόσο άνετα κινούνται οι άνθρωποι της ταβέρνας με τόσο κόσμο. Έτσι είναι άμα έχεις συνηθίσει να είσαι συνέχεια γεμάτος. Τίγκα λοιπόν όλα τα τραπέζια, από Έλληνες αλλά και ξένους που έχουν μάθει τα «καλά» από τους σωστούς οδηγούς τύπου Tripadvisor περί των must της πόλης. Αλλά ποτέ δεν θα νιώσεις το αίσθημα ότι είσαι πήχτρα. Θα εξυπηρετηθείς γρήγορα και όχι πρόχειρα.
Τι να πάρεις; Όλο το… μενού. Και πίστεψέ μας δεν είναι κάτι εντελώς απίθανο αν είσαι με μεγάλη παρέα. Γιατί, και εδώ έρχεται ένα στα όρια του απίστευτου συν, ο «Μαύρος Γάτος» έχει κρατήσει πολύ χαμηλά τις τιμές του, τσιμπιέσαι για να βεβαιωθείς πως δεν διαβάζεις λάθος.
Πάντως και επειδή θέλουμε να στο κάνουμε κάπως πιο συγκεκριμένο, δεν μπορούμε να αντισταθούμε, θα σου πούμε ποια πιάτα κατατάσσουμε στα «άχαστα» από τον κατάλογο: Πρώτα πρώτα, αυτό το θεϊκό συκωτάκι με μπόλια. Με μια σάλτσα (αλάτι, πιπέρι, σκορδόλαδο και το ζουμί από το κρέας) που δεν θα μπορείς να σταματήσεις να βουτάς με το (επίσης νοστιμότατο) ζυμωτό ψωμί. Να πάρεις οπωσδήποτε κεμπαπάκια Φλωρίνης, φρόντισε να πάρεις μια καλή μπουκιά που θα ενώνει όλες τις γεύσεις, ήτοι το λαχταριστό κρέας, το μπούκοβο, τη μουστάρδα και το κρεμμυδάκι. Τα παϊδάκια είναι το best seller του μαγαζιού και όντως είναι από τα τοπ όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά γενικώς, ναι τολμάμε να βάλουμε μέσα στη σύγκριση και… σκληρή ελληνική επαρχία!
Ναι, το κρέας, διαλεγμένο με τη μέγιστη φροντίδα από τοπικούς παραγωγούς, είναι ο σταρ της υπόθεσης, ο πρωταγωνιστής στο μαγαζί. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Οι τηγανητές πατάτες είναι όνειρο, τα χόρτα το ίδιο. Τα τυριά είναι σπέσιαλ, όπως η γαλομυζήθρα από την Κρήτη και το γαλοτύρι από τα Ζαγοροχώρια, ενώ εκτός μενού, αλλά πολύ συχνά, παίζουν και… άπαιχτες πίτες. Και για φινάλε, φοβερό γλυκάκι, κέρασμα, άγλυκο αλλά ταμάμ για να φύγει η «κρεατίλα»!
Μαύρος Γάτος λοιπόν. Παγκράτι. Ό,τι έχεις τυχόν ακούσει, ισχύει στο 100%. Κι αν ανήκεις στους άπιστους Θωμάδες που λέγαμε στην αρχή του κειμένου, να ξέρεις σε ζηλεύουμε. Γιατί έχεις ακόμα τη δυνατότητα να ανακαλύψεις μια ταβέρνα μαγική, μια ταβέρνα αυθεντική, που τα κάνει όλα όπως πρέπει, διατηρώντας αναλλοίωτο το χαρακτήρα και τη μοναδικότητά της.