Ένα νησί που δεν κάνει ιδιαίτερο θόρυβο, που δεν συγκαταλέγεται στους trendy προορισμούς. Και; Η Λέρος είναι ένα (κρυμμένο) διαμάντι. Νέτα σκέτα. Ένας ευλογημένος τόπος που μια φορά να πας, αρκεί για να κολλήσεις και να μιλάς με πάθος και ενθουσιασμό σε όποιον σου ζητάει να τον περιγράψεις, σε όποιον σε ρωτάει αν «αξίζει να πάω εκεί διακοπές;».
Το φυσικό κάλλος, οι παραλίες, η ατμόσφαιρα, οι άνθρωποι, σχηματίζουν ένα ζηλευτό «καμβά», που κερδίζει τον επισκέπτη από την πρώτη στιγμή. Αλλά ο… έρωτας περνάει από το στομάχι, έτσι δεν είναι; Και σε αυτόν τομέα η Λέρος έρχεται για τα καλά να γίνει αγάπη, μεγάλη! Είναι γαρ από τα ελληνικά νησιά με το καλύτερο φαγητό.
Οι ντόπιοι χρησιμοποίησαν με σοφία τα υλικά που τους έδωσε ο τόπος τους, ξεπέρασαν τους εγγενείς περιορισμούς του εν πολλοίς βραχώδους τοπίου, έβαλαν και τη φαντασία τους να δουλέψει και σκάρωσαν κάμποσα φαγητά που σε αφήνουν με ανοιχτό το στόμα (πριν αρχίσεις να το… ανοιγοκλείνεις, μασαμπουκιάζοντας μετά μανίας!). Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ είναι το μοναδικό μέρος στην Ελλάδα που ευδοκιμεί ένα πολύ σπέσιαλ φρούτο, η γκαβάφα. Είπαμε, οι ντόπιοι το έψαξαν πολύ το πράγμα, δεν έκατσαν διόλου άπραγοι!
Στο (υπέροχο αυτό) νησί των Δωδεκανήσων θα φας υπέροχα, ειδικά ψαρικά, θαλασσινά και κρεατικά. Με τη μεγάλη έκπληξη να έρχεται σε άλλο «κομμάτι»: Στα γλυκά. Τα οποία έχουν κυρίως ως βάση το τοπικό μέλι, που είναι ένα θαύμα από μόνο του. Μόνο που σε αυτές τις γραμμές θα σου μιλήσουμε για μια άλλη… γλυκιά ομορφιά. Που την βρίσκουμε συχνά και σε αλμυρή βερσιόν. Όμως στη Λέρο, όποιος πάει, πρέπει κυρίως και οπωσδήποτε να δοκιμάσει τη γλυκιά πατσαβουρόπιτα! Δεν ήταν αρχικά τοπική σπεσιαλιτέ, αλλά με τον καιρό, στην πράξη, έγινε.
Όνομα και αυτό, ε; Σίγουρα δεν είναι και το πιο εύηχο – δελεαστικό του κόσμου. Και; Γευστικά δεν παίζεται. Είναι άλλωστε η τεχνική που οδήγησε στα «βαφτίσια». Επειδή τα φύλλα είναι ατάκτως ριγμένα, τσαλακωμένα, με αποτέλεσμα να θυμίζουν πατσαβούρια. Μπαίνουν στο ταψί όχι το ένα πάνω στο άλλο, όχι στρωτά τουτέστιν, αλλά σαν ακορντεόν. Τι καλό μας δίνει αυτό μετά το ψήσιμο; Μια τραγανή υφή και μια θαυμάσια κρούστα. Αφού δηλαδή το πράγμα έχει έρθει και δέσει με το όποιο υγρό που έχει μπει από πριν (κρέμα, σιρόπι ή λιωμένο βούτυρο).
Εύκολο και γρήγορο ναι, πρόχειρο όχι. Και στη Λέρο υπάρχει ένα μέρος που φτιάχνει πατσαβουρόπιτα – όνειρο. Το μαγαζί λέγεται «Το Παραδοσιακό», βρίσκεται στο λιμάνι και είναι το πιο ξακουστό ζαχαροπλαστείο – καφέ του νησιού. Ο κόσμος κάνει ουρές για να απολαύσει την περίφημη, αφράτη και λαχταριστή, «πατσαβουρόπιτα της Νίκης». Η οποία, οφείλουμε να πούμε, θαρρείς γεννήθηκε για να ζευγαρώνει με παγωτό βανίλια ή μαστίχα. Ταιριάζει τέλεια. Σαν την πορτοκαλόπιτα, ένα πράγμα.
Μπορούμε να σου δώσουμε και τη συνταγή, κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Βασικά, θα στη δώσουμε, στο τέλος του κειμένου. Αλλά να ξέρεις, όσο καλά και να την υλοποιήσεις, τίποτα δεν θα συγκριθεί με το να την απολαύσεις στη Λέρο, από τους ειδικούς. Τι τα θες, τι τα γυρεύεις, μερικά πράγματα είναι μοναδικά και δεν αντιγράφονται. Και ευτυχώς!
Γλυκιά πατσαβουρόπιτα: Η συνταγή για το γλυκό με τη θαύμα γεύση από τη Λέρο
- Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180°C.
- Χτυπάμε στο μίξερ το γιαούρτι, τη ζάχαρη, το λάδι, τη βανίλια και τα αβγά μέχρι να ομογενοποιηθούν. Βουτάμε ένα φύλλο κρούστας στο μείγμα και το στρώνουμε στο λαδωμένο ταψί.
- Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία με τα υπόλοιπα φύλλα. Στο τέλος περιχύνουμε την πίτα με το μείγμα που περίσσεψε και την ψήνουμε στον προθερμασμένο φούρνο για περίπου 30-40 λεπτά, μέχρι να ροδίσει.
- Ανακατεύουμε σε μια κατσαρόλα το νερό, τη ζάχαρη και τη βανίλια και αφήνουμε το μείγμα σε μέτρια προς δυνατή φωτιά για 3-4 λεπτά από τη στιγμή που θα ξεκινήσει ο βρασμός. Αποσύρουμε το σιρόπι από την εστία και το αφήνουμε να κρυώσει.
- Μόλις βγάλουμε την πατσαβουρόπιτα από το φούρνο, έτσι όπως είναι ζεστή, την περιχύνουμε με το κρύο σιρόπι. Την αφήνουμε για λίγη ώρα να το απορροφήσει καλά και σερβίρουμε.