Σε μια περιοχή συνεχώς αναπτυσσόμενη, όπως η Κυψέλη, που το ένα μαγαζί ανοίγει μετά το άλλο και το Instragramικό hype πάει σύννεφο, είναι ωραίο να βλέπεις πως παράλληλα με αυτή τη φούρια της εξέλιξης μερικά πράγματα δεν τα σαρώνει η δύναμη του καινούριου. Μένουν εκεί αναλλοίωτα, φάρος φωτεινός. Θυμίζοντας νοσταλγικά το παρελθόν, διατηρώντας θέση στην καρδιά του κόσμου με το «σαν άλλοτε» που γίνεται «για πάντα». Το ζαχαροπλαστείο του Μπόζα αυτόν ακριβώς το ρόλο επιτελεί…
Η «πινέζα» δείχνει Κερκύρας 39 και Παξών και είναι ένας «ναός» αυθεντικότητας, αυτό το οικείο που όλοι έχουμε ανάγκη. Με ρετρό γεύσεις που για κάποιο πολύ καλό και συγκεκριμένα λόγο άντεξαν σε βάθος χρόνου: Επειδή είναι τέλειες!
Τίποτα δεν το συνοψίζει καλύτερα από αυτήν την κολασμένα υπέροχη πάστα αμυγδάλου του μαγαζιού. Τόσο φίνα γεύση, από την πρώτη δαγκωνιά «χτυπάει» ηδονικά στον ουρανίσκο και καταλήγει κατευθείαν στην καρδιά. Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη; Ε, αυτό!
Είναι πάντα ολόφρεσκη. Πέφτει απαλά σαν βελούδο στο στομάχι. Και δεν σε λιγώνει, με αυτό το απαλό άρωμα ροδόνερου να κάνει τη διαφορά. Σε γλυκαίνει δηλαδή με τον σωστό τον τρόπο, τον ωραίο. Κλασική εμφάνιση, με απαλές στρώσεις κρέμας και ένα παντεσπάνι-αφρό, με δεκάδες καβουρντισμένα βουτυράτα αμύγδαλα να «κάθονται» αρμονικά στην επιφάνειά της, στην τούρτα μπαίνουν τελευταία στιγμή για να απελευθερώσουν όλη τους τη γεύση.
Από το 1967: Ένα ζαχαροπλαστείο που ενώνει τις εποχές και τις γενιές με τον πιο γλυκό τρόπο
Το ζαχαροπλαστείο του Μπόζα είναι σημείο αναφοράς στην Κυψέλη από το 1967, αρχικά ήταν λίγο πιο κάτω από εκεί που βρίσκουμε σήμερα. Δεν κρατάς τόσο στο χρόνο τυχαία. Προφανώς. Κάτι πρέπει να κάνεις καλά. Πολύ καλά. Ειδικά σε συνθήκες αυξανόμενου ανταγωνισμού. Όμως η ποιότητα ήταν, είναι και θα είναι πάντα το πιο ουσιώδες. Κι εδώ είναι κάτι το αδιαπραγμάτευτο ως συνθήκη, είναι βασικά τρόπος ζωής και σκέψης.
Από την πρώτη ύλη και μόνο, το καταλαβαίνεις. Τα αμύγδαλα και οι άλλοι καρποί έρχονται από τον Βόλο, η σοκολάτα αγοράζεται από την ΙΟΝ και η παραγωγή είναι πάντα «τόσο όσο» προκειμένου να διασφαλίζεται το φρέσκο της υπόθεσης. Λίγα και καλά. Όλα φτιαγμένα από το δικό τους χέρι, τίποτα ετοιματζίδικο.
Είναι μια οικογενειακή επιχείρηση που συντηρεί με ευλάβεια τις αρχές της. Και ναι, η πάστα αμυγδάλου και η τούρτα αμυγδάλου ήταν πάντα τα best seller, αλλά και τα άλλα γλυκά δεν υστερούν, διόλου. Στην ίδια λογική. Σοκολατίνες, μιλφέιγ, σεράνο, εκμέκ με καρυδόπιτα, ραβανί, καριόκες, σοκολατάκια. Και μετά, ειδική κατηγορία θαρρείς, το φημισμένο τσουρέκι του, τα ονομαστά κουλουράκι του, οι ανυπέρβλητες φλωρεντίνες του, τα καταπληκτικά του κουρκουμπίνια και οι φανταστικοί «εργολάβοι». Τίποτα το μαστερσεφίσιο μήτε το αποδομημένο. Κλασικά και αγαπημένα. Μνήμες που θα «ζεστάνουν» το μέσα σου. Και θα γλυκάνουν τη ψυχούλα σου…
Αυτό το ζαχαροπλαστείο είναι μέρος της κουλτούρας της Αθήνας. Είναι κομμάτι της ζωής πολλών ανθρώπων. Ένα γεφύρι που ενώνει γενιές και σμίγει «θέλω». Με τον πιο δυνατό τρόπο από όλους. Αυτόν της νοστιμιάς. Η τελική και μόνη αλήθεια. Σαν να την νιώσεις, δεν την αλλάζεις με τίποτα και ποτέ.