Πριν καμιά δεκαπενταετία, αν έκανες ένα άτυπο γκάλοπ για το που βγαίνουν οι παρέες κάθε Σάββατο βράδυ δεν υπήρχε περίπτωση να έβγαινε πρώτη κάποια άλλη περιοχή: το Μπουρνάζι ήταν ο απόλυτος άρχοντας της νυχτερινής διασκέδασης.
Οι Περιστεριώτες είχαν να το λένε: όλη η Αθήνα ερχόταν σε μια γειτονιά της πόλης τους για να διασκεδάσει. Κάθε Σάββατο χιλιάδες Αθηναίοι συνωστιζόντουσαν με τα αμάξια τους στα άβολα στενά του Μπουρναζίου, σιχτίριζαν την ώρα και την στιγμή που αποφάσισαν να κατέβουν στο Μπουρνάζι για ποτό, ορκιζόντουσαν πως δεν θα το ξανακάνουν ποτέ και μια εβδομάδα αργότερα είχαν καταπατήσει τον όρκο τους και ήταν ξανά στο Μπουρνάζι.
Την ίδια στιγμή οι Περιστεριώτες απολάμβαναν το μεγάλο προνόμιό τους. Πήγαιναν με τα πόδια στο Μπουρνάζι, έφευγαν ό,τι ώρα ήθελαν χωρίς να κολλάνε στο μποτιλιάρισμα ενώ ακόμα και αν έδιναν ραντεβού για έξοδο με κόσμο μακριά από την περιοχή τους δεν χρειαζόταν να τρέχουν σε άλλες περιοχές. Το να βρεθείς με μια παρέα στο Μπουρνάζι ήταν κάτι αυτονόητο. Ο προορισμός ήταν σχεδόν αντικειμενικός.
Η θρυλική Villagio ήταν το στέκι όλου του Περιστερίου. Ελάχιστα μαγαζιά σε όλη την Αθήνα μπορούν να καυχιόνται πως αποτέλεσαν τόσο μαζικό στέκι. Ενώ όλο το Μπουρνάζι κατακλυζόταν από «εισβολείς» άλλων περιοχών, οι ντόπιοι γέμιζαν την Villagio με τις ώρες.
Και όταν η ώρα περνούσε συνέχιζαν στα κλαμπ της περιοχής όπου και συναντούσαν και τους εκτός Περιστερίου επισκέπτες: το Prime ήταν για όσους γούσταραν περισσότερο ηλεκτρονική μουσική ενώ το Prive που βρισκόταν ακριβώς δίπλα ήταν για όσους άκουγαν ελληνικά. Τα δύο αυτά μαγαζιά ήταν «τα δύο P» αλλά ταυτόχρονα υπήρχαν και «τα τρία Κ»: η Κόλαση, οι Κολόνες και το Κόκαλο. Και τα τρία (αλλά ειδικά το Κόκαλο) ήταν βασικές επιλογές για event των σχολείων.
Γενικά, αν και το Μπουρνάζι με τα χρόνια έχει μείνει στις συνειδήσεις όλων σαν το στέκι όσων ακούνε σκυλάδικα και όσων είναι «κάγκουρες», η αλήθεια είναι πως ήταν για όλα τα γούστα. Το «Πατατράκ» ήταν βασικό στέκι των ροκάδων (είχε και τζουξ-μποξ για να είναι πιο καλτ η φάση) ενώ χαρακτηριστικά ήταν και τα multiplex σινεμά της περιοχής, το «Cine City» που είχε τέσσερις αίθουσες προβολής.
Με τα χρόνια, το Μπουρνάζι έπαψε να είναι ο «ναός» της σαββατιάτικης διασκέδασης, το αυτονόητο «στέκι» όλης της Αθήνας. Ακόμα και οι ίδιοι οι περιστεριώτες «μετακινήθηκαν» σε άλλες γειτονιές της πόλης τους. Στην πραγματικότητα, απλά ο κόσμος το βαρέθηκε. Με τα χρόνια ωστόσο υπάρχει μια ιδιότυπη μετάλλαξη. Τα κλαμπ δεν είναι πλέον τόσα πολλά, οι καφετέριες έχουν μείνει οι μισές αλλά πολλά εστιατόρια κάνουν την εμφάνισή τους στην ιστορική περιοχή. Σιγά-σιγά το Μπουρνάζι στήνει όνομα αναφορικά με το καλό φαγητό. Δεν αποκλείεται να μιλάμε για μια νέα φυσιογνωμία γύρω από την περιστεριώτικη γειτονιά.
