Ο λόγος που τα σάντουιτς είναι το καλύτερο σνακ που υπάρχει, είναι γιατί πρακτικά δεν έχουν κανόνες. Αν και το ψωμί του σάντουιτς οριοθετεί, στο μεσοδιάστημα μπορείς να βάλεις μέχρι και ένα κομμάτι μουσακά, αν σου τη βαρέσει.
Όση εφευρετικότητα κι αν έχεις, όσο κι αν οι πολύ καλές επιλογές μπορεί να είναι μπροστά στα μάτια σου, χρειάζεται να εμφανιστεί κάποιος άλλος να σου ανοίξει τα μάτια. Ή να ανοίξεις εσύ τα μάτια σε άλλον.
Στην προκειμένη, έρχεται το Alladin Kebab Restaurant να ανοίξει τα μάτια και τα δικά μας και τα δικά σου. Και του γείτονά σου. Με ένα σάντουιτς.
Υπάρχει μια σκηνή στην ταινία Ρατατούης, στο ξεκίνημα σχετικά, όπου ο Ρεμί ο ποντικός έχει στο ένα χέρι ένα κομμάτι τυρί και στο άλλο ένα σταφύλο. Τρώει πρώτα το τυρί, μετά το σταφύλι και μετά τρώει και τα δύο μαζί. Και του ανοίγεται ένα βασίλειο γεύσεων.
Αυτό είναι το σάντουιτς. Το μέρος στο οποίο δύο ξεχωριστές γεύσεις αναγκάζονται να ενωθούν και η χημική τους ένωση να δώσει κάτι διαφορετικό.
Και το σάντουιτς που έχουν βάλει εσχάτως στο μενού τους στο φημισμένο Alladin Kebab Restaurant, είναι μια τέτοια περίπτωση.
Ο καλλιτέχνης έχει στα χέρια του ένα αχνιστό ψωμί που είναι σαν τσιαπάτα. Το κόβει στη μέση και ανοίγει για να μπει η γέμιση. Αυτή περιλαμβάνει ντομάτα, κεμπάμπ, μαρούλι και το υλικό που τα κολλάει όλα μεταξύ τους, την πικάντικη σάλτσα εζμέ. Κι αν θες να βάλεις και τυρί, μπορείς. Θα είναι υπερβολή και αλλοίωση αποτελέσματος, αλλά οκ. Ναι, και πατάτες μπορείς.
Αλλά τα πάντα εν σοφία εποίησαν σε τούτο το μαγαζί και για να είναι έτσι η εκδοχή η ορίτζιναλ, κάτι θα ξέρουν. Και φαίνεται στην φωτογραφία. Η ζουμερότητα του κεμπάμπ και της σάλτσας κάνουν μπαμ. Θα μπορούσαμε να χορτάσουμε μόνο βλέποντάς το. Σαν μια ψευδαίσθηση.
Είναι μια εικόνα που αχρηστεύει τις λέξεις που έχουμε γράψει. Πώς να το περιγράψεις αυτό; Αρκεί αυτό που μεταφράζει ο εγκέφαλος του καθενός στην θέα αυτών των τόσο ζουμερών κεμπάμπ και στον συνδυασμό αυτών των στοιχείων. Το δροσερό με το καυτό, το πικάντικο με το ουδέτερο, το λαχανικό με το κρέας.
Και να ήταν μόνο αυτό το σάντουιτς που κάνει τη ζημιά στην ψυχή…
Τα κεμπάμπ του εν γένει είναι υπερχορταστικά.
Το μπιφτέκι του το γεμιστό με τυρί απερίγραπτο από λέξεις επίσης.
Το μόνο του ελάττωμα; Ότι πρέπει να έχεις βύσμα τον Μητσοτάκη για να βρεις τραπέζι. Είναι πάντα φίσκα και με αυτό το κείμενο δεν βοηθάμε ιδιαίτερα για να βρεις πιο εύκολα τραπέζι. Οπότε, αναγκαστικά, μόνο ντελίβερι.
Μάθε περισσότερα εδώ.