Σε άλλους αρέσει ναπολιτάνικα, με αφράτη ζύμη στο γύρω γύρω και πολύ λεπτή ζύμη στο τρίγωνο. Σε άλλους αρέσει να είναι ολόκληρη thin crust. Σε άλλους, η πίτσα αρέσει να είναι όσο πιο αφράτη γίνεται από τη μύτη ως το ημικύκλο της μεγάλης περιοχής.
Σε αυτούς τους τελευταίους θα απευθυνθούμε, γιατί ανήκουμε σε αυτή την κατηγορία και, ειλικρινά, με δυσκολία μιλάμε στους δύο πρώτους. Κι άντε, αυτούς που είναι στο 50-50, μπορούμε να τους αντέξουμε. Τους άλλους όχι.
Το ‘παμε, το βγάλαμε από μέσα μας, ας προχωρήσουμε στο παρασύνθημα. Κι αυτό είναι μια πίτσα τόσο αφράτη, που μισή μπουκιά γεμίζει το στόμα σου με απόλαυση. Εμείς την αποκαλέσαμε την πιο αφράτη πίτσα της Αθήνας.
Ακούμε κάθε αντίρρηση, κάθε αντιπρόταση, αφού σίγουρα δεν έχουμε φάει από κάθε πιτσαρία που υπάρχει στην Αθήνα. Αλλά μπορεί να γίνει πιο αφράτη από αυτό που φάγαμε στο Pizza Heat; Πολύ δύσκολο. Όποιος το καταφέρει, μεγάλο respect. Ίσως βέβαια μετά να μη μιλάμε για πίτσα, αλλά για κέικ.
Το Pizza Heat είναι ένα σχετικά φρέσκο brand, έχει δεν έχει μια 3ετία ύπαρξης και καλύπτει όλα τα βόρεια προάστια, καθώς και περιοχές που θεωρούνται σαν υπόλοιπο Αττικής ή κάτι τέτοιο. Είναι δηλαδή για Μαρούσι, Χαλάνδρι, Πεντέλη, Πεύκη, Βριλήσσια, Λυκόβρυση, Κηφισιά, Μεταμόρφωση, Μελίσσια, Νέο Ηράκλειο και Γλυκά Νερά.
Την μάθαμε εντελώς τυχαία, όταν παραγγείλαμε μια μέρα στο γραφείο από τη Wolt και χωρίς να γνωρίζουμε τι παραγγέλνουμε.
Επιλέξαμε μια x-large πίτσα στα 13 ευρώ και μας ήρθαν 12 κομματάρες με λιωμένο τυρί – πήραμε τη μαργαρίτα – και τόσο πάχος στη ζύμη, ώστε με 4 κομμάτια φουσκώνεις ελαφρά. Δηλαδή 3 άτομα μπορούν να την κουμαντάρουν. Οι δύο με ζόρι, ο ένας με τίποτα.
Εκτός από την πίτσα μαργαρίτα, έχει και την Queen Margarita με σάλτσα ντομάτας, μοτσαρέλα, γραβιέρα, κρέμα γάλακτος και θυμάρι, την Pepperoni, την Texas BBQ και την Vegetarian (με σάλτσα ντομάτας, μοτσαρέλα, φρέσκα μανιτάρια, φρέσκια ντομάτα, πράσινη πιπεριά και κρεμμύδι) που προτείνουμε ανεπιφύλακτα. Κι αυτές είναι οι κλασικές. Έχει και signature όπως πίτσα Hot Dog, Americana και Chicken BBQ.
Επίσης, έχει κάτι υπέροχα σκορδόψωμα με τυρί ή τυρί-πεπερόνι, έχει ζυμαρικά, έχει μπέργκερ και τα κλασικά ορεκτικά σε μια πίτσα.
Ακόμα όμως κι αν είχε μία μόνο πίτσα, θα ήταν αρκετή. Φυσικά, σου δίνει την επιλογή να πάρεις με λεπτή και τραγανή ζύμη, αλλά και την παραδοσιακή. Όμως, αν ζεις με 10.000 ευρώ, μαθαίνεις να ζεις με 1.500; Τότε γιατί να διαλέξεις τη λεπτή, όταν έχεις τη σούπερ αφράτη;
* Βρε το μενού και διευθύνσεις εδώ.