Χωρίς πολλά-πολλά ορεχτικά, ένεκα του ότι τα προκαταρκτικά είναι χάσιμο χρόνου, ορίστε οι 4 κατηγορίες ανθρώπων που σε ένα ιδανικό κόσμο δεν θα ήταν κομμάτι του.
Ο γεράκος…
Φαινομενικά άκακος, αυτός ο απόμαχος τση ζωής κερδίζει άμεσα τη συμπάθεια του κόσμου. Σκυφτό περπάτημα με δυσκολία, μπαστουνάκι, καβουράκι και άμα λάχει παντοφλίτσα για πατούμενο, συνθέτουν μια φιγούρα με την οποία ο καθένας μπορεί να λυγίσει. Θα μπορούσε να είναι ο παππούς ή ο πατέρας σου (εμέ ο μεγάλος αδερφός, εκειός που όταν είμανε μικρός μου έλεγε πως με αγοράσανε από τσου γύφτους). Δεν σου πάει η καρδιά να τα βάλεις με το γεροντάκι ειδικά όταν σκέφτεσαι πού του πήγε τη σύνταξη ο Τσίπρας, εκτός κι αν… Εκτός κι αν δεις στα μάτια του πως είναι έτοιμος για βρωμιά πιο δυσώδη και από αυτή που αφήνει όταν πορδοκλάνοντας στα μουλωχτά περάσει όλη την ουρά στο σούπερ μάρκετ. Πρώτα κάνει τάχα μου πως κοιτάζει τα κρασιά, μετά ψαχουλεύει τις καραμέλες δίπλα στο ταμείο και όπως αυτός δεν κατάλαβε πότε ήτανε νιος κι εγέρασε, έτσι κι εσύ δε μπήρες γραμμή πώς σου ‘φαγε τη θέση.
Το μωρό…
Τσου θωρείς και τους ζηλεύεις (με τη γκαλή έννοια). Ένα νεαρό ζευγάρι με το μωρό του αγκαλιά! Τι όμορφη εικόνα. Δυο νέοι αθρώποι που ενώθηκαν, έγιναν ένα και μετά (πιθανότατα χωρίς την παρέμβαση τρίτου, αλλά ένα τεστ πατρότητος ποτέ δεν έβλαψε κανέναν) γινήκανε οικογένεια. Γουάτ ε μπιούτιφουλ σάιτ (το αντίθετο του μενσχάουζ) που λέμε και στο Τσικάγκο. Όλα υπέροχα μέχρι να δεις πού ακριβώς θα απιθωθούνε στο ΚΤΕΛ (τραίνο, αερόπλανο). Όλα θεσπέσια ώσπου να διαπιστώσεις ότι κάθουνται ακριβώς πίσω σου. Και ότι εκείνο το ξανθό αγγελούδι πεινάει, διψάει, κατουριέται, χέζεται, βγάζει δοντάκια και έχει μόνο ένα τρόπο για να εκφράσει αυτές τις χαριτωμένες και ιδιαίτερες στιγμές που κανείς δεν θα ξεχάσει ποτέ. Ειδικά εσύ που προσπαθείς να κοιμηθείς και ονειρεύεσαι μόνο ένα πράγμα. Εκείνα τα ωραία χρόνια όταν ζούσε ένας βασιλιάς και προσπάθησε να κάνει αθρώπους σαν εσέ ευτυχισμένους. Τον λέγανε Ηρώδη και ήταν ο άντρας που δεν θα γίνεις εσύ ποτέ (όπως και τα νεογέννητα της εποχής του). Κι αν όπως και να το κάμουμε, θα βρεθούν και οι ανθρωπισταί που θα πουν πως είναι αμαρτία να κάμεις κακό σ΄ ένα μωρό, δεν ισχύει το ίδιο και με τους γονέους του…
Ο τύπος στο φανάρι
Το διάστημα που απαιτείται από τη στιγμή που ανάβει πράσινο φανάρι μέχρι εκείνη που θα ακουστεί το πρώτο κορνάρισμα είναι μονάδα μέτρησης του χρόνου. Αν σου κορνάρει ο πίσω σημαίνει ότι ο αλήτης πλάκωσε τα μπίπια ένα εκατοστό του δευτερολέπτου αφού άναψε. Αν πάλε είσαι εσύ αυτός που κορνάρει, πάει να πει ότι το ζώο μπροστά σου κάθεται μία ώρα και ψωλαρμενίζει αντί να βάλει πρώτη και να ξεκουμπιστεί. Και στις δύο περιφτώσεις ΕΣΥ έχεις δίκιο. Αυτός έχει άδικο. Και σε ένα τέλειο κόσμο θα είχες όχι μόνο το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να προβείς εις βιαιοπραγίαν άνευ συνεπειών έναντι του νόμου. Μόνο που χρειάζεται λίγη προσοχή ώστε να αποφύγεις τους αυτοτραυματισμούς στη μπερίπτωση που είσαι εσύ πρώτος και κορνάρεις από συνήθεια στον εαυτό σου…
Εκείνοι που σε παίρνουν τηλέφωνο
Συνήθως αυτό δεν αφορά τη μανούλα που σε παίρνει για να δει τι κάνεις, αν είσαι καλά, αν ντύνεσαι, αν φοράς τη ζακέτα σου, αν τρως, αν αδυνάτισες, αν πάχυνες, αν βρήκες να παρκάρεις, αν άλλαξες λάδια στο αυτοκίνητο ή στην φριτέζα για τσι πατάτες. Αν και τώρα που το σκέφτουμαι, είναι φορές που ακόμα κι η μανούλα που σε γέννησε το χρειάζεται ένα μπερτάκι για να έρθει στα ίσια της που πάει και χαλάει τόσα λεφτά στα τηλέφωνα και οδηγεί την οικογένεια σε μνημόνιο. Στην ίδια κατηγορία ανήκουν και όλες εκείνες οι φωνούλες από τράπεζες, εισπρακτικές, εταιρίες κινητής τηλεφωνίας ή οτιδήποτε άλλο που με το που λες «ναι», μαρσάρουν στην ανηφόρα και βάζουν καρφωτή πρώτη, δευτέρα, τρίτη στον αέρα για να σου πουν το ποίημα. Δεν σταματούν ό,τι και να πεις. Οδηγάω, είμαι σε κηδεία, είμαι στη δική μου κηδεία γιατί έχω πεθάνει. Τίποτα, δεν σταματάνε πουθενά. Το ότι είναι η δουλειά τους μωρέ, δεν αποτελεί δικαιολογία. Και οι νεκροθάφτες τη δουλειά τους κάνουν, αλλά δεν μας τα πρήζουν πριν έρθει η ώρα τους (μας).
Η διπλανή σου σε ταξίδι
Το δεύτερο χειρότερα πράμα με το οποίο μπορεί να συνταξιδέψεις μετά το μωρό. Δυστυχώς κανένας βασιλιάς δεν πήρε μέτρα εναντίον τέτοιωνε γυναικώνε. Που ακόμα κι ο Κουρουπλής να κάτσει δίπλα τσους, εκειές θα βγάλουνε να του δείχνουνε φωτογραφίες με τα παιδιά, τα ανίψια, τα εγγόνια. Όχι μόνο τα δικά τους. Και των φίλων τους. Και των «κοριτσιών» στο ΚΑΠΗ ή στη λέσχη μπιρίμπας τση γειτονιάς. Οποιουδήποτε. Αρκεί να σου κάμει τα νεύρα τσατάλια. Όταν κάποια στιγμή ξεμείνει –νομοτελειακά- από σάλιο, αναγκαστικά θα ξαποστάσει. Θα το κάνει ξαπλώνοντας πάνω στο μπράτσο σου, όπου και θα αρπάξει έναν υπνάκο αντί για τις φάπες που θα άξιζε λόγω της αντικοινωνικής συμπεριφοράς της η αναθεματισμένη που κακοχρονονάχει (μία λέξη). Αλλά, όχι… Έτσι κι αντιδράσεις όπως θα ‘πρεπε, θα σε ξαναβάλουν στη φυλακή. Όπως την περασμένη φορά…