Υπεράνω γκέλας ουδείς κύριοι. Όποιος δουλεύει κάνει λάθη, λένε, χωρίς αυτό να αποκλείει και τσου ανέργους βέβαια από τη πιθανότητα κάποιου τσαφ. Βέβαια υπάρχουν γκέλες και γκέλες σε τούτο το γκόσμο. Γιατί άλλο πράμα είναι να γκελάρει ο Βύντρα όταν βγάζει σέντρες κι άλλο να κάμει το ίδιο κάποιος ελεχτής εναέριας κυκλοφορίας (ίσως μπερδεμένος από κάποια μπάλα που βγήκε στρατόσφαιρα από σέντρα του Βύντρα) και να πάρει στο λαιμό του καμιά 300αριά νοματαίους.
Τέτοιο παράδειγμα ήταν η «όμα» που έκαμε ο Ντεγκρά στο παιχνίδι τση Λάρισας (που τώρα τηνε λένε ΑΕΛ) με τον Ηρακλή κι είχε σαν αποτέλεσμα όχι μόνο να του διακοπεί το συμβόλαιο, αλλά και να δει το χάρο με τα μάτια του στη φυσούνα. Ενθυμείστε φαντάζομαι (εξαιρούνται οι πάσχοντες από αλτσχάιμερ, που παλιά στα χωριά πριν οι αμερικάνοι φέρουνε στο ντόπο μας το πολίτικλι κορέκτ τη λέγανε γεροντομαλάκυνση) το χλιαρό επεισόδιο μεταξύ του άνεργου -πλέο- γκολκίπερ με τον ύψους 1.79 παρακαλώ (κατά δήλωση του ιδίου, εμέ μου φαίνεται κομμάτι πιο ντερέκι) γνωστού ποινικολόγου, που το φουσκώσανε τα κανάλια.
Λες κι ο Ντεγκρά, έκαμε κάνα έγκλημα που για να τη γλιτώσει στο δικαστήριο θα έπαιρνε για συνήγορο τον ίδιο γνωστό ποινικολόγο. Πάντως, εδώ που τα λέμε, καλά έκαμε ο τερματζής κι έφαγε όρθιος κι ευθυτενής το χαστουκάκι (όπως εξελίχθηκε η φάση, καθώς για χάδι ξεκίνησε αλλά λόγω διαφοράς ύψους φάνηκε έτσι και δεν αντέδρασε. Στο κάτω-κάτω τση γραφής, εξάταπα φορεί ως ποδοσφαιριστής ο άθρωπος. Φαντάζεστε τι σούσουρο θα γενότανε αμα του ‘σκαγε γόβα στο κεφάλι όπως η Βατίδου; Χαμός! Και από πού να το αγόρασε το παπουτσικό, άραγε βγαίνει σε 39, τι βλάκας αγάπη μου που συνδύασε πορτοκαλί φανέλα με μωβ γόβα καθόλου δεν του πάει και τέτοια.
Τέλος πάντω, το θέμα είναι πως σε τέτοιες ιστορίες η ευθύνη δεν βαραίνει μόνο εκειόν που κάνει πατάτα, αλλά και το τύπο που επέλεξε το τύπο που έκαμε τη πατάτα. Κι αυτό μπορεί να συμβεί σε όλους. Όπως στο έπος του ενενήντα τέσσερο με την Εθνική που ο σχωρμένος ο Αλκέτας ο Παναγούλιας έπαιξε «μα του μα» Τσαλούχα στο Μαραντόνα κι αποδείχτηκε έμπνευση χειρότερη κι από εκείνη του να βάλεις γκαβό να φυλάει τσίλιες σε ληστεία.
Και κάπου εδώ, μετά από μπόλικη φιοριτούρα και σάλτσα, φτάνουμε στον Νίκο Παππά. Έναν κύριο που πιθανότατα ως «αριστερό χέρι του πρωθυπουργού» (δεξί είναι ο Φλαμπουράρης με το φρέντο καπουτσίνο) έχει κάμει περισσότερες γκέλες από όσες θα έκανε α φόραγε σορτσάκι και φανέλα κι έσκαγε μύτη στο παρκέ του ΟΑΚΑ αντί του συνονόματού του που παίζει στην Πανάθα. Ωστόσο, η μεγαλύτερη όλων εγίνηκε με τσι τηλεοπτικές άδειες. Ήτανε τόσο σίγουρος πως ο νόμος θα είχε σιγουράτζα επιτυχία σαν του Γιασικεβίτσιους στις βολές, που είναι να γελάει κανείς με την πάρτη του, αλλά και με το συφοριασμένο το Τσίπρα που τονε πίστεψε και του ‘δωσε τη μπάλα για να πάρει τελευταία επίθεση.
Και μάλιστα σε παιχνίδι κρίσιμο, πάνω στο οποίο είχε στηρίξει τσι ορπίδες του για πρόκριση κι έβγαινες όλη τη μπροηγούμενη εβδομάδα ωσάν το μπιγκουΐνο κι έλεγες «θα τσου σκίσουμε», «θα τσου διαλύσουμε», «δεν έχετε ομάδα δεν έχετε λαό» και «με 12 παίχτη τη Δικαιοσύνη θα περάσουμε στην επόμενη φάση». Τελικά, ήρθε το Συμβούλιο Τση Επικρατείας και σου ‘καμε κηδεία μεγαλύτερη κι από το 73-38 του γαύρου στο βάζελο πριν από καμία 20ετία.
Και αυτό κύριοι ονομάζεται γκέλα. Να σου παίρνουνε τα σώβρακα τη στιγμή που εσύ το παίζεις άνετος και βαμπ, αλλά δεν έχεις κάμει καν προετοιμασία για το ντέρμπι. Δεν έχεις μιλήσει, δηλαδής, με κάνα νομικό (ο Κούγιας που λέγαμε παραπάνω αφού όλα συνδέονται σε αυτό το μπλανήτη όλο και κάποιονα παλιό συμφοιτητή του θα μπορούσε να προτείνει) για να σου ανοίξει τα μάτια και να σου πει πως η παπαριά που κατέβασες για νόμο ήτο αντισυνταγματική και θα ανατραπεί πιο εύκολα και από Ολυμπιακός-Λεβαδειακός 0-1 στο ημίχρονο τελευταία αγωνιστική της Σουπερλίγκας.
Κι αυτό διότι, όσο κι αν φαίνεται παράλογο, στη μπάλα υπάρχει μπέσα. Οι χάρες ανταποδίδονται εφόσο υπάρχει ανάγκη. Ίσως, ο καψερός ο Παππάς να πόνταρε πως δεν έχει περάσει ούτε μήνας από τότε που η κυβέρνηση αποφάσισε να δώκει αυξήσεις στους δικαστικούς, οπότε -σου λέει- δε μπορεί, οι αθρώποι κάτι θα θυμηθούνε την ώρα τση ψηφοφορίας. Όμως, δυστυχώς για δαύτονε, πολιτική και δικαιοσύνη στην Ελλάδα ελάχιστα πράματα μάθανε από το πώς λειτουργεί το σύστημα της ανταποδοτικότητας από την ιταλική Σέριε Μπε που το «το ‘να χέρι νίβει τ’ άλλο» το ‘χουνε αναγάγει σε επιστήμη σε κάτι ματσάκια Καταντζάρο-Κροτόνε και Σαλερνιτάνα-Άσκολι. Βέβαια, εκεί, όπως μου ‘πε κάποτε ένας σινιόρος στη Μπολόνια, άμα σε πλησιάσει τύπος με λεπτή άσπρη ρίγα στο σακάκι (προαιρετικά , ασορτί παπουτσικό και γαρύφαλλο στο πέτο, δεν ρωτάς πολλά, κάνεις τουμπεκί κι ακουλουθάς τις οδηγίες.
Δυστυχώς όμως τέτοιοι κύριοι, όπως αυτός ο Μάσιμο που μοίρασε ψωμάκι, λείπουνε από τις κυβερνήσεις αυτού του τόπου. Το μόνο που σου μένει να σκεφτείς μετά από αυτού του μεγέθους νίλες είναι τι στο διάοτσο θα έκανες αμανείχες ψιλικατζίδικο και στα έκανε ο υπάλληλός σου ο Παππάς όλα μπουρδέλο… Την περίπτωση να ήταν αντί για υπουργός, γκολκίπερ της Λάρισας και να ‘πρεπε ν΄απολογηθεί στο Κούγια δεν τορμώ ούτε να τη σκεφτώ. Είναι κι ένα εβδομήντα εννιά (ολογράφως για να το εμπεδώσεις), δεν είναι παίξε-γέλασε η φάση…