Ο Θανάσης ήταν ένας εκπληκτικός μάστορας στην οικοδομή, πραγματικός καλλιτέχνης με το σκερπάνι (ή σκεπάρνι, δεν ξέρω ποιο είναι το σωστό) στα χέρια του. Μέχρι τις πρώτες 10 μπύρες. Μετά γινόταν ένας μεθούας με καταγωγή από τον Πύργο Ηλείας που επέτρεπε στο χούι του να παίρνει τη θέση του εαυτού του και τελικά του έδωσε το δικαίωμα να γίνει ο δήμιος που του στέρησε στα 55 χρόνια του τη ζωή του.
«Οι περισσότεροι άνθρωποι κρύβουν ένα σκατόψυχο, σαδιστικό γουρούνι μέσα τους που απλά περιμένει τσι κατάλληλες συνθήκες για να ‘βγει στον αφρό», έλεγε και δεν δεχόταν μα και μου και αντιρρήσεις, μιλώντας με την αφοπλιστική απολυτότητα και ισχυρογνωμοσύνη που κυριεύει το μυαλό όταν το αίμα γιομίζει από οινόπνευμα (έστω και από χαμηλής περιεκτικότητας κατρουλιό επιπέδου φτηνής λάγκερ).
Ωστόσο, διαβάζοντας τα αμέτρητα σχόλια μίσους κάτω από αναρτήσεις που αναφέρονταν στον αγώνα που δίνει ο Θάνος Πλεύρης για να κρατηθεί στη ζωή, δίνω δίκιο σε εκειά που υποστήριζε το αγύριστο κεφάλι του συνονόματού του πρώην καλουπατζή.
Πώς γίνεται μωρέ να εύχεσαι το θάνατο ενός αθρώπου; Ποιο συναίσθημα οπλίζει το χέρι σου να γράψεις «μακάρι να ‘χει αργό και βασανιστικό τέλος»; Και τι σε κάνει να νομίζεις πως το δικό σου μίσος είναι καλύτερο -κι επομένως αποδεχτό- σε σχέση με εκείνο που ίσως κουβαλάει για άλλους αυτός που γίνεται στόχος τση χολής που έχεις μέσα σου;
Το μεγαλύτερο έγκλημα που μπορεί να καταλογίσει κάποιος στον Πλεύρη στη πραγματικότητα είναι πως πρόκειται για τον γιο του πατέρα του. Του Κωνσταντίνου Πλεύρη, γνωστού για τις θέσεις και τη ρητορική του με την οποία μπόλιασε το παιδί του και το έκανε αυτό που είναι. Έναν δεξιό, ίσως ακροδεξιό και για τους περισσότερους από εμάς ξενοφοβικό, αντισημίτη, ρατσιστή, φιλοχουντικό, φασίστα και δεν συμμαζεύεται.Άλλωστε, υπάρχουν και τα ντοκουμέντα στα οποία δεν χωράει η παραμικρή αμφιβολία για το τι μέρος του λόγου είναι ο άθρωπος που τούτη την ώρα χαροπαλεύει.
http://www.dailymotion.com/video/x18oe92_%CF%80%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CF%81%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C_news
Αυτός, το λοιπό, είναι αυτός που είναι… Τέλος. Εσύ, από την άλλη, ποιος είσαι; Δεν είσαι τίποτα από ό,τι εκειός πρεσβεύει, αλλά τοποθετείς την αφεντιά σου στην απέναντι γωνία. Στην πλευρά του καλού και καλά κάνεις. Ξεχνάς όμως πως η Δημοκρατία δεν εκδικείται. Ο αυτοπροσδιορισμός θα έπρεπε να αρκεί για να μπει φρένο στον οχετό που κουβαλούνε οι κατάρες. Αν δεν είσαι σε θέση να το κάνεις, δίνεις πάτημα στην αντίληψη πως έννοιες όπως ο ουμανισμός και ο διαφωτισμός για πολύ κόσμο κόσμο δεν αποδείχθηκαν τίποτα παραπάνω από sos και αντιsos για τα διαγωνίσματα ιστορίας στο σχολείο. Ποτέ δεν κατάφεραν στην πραγματικότητα να δραπετεύσουν από τις σελίδες των βιβλίων και να βρουν οποιαδήποτε εφαρμογή στην καθημερινότητά μας.
Η γαλλική επανάσταση αποτελεί ιδεολογικό καθοδηγητή, που όμως παραμένει υποχρεωτικά εγκλωβισμένος σε ένα βολικό, θεωρητικό επίπεδο το οποίο αρνείται πεισματικά να εμφανιστεί την ώρα που πρέπει. Τη στιγμή που οφείλεις έμπρακτα να αποδείξεις πως είσαι καλύτερος από αυτόν που εύχεσαι να βγάλει τον καρκίνο.
Κι αυτό, φίλε μου, είναι μία κατάσταση ερμαφρόδιτη. Δεν μπορείς να είσαι και τα δύο. Στη ντελική, αν είσαι από εκείνους που πιστεύουν πως ο θάνατος των βρώμικων ιδεολογιών δεν οφείλει να είναι πολιτικός, αλλά συνεπάγεται το βιολογικό τέλος των φορέων τους και σ’ αυτή τη σύγκρουση η αιματοχυσία είναι αναπόφευκτη, κράτα μια πιο τίμια στάση. Βγες σε αντάρτικο πόλεων και επιδίωξε τη δική σου «Τελική Λύση», αλλά μην κάθεσαι σαν κότα στην καρέκλα σου να εύχεσαι θανάτους. Αυτό δεν σε κάνει καλύτερο από τίποτα και κανένανε, απλά αποδεικνύει τη δειλία σου να πάρεις το ρίσκο που χρειάζεται για να γίνουν πράξη οι κατάρες σου στον ιδεολογικό ή ταξικό εχτρό σου.
Στην πράξη πολεμιέται ο φασισμός, κουμπάρε μου. Κόλλα πρώτα κάνα ένσημο δείχνοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη σου σε κάποιο από τα τόσα θύματά του κι άσε για άλλη περίσταση κατάρες και ευχές.
Τέλος συζήτησης