Ο καθείς μπορεί να έχει μια ενοχλητική «μύγα» στη ζωή του που επιμένει να κάνει κάθε τρεις και λίγο «βζιν βζιν» πάνω από το κεφάλι του, με το συγκεκριμένο ήχο να μεταφράζεται σε ατέρμονες κι ανούσιες εξομολογήσεις από αθρώπους που θα ήταν ευτυχισμένοι αν οι φίλοι τους γινότανε παππάδες. Έτσι θα μπορούσανε να τους τσαμπουνάνε ό,τι σαχλαμάρα τους συμβαίνει, χωρίς τον κίντυνο να τους υποβάλει κανένας ρασοφόρος σε ενοχλητικές υποδείξεις για το πώς θα σώσουν τη ψυχή τους.
Η δική μου «μύγα» λέγεται Γιώργης και ζει το δικό του καθημερινό δράμα εργαζόμενος σε αθλητικό σάι. Δεν έχει παράπονο με τις ώρες δουλειάς που ευτυχώς είναι καμιά 12αριά την ημέρα (μαζί με τα πηγαινέλα), οπότε βλέπει λιγότερο την κακάσχημη γκόμενά του. Ούτε με το μισθό που μετά από 3 χρόνια μαθητείας και σκληρές διαπραγματεύσεις με την εργοδοσία φτάνει τα 500 ευρώ, αν συνυπολογίσεις και τη (μικρή δε τη λες) συνεισφορά του πατέρα του που δίνει κι αυτός το κατιτίς του προκειμένου ο γιόκας του στα 35 να μπορεί να βλέπει στο εκκαθαριστικό του «επάγγελμα δημοσιογράφος». Σε κάθε περίπτωση είναι καλύτερο από τα να καθότουνα σπίτι του, να τον έπιανε καμία τρέλα και να γινότανε ληστής ή ακόμα χειρότερα γκαρσόνι για να ζήσει και στο δελτίο Τύπου για τη σύλληψή του να λέγανε τα κανάλια «35 ετών άεργος» ή «35 ετών σερβιτόρος» και να ξεφτιλιζότανε οικογενειακώς στη γειτονιά…
Έχοντας αφήσει πίσω του ζητήματα δευτερευούσης σημασίας, όπως το βιοποριστικό, ο Γιώργης έχει άλλα πράματα να τον απασχολούνε όπως μου εκμυστηρεύτηκε σε μία συγκλονιστική κατάθεση ψυχής (με τα λεφτά που παίρνει εδώ που τα λέμε, δεν θα μπορούσε να κάμει και κανενός άλλου είδους καταθέσεις). Τους αλογομούρηδες. Μη φανταστείτε τίποτα Κενταύρους στο ανάποδο. Για τους κλασικούς τίμιους τζογαδόρους μιλάμε που είναι ικανοί να ποντάρουν τα λεφτά για τη μιλούπα του παιδιού τους στο ότι θα βγει μια μέρα ο ήλιος από τη δύση γιατί «δεν μπορεί, εφτά δισεκατομμύρια χρόνια βγαίνει από την ανατολή, κάποια στιγμή θα σπάσει το μπουρδέλο».
«Ρε ψηλέ, θα μου πεις ένα αποτέλεσμα στο στοίχημα; Πόσο ήρθε η Ορτάμπασι με την Ατιράου», ρώτησε στο τηλέφωνο τον Γιώργη. Τίμιος ο φίλος, άφησε για ένα λεπτό στη μπάντα μία-δύο θεματάρες τύπου «τα πέταξε όλα η Τσιμπούκοβα, έριξε το ίνστα κι ανέβασε όλα τ’ άλλα» ή «ΣΟΚ: έκανε σεξ με κουνουπίδι ενώ ο φίλος της μαγνητοσκοπούσε τα πάντα, δείτε το βίντεο εδώ» -που συνήθως βρίσκεις σε κάθε καθώς πρέπει αθλητική ιστιοσελίδα- και προσπάθησε να βρει το σκορ.
Μετά από κάνα τέταρτο κι αφού είχε δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα, με εξαίρεση το ν’ απευθυνθεί στη Νικολούλη που τα βρίσκει όλα, ο Γιώργης ψέλλισε «για ποια διοργάνωση παίζουν;». Λάθος… Λάθος που έγινε ακόμα πιο βαρύ όταν πήρε την απάντηση και δευτερολόγησε λέγοντας «μα κι εσύ ρε φίλε β’ κατηγορία Καζακστάν με ομάδες που δεν γκζέρεις παίζεις; Ποιος είσαι, ο Μπόρατ»;
Καλύτερα να του ‘λεγε κάτι για τη μάνα του Πελέ (που ως γνωστόν κλαίει με κάτι τέτοια) παρά να του θίξει τις στοιχηματικές επιλογές. «Αφού το έδωσε στάνταρ όβερ 7,5 κόρνερ στο ημίχρονο ο Μάκης Σιγουράκης στο [email protected]. Πάει τραίνο στα στημένα η Ορτάμπασι ρε φίλε»…
Καθώς άκουγα τον επαγγελματία αθλητικό συντάχτη να αναλύει πως αυτοί οι τύποι είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί στο κουρμπέτι, σκέφτηκα δύο τινά. Το ένα ήτο πως αυτός ο Μάκης Αποτέτοιος δεν γκζέρει πού πατεί και πού βρίσκεται καθότι αν όντως η Ορτάμπασι πάει τραίνο στα στημένα θα έπρεπε να αγωνίζεται στη Σούπερ Λινγκ με έδρα περιοχή της Αττικοβοιωτίας. Το δεύτερο, πως οι Αμερικάνοι δεν έχουνε καθόλου άδικο που αποκαλούνε το τζόγο «ίντιοτς ταξ», χωρίς φυσικά να εννοούνε το ιδιωτικό ταξί, όπως θα μπορούσε να είχε πει στο Δελφινάριο ο Μάρκος Σεφερλής, αν δεν το ‘χει κάνει ήδη.
Όπως μου εξήγησε ένα φεγγάρι μια τεξανή «μανούλα» στην Αντίπαρο που πολύ το γούσταρε το «ριβέρς κάουγκερλ», ο όρος «ίντιοτς ταξ» σημαίνει «φόρος ηλιθίων» ένεκα του ότι είναι ο μόνος που τρέχουνε οικειοθελώς να πλερώσουνε στο κράτος τα κορόιδα που για κάποιο λόγο πιστεύουνε πως οι μπούκηδες είναι τύποι που τους μοιάζουν. Έχοντας τούτο κατά νου, αναρωτιέμαι γιατί αυτά τα ζώα τση κυβέρνησης πάνε και μπλέκουνε με ΕΝΦΙΕΣ, φόρους κληρονομιάς και τοιαύτα για να γιομίσουνε τα κρατικά ταμεία (της Γερμανίας) και να ‘χουνε από πάνω από τα κεφάλια τους και τη μίρλα της χλέμπας, αντί να πάρουνε ένα τηλέφωνο το Σωκράτη.
Ο άθρωπος που πρώτος εισήγαγε στο ντόπο μας καινοτομίες όπως το τζακ ποτ στο Λότο, σίγουρα θα είχε -χοχοχο- καμιά χιλιάδα ιδέες για τυχερά παίγνια που θα αγκάλιαζε ο κοσμάκης και θα έλυνε το πρόβλημα του κράτους.