Εσώρουχα- τσεκ. Κάλτσες- τσεκ. Παραλλαγές έξτρα- τσεκ. Φανελάκια- τσεκ. Ρούχα για τις εξόδους- τσεκ. Παπούτσια- τσεκ. Ξυραφάκια, αφρός ξυρίσματος, after shave- τσεκ. Οδοντόκρεμα, οδοντόβουρτσα- τσεκ. Κινητό, φορτιστής- τσεκ. Ταυτότητα, φύλλο παρουσίασης- τσεκ.
Τσεκ και ματ: τα πάντα βρίσκονται μέσα στον σάκο σου κι εσύ ετοιμάζεσαι ν’ αποδεχτείς το κάλεσμα της μαμάς πατρίδας- καθώς δε σ’ αρέσει να στενοχωρείς τη μανούλα- και να φορέσεις τα χακί προκειμένου να χάσεις έναν χρόνο από τη ζωή σου προκειμένου να υπηρετήσεις και ν’ αποδείξεις εμπράκτως πως οι G.I.Joe υπάρχουν κι εσύ είσαι ένας από αυτούς.
Ωστόσο, κομάντο, υπάρχουν κάποιες γενικές αλήθειες για την πρώτη ημέρα ενός φαντάρου στον στρατό που θα σε βοηθήσουν στη μετάβαση από πολίτης σε προηγμένος ψάρακας. Επίτρεψέ μας, λοιπόν, σαν τίμιες γεροντάρες να πούμε «Αχ, όταν πήγαμε εμείς στρατό ήταν όλα εντελώς διαφορετικά…» κι εν συνεχεία να σου παρουσιάσουμε τα 10 πράγματα που αδιαμφισβήτητα ισχύουν για την παρθενική σου εμφάνιση σε στρατόπεδο.
Έτοιμος;
«Αχ, όταν πήγαμε εμείς στρατό ήταν όλα εντελώς διαφορετικά…»
1) Η ζωή εδώ τελειώνει
Είναι λογικό: όσο καλά κι αν είσαι προετοιμασμένος, τη στιγμή που θα περάσεις την πύλη θα αισθανθείς πως δεν έχει κανένα νόημα να ζεις (ασχέτως του αν είσαι ΠΑΟΚτσής ή όχι). Μη φοβάσαι, όλοι μας είχαμε το ίδιο συναίσθημα και όλοι μας επιβιώσαμε.
Εντάξει: οι περισσότεροι.
2) Παράααλογο; Δεν απαντάει, άρα λογικό
Εκεί που σταματάει η λογική, λένε, ξεκινάει ο στρατός (και η Φόρμουλα 1, αλλά δεν είναι της παρούσης). Οι ανώτεροι θα καταστήσουν σαφές από την 1η μέρα ποιος κάνει κουμάντο (spoiler alert: όχι εσύ- αυτοί) και ο παραλογισμός θα γίνει δεύτερο πετσί σου.
Μη μασάς: μετά από μερικές μέρες θα σου φαίνονται όλα «πιο νορμάλ ακούγεται ο επιθανάτιος ρόγχος σου».
3) Αστικός μύθος χρώματος χακί
Τον βλέπεις εκείνον εκεί στ’ αριστερά σου; Είναι Ι5 και ημίτρελος, όμως επειδή ο μπαμπάς του είναι ο διευθυντής της αστυνομίας και θέλει να τον κάνει ειδικό φρουρό, θα του δώσουν νταηλίκι όπλο. Α, ναι: θα κάτσει και δίπλα σου στην πρώτη βολή και κατά πάσα πιθανότητα θα σε πετύχει.
And the Oscar goes to… Πινόκιο: περίπου 11 από τις 10 ιστορίες που θ’ ακούσεις την πρώτη μέρα θα είναι τόσο απροκάλυπτα ψέματα που θα μοιάζουν με «αδιάτρητες» αλήθειες.
Όμως, μάντεψε: είναι όλα μούφες.
4) Μου λείπεις εσύ, ναι μου λείπεις εσύ
Αν έχεις κοπέλα- λέμε τώρα, στην απίθανη περίπτωση που συντελέστηκε το 8ο θαύμα και παραμύθιασες καμιά- με το που περάσεις την πύλη θα αισθάνεσαι πως θέλεις να τη δεις τόσο πολύ έστω και για μια στιγμή που θ’ αρχίσεις να ’χεις σωματικούς πόνους.
Ξεκόλλα: μετά την πρώτη βδομάδα θα γίνεις η αρσενική Δέσποινα Βανδή.
«Πως ναι, περνώ και μόνος μου καλά, τα καταφέρνω μια χαρά, δε σ’ έχω ανάγκη βρε χαζή, μου είσαι πλέον περιττή».
5) Άσε με να το σκεφτώ αν θα I’ll be there for you
Είναι λογικό: λόγω του άγχους τα φαντάρια την πρώτη μέρα ψάχνουν απελπισμένα να «κολλήσουν» με κάποιον, ούτως ώστε να μοιραστεί το βάρος του Σταυρού του Μαρτυρίου.
Συμβουλή: μη γίνεις ο Μήτσος ο παρέας εξαρχής, ενδέχεται ένα ζωτικό σου όργανο να μετατραπεί σε Ζέπελιν μακροπρόθεσμα. Διάλεξε προσεκτικά τα φιλαράκια σου.
Ας πούμε τον Ρος, τον Τσάντλερ και τον Τζόι.
6) Καλώς ήλθατε στην Mpixlaland
Αν θεωρείς τα μικρόβια εχθρούς σου, αναθεώρησε- είναι τα κολλητάρια σου. Σε περίπτωση που είσαι «μη μου άπτου» ή υποχόνδριος, φρόντισε να έχεις ένα βύσμα στο μέγεθος της Ωκεανίας προκειμένου να υπηρετήσεις στο σαλόνι του σπιτιού σου.
Γιατί, βλέπεις, στα στρατόπεδα η μπίχλα είναι αδιαπραγμάτευτη και θα διαπιστώσεις εν καιρώ πως με τη βρομιά έχετε πολλά κοινά- την είχες παρεξηγήσει, είναι γ@μώ τα παιδιά.
Παιδιά είμαστε τώρα;
7) Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός
Μάσκα είναι που φοράνε, μην φας τον αστεράτο παπά: την πρώτη μέρα οι αξιωματικοί θα μοιάζουν με βελτιωμένες εκδόσεις του Χρήστου Ζαμπούνη, θα είναι ευγενικοί και θα σου μιλάνε σχεδόν με το «σεις» και με το «σας» προκειμένου να μη φρικάρετε.
Από τη δεύτερη το «σας» θα παραμείνει, ωστόσο θα είναι πιο εύχρηστο σε προτάσεις του στυλ «Γ@μώ το καντήλι σας».
Δεύτερο σε προτιμήσεις, το σπίτι σας.
8) «Το χρεώθηκες»
Γίνεται κάπως έτσι: στέκεσαι σε μια ουρά που θυμίζει εφορία και σου δίνουν ένα σωρό πράγματα, εκ των οποίων τα περισσότερα δεν πρόκειται να τα χρειαστείς ποτέ. ΑΛΛΑ, πρόσεξε: τα χρεώθηκες.
Επομένως, αν δε θέλεις όταν απολύεσαι να διαπιστώσουν πως λείπουν τα ¾ από αυτά που σου έδωσαν την πρώτη μέρα και να ξεμπερδέψεις με τη γραφειοκρατία περίπου την Τρίτη (Παρουσία), πρόσεχε αυτές τις μπούρδες ως κόρη οφθαλμών.
Ή, ακριβέστερα, ως μια σέξι κόρη (κάποιου) που είναι χάρμα οφθαλμών.
9) Αγρύπνια, αψηλάφητο ζώο!
Μισό λίγο γιατί μας έχουν δέσει αρκετά σφιχτά… Οκ, τώρα μπορούμε να λυθούμε στα γέλια: χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα! Πώς είπες; «Εγώ κοιμάμαι πάντα σαν πουλάκι στο δευτερόλεπτο;».
Εχμ, να σου πούμε- πουλάκι; Το πρώτο βράδυ θα πάρεις τον πούλο: το κράμα «άγχος- αγωνία- τι διάολο κάνω εγώ με 40 ακόμα μαντραχαλάδες σ’ ένα θάλαμο;» θα κάνει τα μάτια σου να μην κλείνουν με τίποτα.
Μην τρελαίνεσαι, όλοι στην ίδια φάση είναι. Δεν ακούς πώς στριφογυρίζουν στα κρεβάτια τους;
Μη βγάζεις βιαστικά συμπεράσματα
Σύμφωνοι: την πρώτη μέρα θα νομίζεις πως έχεις πάει στο Άουσβιτς και οσονούπω θα μπεις σε κάποιον φούρνο προκειμένου να «ψηθείς» και ν’ αποκτήσεις στρατιωτικές εμπειρίες.
Όμως όσο περνάει ο καιρός θα διαπιστώσεις πως τα πράγματα όχι άσχημα δεν είναι, τελικά, αλλά μπορούν (αν δεν είσαι αφόρητα γκρινιάρης) να γίνουν ακόμα και υπέροχα.
Θα κάνεις φίλους. Θα το παίξεις κομάντο. Θα σου μείνουν αναμνήσεις για δυο ζωές. Θα διαπιστώσεις πόσο ξέγνοιαστα ήταν όλα σ’ εκείνον τον χακί μικρόκοσμο. Κάποια βράδια θα πιάσεις τον εαυτό σου να νοσταλγεί τον στρατό.
Τι κρίμα, αλήθεια, που μπορούμε να πάμε μονάχα μία φορά.