Το νερό είναι το βασικότερο συστατικό της ζωής. Τείνει να γίνει βασικό για κάποιον που θέλει να πάει καλά στα βραβεία. Μετά το Hell or High Water, φέτος έχουμε το Shape of Water του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο. Το The Shape of Water έδειξε τις διαθέσεις του στη Βενετία όπου πήρε τον Χρυσό Λέοντα. Μαζί με το Shape of Water, φτιάξαμε μια λίστα με τις ταινίες που πρέπει να έχεις στο νου σου από τα Φεστιβάλ Βενετίας και Telluride.
Lady Bird
Δύο χρόνια μετά το Brooklyn, η Σίρσα Ρόναν επιστρέφει σε οσκαρική ερμηνεία και δείχνει ότι η καριέρα της στοχεύει σε προσεγμένες επιλογές. Με κριτήριο πάντα την ποιότητα και το κίνητρο των ανθρώπων της ταινίας. Στην προκειμένη, της σκηνοθέτιδος Γκρέτα Γκέργουιγκ, η οποία αποθεώθηκε στη Βενετία, με τον Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο να την επευφημεί κατά την παραλαβή του βραβείου του. Άλλωστε, οι ταινίες τους ισοβάθμησαν. Με το Lady Bird η Γκέργουιγκ δίνει στη φόρα πολλά αυτοβιογραφικά σημεία της ζωής της. Μια νεαρή κοπέλα, στα δυτικά της Καλιφόρνια, το 2002, βρίσκεται στο τελευταίο έτος του λυκείου και ονειρεύεται το μέλλον της. Σε αντιδιαστολή με την κυνικά πρακτική και πειθαρχημένη μαμά της, η Κριστίν ονειροβατεί. Σκέφτεται την επαφή της με το άλλο φύλο, την κοινωνική της ζωή και όσα θα φέρει το μετά. Πρόκειται για την πρώτη ταινία της Γκέργουιγκ και θυμίζει έντονα το Moonlight σε χαρακτηριστικά. Ιστορία πέρα ως πέρα προσωπική, mumblecore-φανής, με όλη την χαρακτηριστική δραματικότητα της αληθινής ζωής. Μαζί με την Σίρσα Ρόναν βλέπουμε τους Λούκας Χέτζες, Λόρι Μέτκαλφ και Τρέισι Λετς.
The Shape of Water
Ο μεγάλος νικητής του Φεστιβάλ της Βενετίας. Ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο μας δείχνει περίτρανα γιατί θεωρείται ένας από τους 2-3 κορυφαίους στο είδος του fantasy horror. Όσοι το είδαν μιλούν πιθανότατα για την καλύτερη δουλειά της καριέρας του. Το Shape of Water είναι μια τρισυπόστατη ταινία. Στέκεται ως love story, στέκεται ως θρίλερ, στέκεται ως κοινωνική. Δείχνει την αμερικανική κουλτούρα των προηγούμενων δεκαετιών, έχει ένα σκηνή ψυχροπολεμικό και πάνω απ΄όλα προβάλλει μια ιδιόμορφη αγάπη. Στη Βαλτιμόρη του 1962, η Ελάιζα είναι επιστάτρια σε μια κυβερνητική βάση. Ένα βράδυ, καθώς έχει βάρδια, πάει και παρατηρεί το τέρας που έχει αιχμαλωτίσει η κυβέρνηση. Τα μάτια της όμως δεν βλέπουν ένα τέρας. Βλέπουν ένα πνεύμα ιδιαίτερο, με μια ομορφιά κρυμμένη. Ακριβώς όπως νιώθει για τον εαυτό της. Μιας και είναι κουφή, ο κόσμος την αντιμετωπίζει με αδιαφορία και με στερεότυπα. Γι΄αυτό και όταν Ρώσοι και Αμερικάνοι πράκτορες θα θελήσουν να το χρησιμοποιήσουν για δικούς τους σκοπούς, ακόμα και να το σκοτώσουν, η Ελάιζα θα κάνει ό,τι μπορεί να το σώσει.
Το Shape of Water πετυχαίνει να συνδέσει τόσα πολλά πράγματα, τόσο φαινομενικά αταίριαστα και στην πράξη ταιριαστά, που αναμφίβολα θα κεντρίσει πολλά βλέμματα μόλις κυκλοφορήσει στις 8 Δεκεμβρίου. Πρωταγωνιστούν οι Σάλι Χόκινς, Μάικλ Σάνον, Οκτάβια Σπένσερ, Νταγκ Τζόουνς.
Hostiles
Η ταινία του Σκοτ Κούπερ έρχεται στην πιο επίκαιρη στιγμή. Στην εποχή του Σάρλοτσβιλ, στην εποχή του Τραμπ, στην εποχή των white supremacists. Ένα γουέστερν που επιχειρεί να σκιαγραφήσει την σχέση των ιθαγενών Αμερικάνων με τους λευκούς. Αυτών δηλαδή που ανήκουν στην πατρογονική τους γη και αυτών που τους την πήραν με τη βία και τώρα τους κατηγορούν ότι πάνε να την κλέψουν. Η οπτική του Κούπερ σε ορισμένα σημεία μοιάζει να δίνει αφήγημα στους λευκούς Αμερικάνους, όμως προσπαθεί το ακριβώς αντίθετο. Να δείξει πόσο εύκολο είναι να δικαιολογήσει κάποιος στο μυαλό του το μίσος προς τους μη λευκούς. Και ότι αυτό πρέπει κάπως να σταματήσει. Κινηματογραφικά μιλάμε για μια από τις ταινίες που πιθανότατα θα σαρώσουν από άποψη υποψηφιοτήτων. Όταν υπάρχουν κιόλας Κρίστιαν Μπέιλ, Ρόζαμουντ Πάικ, Τζέσι Πλέμονς και Μπεν Φόστερ στο καστ. Για τον τελευταίο να θυμίσουμε ότι είχε μια μαγική ερμηνεία στο Hell Or High Water.
Three Billboards Outisde Ebbing Missouri
Για το αριστούργημα του Μάρτιν ΜακΝτόνα που ήδη έβγαλε ισχυρά πιθανές υποψηφιότητες για Όσκαρ, θα βρεις όλες τις λεπτομέρειες εδώ.
Custody (Jusqu’a la garde)
Ο Γάλλος ηθοποιός και σκηνοθέτης Ξαβιέ ΛεΓκράν κάνει ό,τι και ο Ντέιμιαν Σαζέλ με το Whiplash. Παίρνει το μικρού μήκους φιλμ του Just Before Losing Everything του 2013 και το ανάγει με μικρές διαφοροποιήσεις σε μια κανονική ταινία. Την πρώτη του ταινία. Δύο γονείς, η Μίριαμ και ο Αντουάν, βρίσκονται στο δικαστήριο για την κηδεμονία της κόρης τους Ζοζεφίν και του γιου τους Ζουλιέν. Καθώς οι δικηγόροι τους χρησιμοποιούν τα τεχνάσματα τους, καθώς οι γονείς μάχονται ο ένας τον άλλον, η Ζοζεφίν είναι σαν αόρατη. Ο καθένας κοιτάζει τη νίκη. Την τόνωση του εγωισμού του. Η Ζοζεφίν όμως θα γίνει σύντομα 18. Ο Ζουλιέν είναι 12 και απουσιάζει κυριολεκτικά. Το μόνο που υπάρχει είναι μια δήλωση του όπου λέει ότι δεν θέλει επαφή με τον πατέρα του. Η σκηνή του δικαστηρίου κόβεται απότομα.
Βρισκόμαστε 12 μέρες μετά. Ο Αντουάν έχει έρθει σπίτι της Μίριαμ για να πάρει τα παιδιά. Ένα από τα πολλά αφηγηματικά κενά του Custody. Ο ΛεΓκράν αρέσκεται σε αυτό το μοτίβο και αφήνει χώρο στον θεατή να προβληματιστεί.
Foxtrot
Το φιλμ του ισραηλινού Σάμιουελ Μάοζ είναι ευφάνταστο και εξαιρετικό τόσο ως περιεχόμενο όσο κυρίως ως αφηγηματική τεχνική. Το φοξτρότ είναι ένας χορός της Ευρώπης του μεσοπολέμου. Αυτό που ίσως δεν ξέρεις είναι ότι το φοξτρότ τελειώνει ως εξής. Οι χορευτές καλούνται να φτάσουν στο σημείο απ΄όπου ξεκίνησαν. Αρκεί να έχουν κάνει τρία βήματα προς τα πίσω πριν από το τελικό βήμα. Έτσι έχτισε την ταινία ο Μάοζ. Πρώτο πλάνο μια μητέρα να λιποθυμάει καθώς βλέπει ένα δαχτυλίδι. Μετά από 30 λεπτά το ίδιο πλάνο. Στο ενδιάμεσο 3 σκηνές που εξηγούν τι έγινε. Ο Μάοζ, όπως και στο Lebanon, εστιάζει την προσοχή του στην οπτική των αντικειμένων. Η κάμερα παίρνει τα μάτια ενός κατσαβιδιού, ενός κρεβατιού. Η μάνα που λιποθυμάει και ο πατέρας που στέκει ακίνητος μόλις έχουν μάθει για το θάνατο του γιου τους στο πεδίο της μάχης. Όσα έγιναν εκεί παίρνουν εικόνα αμέσως μετά. Και όταν αυτό τελειώσει, ακολουθούν 6 μήνες στο μετά.
Lean on Pete
Ο Άντριου Χέιζ, ο σκηνοθέτης του 45 Years, φέρνει μια τραυματικά συγκινητική ιστορία. Ο Τσάρλι είναι ένας πιτσιρικάς μεγαλωμένος στην σκληρότητα της αμερικανικής κουλτούρας που υπάρχει στον βορρά και στις μεσοπολιτείες. Στα ράντσα. Παρά τις προσλαμβάνουσες του, αγαπάει πολύ τον Πιτ. Ένα άλογο αγώνων, το οποίο βρίσκεται σε ηλικία που θα πρέπει να αποχωρήσει από τον στίβο. Το πρόβλημα είναι ότι τα άλογα που μεγάλωσαν για να τρέχουν, όταν γεράσουν δεν έχουν δικαίωμα στη ζωή. Λίγο πριν οι υπεύθυνοι πουλήσουν τον Πιτ σε σφαγείο του νότου, ο Τσάρλι θα τον ελευθερώσει και θα τρέξουν μακριά για να τον σώσει. Μόνο που το happy end δεν είναι συχνό φαινόμενο σε αυτά τα μέρη. Τράβις Φίμελ, Στιβ Μπουσέμι και Κλόε Σεβίνιε είναι το γνωστό μέρος του καστ, αλλά ο Τσάρλι Πλάμερ είναι το διαμάντι που λάμπει. Γι΄αυτό και κέρδισε και το βραβείο Marcello Mastoianni στη Βενετία.
- #Lady Bird
- #Shape of Water
- #Telluride
- #Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο
- #οι καλύτερες ταινίες
- #σινεμά
- #Φεστιβάλ Βενετίας