Δύο αγωνιστικές έμειναν για να ολοκληρωθεί η φετινή Σούπερ Λιγκ και ήρθε η ώρα για το πατροπαράδοτο κράξιμο (πάντα με την καλή έννοια) στους παιχταράδες των ομάδων μας, που για διάφορους λόγους δεν κατόρθωσαν να μας εντυπωσιάσουν με τις επιδόσεις τους.
Τώρα θα μου πεις γιατί οκτώ και όχι πέντε ή δέκα, ξέρω ‘γω. Ε, λοιπόν η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει καμία επαρκής ή άξια λόγου απάντηση. Πριν λοιπόν αλλάξουμε γνώμη, διαβάστε το πόνημα πριν το κατεβάσουμε μετά από πιέσεις παραγόντων αυτοβούλως.
Φράνκο Σολδάνο
Ήταν πιο φανερό και από ελέφαντα που προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από καλαμιά πως από τον Ολυμπιακό έλειπε αυτό που λέμε «φορ περιοχής». Ο Χασάν και το γκολ έμοιαζαν με ζευγάρι που βρισκόταν σε διάσταση, ο Γκερέρο θεωρούσε το «κουτί» ελκυστικό όσο περίπου ένα ναρκοπέδιο, ενώ ο Μάνος αποκτήθηκε περισσότερο «εθιμοτυπικά» παρά με αγωνιστικά κριτήρια. Για όλους αυτούς τους λόγους ήρθε στην Ελλάδα ο «φονιάς» Φράνκο Σολδάνο, ολοκληρώνοντας έτσι ένα «γάμο» για τον οποίο οι αθλητικοί συντάκτες μας είχαν σκοτίσει των έρωτα εδώ και μήνες.
Το παιδί χρειάστηκε ένα μικρό διάστημα προσαρμογής, το οποίο αποδείχτηκε ιδιαίτερα σύντομο. Κάτι μήνες… Εντέλει εδέησε κι έκανε την περασμένη Κυριακή το ντεμπούτο του (ως βασικός) στην 11άδα του θρύλου κόντρα στην Ξάνθη, είχε άλλες τρεις συμμετοχές ως αλλαγή και μετά από 146 ολάκερα αγωνιστικά λεπτά, ψάχνει το πρώτο του γκολ, όπως ο επιθεωρητής Κλουζώ τους κλέφτες του Ροζ Πάνθηρα.
Αντονί Μουνιέ
Όσοι είστε εξοικειωμένοι με την ορολογία του ιπποδρομιακού στοιχηματισμού, ήτοι είστε αλογομούρηδες, θα γνωρίζετε την έκφραση «πόνταρα σε κουτσό άλογο», που συνήθως συνοδεύεται από κατέβασμα καντηλιών και γαμοσταυρίδια. Σε αυτές τις τέσσερις λέξεις συνοψίζεται και η κατά τα άλλα εξαιρετική ιδέα των ανθρώπων του Παναθηναϊκού να κρατήσουν στην ομάδα το άτι από την Γαλλία, το οποίο αν αμειβόταν το βάρος του σε σανό δεν θα υπήρχε πρόβλημα.
Έλα μου όμως που παίρνει κάτι εκατοντάδες χιλιαρικάκια τον χρόνο, τα οποία –σύμφωνα με πληροφορίες… not- τα μετρά και ξαναμετρά για να περάσει η ώρα όταν είναι τραυματίας ή όταν ακολουθεί πρόγραμμα αποθεραπείας ή όταν αναλογίζεται μετά από πόσα λεπτά συμμετοχής θα τραυματιστεί ξανά…
Αμρ Ουάρντα
Ντιμπιντιμιντάι, ντιμπιντιμπιντάι, ντιμπιντιμπιντάι…. Μερικές φορές, αν λέγεσαι Αμρ Ουάρντα, είναι προτιμότερο να τραγουδάς παρά να μιλάς (σε inbox στο φουμπου ή σε αναρτήσεις στο ινστα). Ακόμη καλύτερο βέβαια, όταν είσαι επαγγελματίας μπαλαδόφατσας, είναι να παίζεις μπάλα. Και ο κατά τα άλλα συμπαθής Αιγύπτιος, εφέτος δεν πλησίασε καν στα δικά του στάνταρντς.
Έχασε (ακόμα μία ευκαιρία) στον ΠΑΟΚ, μετακόμισε στα αγαπημένα του αθηναϊκά δυτικά προάστια και τον Ατρόμητο, αλλά η παρουσία του ήταν πιο αναιμική και από εκείνη του γνωστού (τηλεοπτικού εραστή της περιοχής) Αλέξη Γεωργούλη.
Γιάγια Τουρέ
Όταν είσαι ένας μάνατζερ επιπέδου Ντμίτρι Σέλουκ είναι λογικό με τόσες μπίζνες κάπου να μπερδεύεσαι και να κάνεις τις λάθος επιλογές για τους πελάτες σου. Ακόμη κι αν πρόκειται για τόσο μεγάλους (#διπλής) όσο ο Γιάγια Τουρέ. Ο Ιβοριανός (πρώην) άσος ήρθε στην Ελλάδα και στον αγαπημένο του Ολυμπιακό, βάζοντας στην άκρη τις απλές καθημερινές ανάγκες που έχουν οι άνθρωποι της ηλικίας του.
Κι ενώ ένας σύλλογος κοντά στην Αιδηψό (very popular για τα ιαματικά λουτρά της) θα ήταν ενδεχομένως πιο κοντά στα «θέλω» του, εκείνος προτίμησε τον Πειραιά του οποίου το κλίμα δεν τον σήκωνε. Κυρίως λόγω βάρους… Ωστόσο, τα γνωστά «παπαγαλάκια» του menshouse και ξεκάθαρα ΑΡΔάκια του συστήματος, Ερρίκος Βούλγαρης και Θάνος Ιατρόπουλος, προσπαθούσαν μέσω πληρωμένων καταχωρήσεων να μας πείσουν ο μεν ότι θα λύσει το επιθετικό πρόβλημα της ομάδας (διαβάστε περισσότερα και γελάστε εδώ) και ο δε ότι του ταιριάζει περισσότερο ο ρόλος του στόπερ (ξεκαρδιστείτε κάνοντας κλικ εδώ).
Γιάννης Φετφατζίδης
Πείτε με εμπαθή, πείτε με κολλημένο, πείτε με ό,τι θέλετε, αλλά και η επόμενη επιλογή μου είναι ένας κατά τα άλλα συμπαθής νέος που τίμησε τα ερυθρόλευκα. Και το όνομα αυτού Γιάννης Φετφατζίδης. Σκοτώθηκαν οι Ολυμπιακοί με τους ΑΕΚατζήδες για το ποιος θα κάνει τα ναύλα του παιδιού για να επιστρέψει από τα ξένα. Ποιος θα πληρώσει μισό εισιτήριο (λόγω μεγέθους) για να τον φέρει από τα Εμιράτα και οι Πειραιώτες πέταξαν τις κελεμπίες τους τις σκούφιες τους από την χαρά τους όταν τελικά είπε το πολυπόθητο ναι στην πρότασή τους.
«Θα σπείρει πανικό στις αντίπαλες άμυνες» ήταν η αρχική εκτίμηση. Τελικά οι μόνοι που πανικοβλήθηκαν πραγματικά ήταν οι περιστερώνες πέριξ των σταδίων στα οποία αγωνίστηκε. Αν και για να πούμε την αλήθεια, με την φανέλα του Άρεως δεν είχε τόσες πολλές τελικές προσπάθειες, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός της δεκαοχτούρας στη συμπρωτεύουσα να παραμένει σε ικανοποιητικά επίπεδα και το είδος να μην κινδυνεύει πλέον με εξαφάνιση.
Πόντους Βέρνμπλουμ
Δεν φταίει αυτός. Θα έκανε μεγάλη καριέρα στην Ελλάδα, αλλά ας όψεται ένας τραυματισμός. Πολύ συνηθισμένη ατάκα από καφενόβιους, ντελιβεράδες και ταξιτζήδες, η οποία δυστυχώς στην περίπτωση του Σουηδού ισχύει 100%. Αφού το «έρχεται-δεν έρχεται» έγινε ολάκερο σίριαλ για μήνες, ο χαλκέντερος χαφ εδέησε να πείσει το στεφάνι του (ΑΥΤΗ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΠΟΥ ΤΣΙΝΑΓΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΚΛΕΙΝΕ Η ΜΕΤΑΓΡΑΦΑΡΑ) να μετακομίσουν στη Σαλονίκη και τον ΠΑΟΚ. Εκεί προφανώς έπεσε ΤΟ ΜΑΤΙΑΣΜΑ από τις γνωστές για την απλότητα στο ντύσιμό τους, αφτιασίδωτες, αμακιγιάριστες «κόρες» του Θερμαϊκού, που δεν άντεξαν την πλαστική ομορφιά της και καταράστηκαν τον άντρα της.
Τάσος Χατζηγιοβάνης
Τον περασμένο Νοέμβρη αναρωτιόμασταν γιατί οι αλήτες του επιτελείου της Εθνικής ομάδας δεν τον είχαν καλέσει ακόμα στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και δίναμε συγχαρητήρια στην διοίκηση Αλαφούζου στον Παναθηναϊκό που παρά τα 500 δις δολάρια που προσέφεραν οι μεγαλύτεροι σύλλογοι του πλανήτη (αλλά και άλλων περιοχών) δεν τον παραχωρούσε.
Κι εντάξει, μπορεί να μην είχε προδιαγραφές Σωτήρη Νίνη, αλλά σε ένα επίπεδο Μαυρία, ας πούμε, μπορεί άνετα να φτάσει. Ίσως τον πήρε η μπάλα της γενικότερης μιζέριας του Παναθηναϊκού, ίσως δεν πήρε την μπάλα όπως την ήθελε στο καλό του πόδι, πάντως εξέλιξη δεν έδειξε. Γιατί ρε Τάσο, εγώ σε πίστεψα ακόμη κι όταν έσκασες μύτη μ’ αυτό το καγκούρικο κούρεμα και την τατουαζάρα στον λαιμό, που όπως όλοι ξέρουν, είναι δείγματα μεγάλου παίκτου.
Μάρκο Λιβάγια
Οι πιο παρατηρητικοί αναγνώστες ή έστω όσοι ξέρουν να διαβάζουν, θα παρατήρησαν την απουσία ποδοσφαιριστών της ΑΕΚ από την λίστα. Αυτό εν μέρει οφείλεται στους παιχταράδες που κατέχει η ομάδα μας (όπως είπε και ο συχωρεμένος, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, Μάκαρος) αλλά και εν μέρει στο γεγονός ότι ο ήχος κλήσης στο κινητό μας είναι το «τιριριν τιριριν τιριριν τιριριν τιριριν τιριριν τιριριν», δηλαδή ο ύμνος της παντοτινής βασίλισσας της Ευρώπης, του κόσμου και του σύμπαντος.
Ωστόσο, μετά από πολλή πίεση εξωγενών παραγόντων βάλαμε εδώ τον Μάρκο Λιβάγια, τον οποίο οι γνωρίζοντες την κροατική διάλεκτο που ομιλείται πέριξ των Δαλματικών ακτών αποκαλούν Λιβάια, χωρίς γάμα. Αυτή η συμπαθής φυσιογνωμία και καλοκάγαθος χαρακτήρας έκανε την κίνηση ματ, όταν μετά την λήξη του προκριματικών του Τσου Λου με την Βίντι συμμετείχε στους εορτασμούς της ιστορικής πρόκρισης δίνοντας εν ψυχρώ κλωτσά (χωρίς γιώτα) σε αντίπαλο, με συνέπεια να τιμωρηθεί με 4 αγωνιστικές και να μην παίξει στους ομίλους. Προστάτεψε έτσι τον εαυτό του από τις (άδικες) ήττες της ΑΕΚάρας και όταν με το καλό επέστρεψε την 5η αγωνιστική στο ματς κόντρα στον Άγιαξ, το γιόρτασε με μια εμφάνιση που θα μείνει σε όλους αξέχαστη. Με πέναλτι με το οποίο ο Αίας άνοιξε το σκορ και -φυσικά- μια αποβολή, έτσι για να μην βγει καμία κυράτσα και πει ότι το παιδί άλλαξε χαρακτήρα.