Μπορεί να στείλει την μπάλα στο πλεχτό με το δεξί. Και με το αριστερό. Είναι καλός, άριστος κεφαλοσφαιριστής. Ψηλός, γεροδεμένος, μα όχι πιο αργός κι από ριπλέι που το έχουν βάλει στο x0,25. Μυρίζεται το γκολ σαν αγωνιστικό λαγωνικό και οι τοποθετήσεις του πρέπει να διδάσκονται σε σεμινάριο που πληρώνεις αδρά και έπειτα θυμάσαι αμυδρά. Το να πει κανείς πως έχει έφεση στο να σκοράρει αποτελεί τέτοια γλωσσική υποβάθμιση που θα έπρεπε να τιμωρείται με πολυετή φυλάκιση στο Νησί Μπαμπινιώτη για τους θρασύτατους παραβάτες.
Μέσα στο «κουτί» μάλλον δεν υπάρχει καλύτερος στον κόσμο, ιδίως από την στιγμή που ο χρόνος μοιάζει να βάζει (λογικές, λογικότατες) τρικλοποδιές στον Κριστιάνο, που, ωστόσο, αγωνίζεται στα 37+ του στο δυσκολότερο πρωτάθλημα του πλανήτη. «Μάλλον», γιατί είναι και ο, ευρισκόμενος σε ημιάγρια κατάσταση, Μπενζεμά, που, όμως, αμφιρρέπει μεταξύ καθαρόαιμου φορ και μπορώ-να-κάνω-ακόμα-1002-δουλειές-φορ.
Όπως και να ‘χει, αν δεν είναι το 1Α, είναι σίγουρα το 1Β: ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι, αυτή η πολωνική σαρκική μηχανή παραγωγής τερμάτων, διάγει ακόμα μία μυθική σεζόν (47 γκολ μέχρι τώρα), της οποίας προηγήθηκε μία περσινή αδιανόητη σεζόν, που είχε πάρει τη θέση μιας εκπληκτικής προ-προηγούμενης σεζόν και ούτω καθεξής, σχεδόν εις το ποδοσφαιρικό διηνεκές.
Το ζήτημα που έχει ανακύψει εσχάτως σε σχέση με τον «Λέβα» είναι το πού θα παίζει την επόμενη χρονιά- κι εδώ που τα λέμε, στη θεωρία η απάντηση δεν είναι καθόλου μα καθόλου δύσκολη (στην πράξη, εκεί που παρελαύνουν ορισμένες δεκάδες εκατομμύρια, αλλάζει το πράγμα).
Στην Μπάγερν ο Πολωνός… ταβάνιασε: έχει πάρει το πρωτάθλημα καμιά 67 φορές σερί (το οποίο πρωτάθλημα, θυμίζουμε, το είχε κατακτήσει και όταν φορούσε τα χρώματα της Ντόρτμουντ), επομένως ακόμα μία «σαλατιέρα» δεν του λέει τίποτα, όσο κι αν σαν σκεύος κάνει κατά τι, κάθε φορά, πιο λαμπερό το σερβίτσιο σου.
Με τους Βαυαρούς έχει κατακτήσει και το Champions League, έχει πάρει κύπελλα Γερμανίας, το Χρυσό Παπούτσι- εν ολίγοις, έχει κάνει τα πάντα ξανά και ξανά και ξανά, εκτός από το να κατακτήσει την Χρυσή Μπάλα, την οποία μάλλον εδικαιούτο φέτος αλλά κάποιος, συμπαθής παίκτης κι αυτός, του την «έκλεψε».
Η διοίκηση της ομάδας διατείνεται πως ο παίκτης έχει συμβόλαιο έως και το 2023 και ο θρύλος Όλιβερ Καν προσφάτως είπε πως «Δεν είμαστε τρελοί να θέλουμε να δώσουμε έναν παίκτη που σκοράρει κάθε χρόνο πάνω από 40 γκολ».
Στην πραγματικότητα, ωστόσο, είναι παγκοίνως γνωστό πως οι Γερμανοί παρουσιάζονται διστακτικοί να του δώσουν το νέο, πολυετές συμβόλαιο με αυξημένες αποδοχές που ζητάει, βάζοντας στη ζυγαριά και το γεγονός πως πλέον ο Πολωνός βαδίζει στα 34.
Στο διαμορφωθέν αρνητικό κλίμα ήρθε να προστεθεί και ο παντελώς απροσδόκητος αποκλεισμός από την Βιγιαρεάλ στο Champions League, που έθεσε την Μπάγερν εκτός της διεκδίκησης του πιο βασικού της στόχου. Μάλιστα, ο Λεβαντόφσκι ήταν ο πρώτος που αποχώρησε (βιαστικά και χωρίς να κάνει δηλώσεις σε κανέναν) από την Alianz Arena, σε μια εκκωφαντική κίνηση σιωπής που λέει πολλά.
Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι ένα: πού θα πάει ο Ρόμπερτ; Η λογική σχεδόν επιτάσσει να πάρει τα ταλαντούχα πόδια του και να βρεθεί στην Βαρκελώνη. Ακόμα και οι πιο άσχετες με το ρεπορτάζ πέτρες γνωρίζουν πως ο Τσάβι τον θέλει σαν τρελός στην Μπαρτσελόνα και έχει διαμηνύσει στον μάνατζέρ του πως είναι διατεθειμένος να του προσφέρει σημαντικό κομμάτι της και αξιοσέβαστες ποσότητες ύδατος προκειμένου να τον κάνει δικό του.
Κι αν, εν έτει 2022, νομίζει κάποιος πως το να πάει κανείς από την κραταιά Μπάγερν στην, μέχρι πρότινος παρακμάζουσα, Μπάρτσα μοιάζει με πισωγύρισμα, ας το ξανασκεφτεί: δε μιλάμε πια για τους Καταλανούς του Κούμαν, τότε που ξεκινούσες να βλέπεις ένα παιχνίδι τους έχοντας γερακίσια όραση και κατέληγες με 9.5 βαθμούς μυωπία. Όχι.
Μιλάμε για μια αναγεννημένη Μπαρτσελόνα με τον Τσάβι στο τιμόνι, που φιγουράρει ήδη στη 2η θέση του ισπανικού πρωταθλήματος και είναι το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του Europa League.
Αν το συγκεκριμένο σύνολο βάλει στην αγωνιστική της μηχανή κι έναν παίκτη που μπορεί να του προσφέρει ξεκούραστα 30+ τεμάχια ανά σεζόν, τότε το μείγμα γίνεται αναμενόμενα θελκτικό και κάθε αγνός ποδοσφαιρόφιλος θα ήθελε να δει το αποτέλεσμα.
Πέραν των τεσσάρων αγωνιστικών γραμμών, όμως, υπάρχουν και τα εκτός αυτών: μετά από 13 ήδη χρόνια στην Γερμανία του σφοδρού κρύου και του αρκετά μουντού καιρού, ο Πολωνός θα έχει τη δυνατότητα να πάει στην ηλιόλουστη, υπέροχη Βαρκελώνη. Ναι, ναι: «είναι στυγνοί επαγγελματίες και προσαρμόζονται παντού», θα πει η εκνευριστική φωνή της λογικής, όμως μην υποτιμάτε ποτέ μια πλανεύτρα πόλη που εκτελεί χρέη καλλίπυγου Σειρήνας.
Το σενάριο «Ο Λεβαντόφσκι στην Μπαρτσελόνα», λοιπόν, είναι κάτι παραπάνω από λογικό. Μοιάζει σχεδόν γραφτό να γίνει, αν και όταν παρεισφρέει σ’ ένα μελλοντικό όνειρο η στείρα πραγματικότητα (που μοιάζει καμωμένη αποκλειστικά από βωμούς χρήματος), τότε πολλά σχέδια μπορούν να γίνουν κινούμενα και να καταλήξουν στη λάθος πλευρά της ποδοσφαιρικής ιστορίας.
Όμως η καρδιά θέλει αυτό που θέλει, σωστά; Γνωρίζει κάποιες ατραπούς για τις οποίες το μυαλό έχει μονάχα ακουστά και ουδέποτε έχει περπατήσει στη χορτάρινη αγκαλιά τους. Επομένως, ναι: ο Λεβαντόφσκι στην Μπαρτσελόνα του χρόνου.
Ποιος ξέρει, αν είμαστε καλά παιδιά και τα Χριστούγεννα έρθουν μερικούς μήνες νωρίτερα, ίσως η ονειρώδης σκέψη να ολοκληρωθεί με την επιστροφή στο «Καμπ Νου» εκείνου που του… έκλεψε την Χρυσή Μπάλα.
Μα, αλήθεια, τι κάνεις ακόμα στην Παρί ρε Λίο;