Είναι Ιανουάριος του 2019 και ο Γκονσάλο Ιγουαΐν δεν περνά και τις καλύτερες μέρες του. Λες και κουβαλούσε στις πλάτες του τις κατάρες των φίλων της Νάπολι για την «προδοσία» του να υπογράψει στην μισητή Γιουβέντους, ο Αργεντινός που δεν μπορεί να στεριώσει πουθενά κι ελπίζει σε ένα νέο ξεκίνημα στην Τσέλσι η οποία ποντάρει σε ένα μυστικό όπλο. Να φέρει στην Αγγλία τον εκφωνητή που αποθέωνε κάποτε τον «Πιπίτα» στο «Σάο Πάολο», στον οποίο κάνει επίσημη πρόταση για… μεταγραφή!
Αυτός ο άνθρωπος λέγεται Ντανιέλε Μπελίνι, αλλά όλοι τον φωνάζουν «Ντεσιμπέλ» για λόγους που μάλλον πολύ εύκολα γίνονται κατανοητοί. Όσοι είχαν την ευλογία να δουν από κοντά ένα ματς της Νάπολι γνωρίζουν ήδη γιατί, ενώ για τους υπόλοιπους υπάρχουν τα ηχητικά και τα βίντεο που μαρτυρούν πόσο καλός είναι ο τύπος στην δουλειά του, ειδικά όταν ξεσηκώνει τους οπαδούς για να αποθεώσουν ινδάλματα της ομάδας, όπως ήταν κάποτε ο Αργεντινός επιθετικός.
Έχοντας «προίκα» την αιώνια λατρεία των Ναπολιτάνων για την χώρα του τάνγκο από τότε που ο Θεός του ποδοσφαίρου Ντιέγκο Μαραντόνα προσγειώθηκε στη Νότια Ιταλία και μετέτρεψε την πόλη από παρία σε κυρίαρχο, η μεταγραφή του Ιγουαΐν προκάλεσε ενθουσιασμό και μοιραίους συνειρμούς. Οι οιωνοί του πρώην παίκτη της Ρίβερ Πλέιτ και της Ρεάλ Μαδρίτης ήταν καλοί κι έγιναν ακόμη καλύτεροι μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου μόλις την πρώτη σεζόν. Την επόμενη ήταν ο ήρωας του Σούπερ Καπ, αφού ήταν εκείνος που ισοφάρισε 2 φορές την Γιουβέντους κι ευστόχησε και στη διαδικασία των πέναλτι με την οποία οι «παρτενοπέι» πήραν την κούπα και το 2015-16 όλα έδειχναν ότι τα «παιδιά του Μαραντόνα» ήταν πιο έτοιμα από ποτέ να σπάσουν το μονοπώλιο των «μπιανκονέρι» και να επαναλάβουν το θαύμα της δεκαετίας του ’80.
Σε μια από τις πιο συγκλονιστικές μονομαχίες των τελευταίων ετών, Νάπολι και Γιουβέντους κονταροχτυπήθηκαν σχεδόν μέχρι τέλους για το Καμπιονάτο, με τον Ιγουαΐν να είναι καταλυτικός και με συνολικά 36 γκολ του όχι μόνο να είναι ο πρώτος σκόρερ στη Serie A, αλλά με αυτή την επίδοση να ισοφαρίζει το στοιχειωμένο για 87 χρόνια ρεκόρ παραγωγικότητας του Τζίνο Ροσέτι.
Τότε ήταν που σχεδόν σε κάθε ματς στο κολασμένο «Σάο Πάολο» το όνομά του γινόταν τραγούδι στα χείλη των οπαδών αλλά και αιτία να κάνει το δικό του σόου ο «Ντεσιμπέλ Μπελίνι» δίνοντας τον ρυθμό για να δοξαστεί εννιά φορές (!) το όνομα του ειδώλου των οπαδών!
Λες, όμως, και δεν έφτανε η απογοήτευση για την απώλεια του τίτλου που κατέληξε για άλλη μια φορά στο Τορίνο, λίγο αργότερα ήρθε ένα δεύτερο σοκ, ακόμη μεγαλύτερο. Ο Ιγουαΐν όχι μόνο δεν θα έμενε για να ηγηθεί της προσπάθειας την επόμενη χρονιά, αλλά θα έφευγε προς τον χειρότερο δυνατό προορισμό. Την Γιουβέντους… Γεγονός που θα τον τοποθετούσε αιώνια στη λίστα της ντροπής, εκεί που για τους οπαδούς ανήκουν όλοι όσοι φέρουν την ρετσινιά του ποδοσφαιρικού «προδότη».
Στην Γιουβέντους άρχισε ο αγωνιστικός κατήφορός του, λες και κουβάλησε από το Νότο και όλη την αρνητική ενέργεια που του έστελνε ολόκληρη η Νάπολη. Απλά καλός την πρώτη χρονιά και μετριότατος, την δεύτερη, δόθηκε δανεικός την τρίτη στη Μίλαν, με ακόμη χειρότερα νούμερα. Με μόλις 6 γκολ σε 15 ματς, οι «ροσονέρι» τον στέλνουν πίσω «πακέτο» στην «Γηραιά Κυρία» η οποία με την σειρά της ξεφορτώνεται το «παλτό», παραχωρώντας τον με τη μορφή δανεισμού ξανά στην Τσέλσι.
Τότε ήταν που οι Άγγλοι συνέλαβαν την ιδέα να προσεγγίσουν και τον Ντεσιμπέλ. Στις 23 Ιανουαρίου 2019 ανακοινώθηκε η μετακίνηση του Ιγουαΐν στο Λονδίνο και μόλις μία μέρα μετά ο εκφωνητής της Νάπολι έκανε γνωστή την δική του απόφαση στην πρόταση, απαντώντας με ένα μεγαλοπρεπέστατο «όχι». Ανέβασε μάλιστα μια φωτογραφία του στο «Στάμφορντ Μπριτζ» με λεζάντα «Με συγχωρείτε παιδιά, αλλά ΕΓΩ θέλω να μείνω για πάντα στη Νάπολι»!
Λιγότερο λακωνικός ήταν πάντως όταν αποφάσιζε να γράψει μια ανοιχτή επιστολή προς τον Αργεντινό την εποχή που άφηνε την ομάδα. Αν οι άνθρωποι της Τσέλσι την είχαν διαβάσει, προφανώς δεν θα έμπαιναν καν στον κόπο να τον προσεγγίσουν, αφού όπως θα διαπιστώσετε κι εσείς από το περιεχόμενό της, περικλείει όλα τα μπερδεμένα συναισθήματα που κουβαλά ένας οπαδός στην καρδιά του για την ομάδα. Και ομάδες οι παίκτες αλλάζουν, οι οπαδοί ποτέ…
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο:
«Όταν ήμουν μικρός ερωτευόμουν πάντα τις πιο ωραίες του σχολείου. Ήμουν κοντός και δεν ήμουν όμορφος και παρά τα ερωτικά γράμματα που τους έστελαν και την διάθεσή μου να κουβαλάω τις τσάντες του δεν είχα κανένα αποτέλεσμα. Σήμερα, έχω αλλάξει, αγάπησα την Βάλε και με αγαπάει κι αυτή και έχουμε σχεδόν δυο γιους (λέω σχεδόν γιατί ο Λορέντσο θα μας έρθει τον Σεπτέμβριο).
Όταν ερωτευόμουν και δεν είχα ανταπόκριση, πληγωνόμουν; Ναι. Όταν το κορίτσι που αγαπούσα με αγνοούσε, έλεγα σε όλους ότι έτσι κι αλλιώς δεν ενδιαφερόμουν γι’ αυτήν; Ναι, επίσης.
Γιατί το έλεγα; Επειδή κάποιες φορές ερωτευόμαστε κάποιον ή κάτι που δεν θέλει να τον ερωτεύονται. Μπορεί να περάσεις μαζί του ένα ωραίο απόγευμα ή δυο χρονιές, αλλά χωρίς αγάπη. Δίνουν και παίρνουν, τους αποκαλούν επαγγελματίες. Δεν μπορώ να αρνηθώ ότι πανηγύρισα και σχεδόν έκλαψα από χαρά για τον Ιγουαΐν (ειδικά την μέρα του ρεκόρ) και δεν μπορώ να αρνηθώ ότι όσα άκουσα και διάβασα με απογοήτευσαν, αλλά όπως λέω πάντα, η δύναμη της Νάπολι είναι οι οπαδοί της.
Έχουμε πέσει και έχουμε σηκωθεί πολλές φορές. Στο λεξιλόγιό μας δεν υπάρχει “η δουλειά”, υπάρχει “η μάχη”. Είμαστε συνηθισμένοι να υποφέρουμε. Οι πρωταθλητές έρχονται και παρέρχονται, αλλά οι οπαδοί στις εξέδρες με τις φανέλες τους γαλάζιες όπως ο ουρανός θα βρίσκονται για πάντα εκεί».