Πρέπει να δεις το βίντεο για να αντιληφθείς κάτω από ποιες συνθήκες διεξάγονταν αγώνες (ακόμη και ημιτελικοί ευρωπαϊκών διοργανώσεων) πριν μερικά χρόνια. Με την διαφορά να μην περιορίζεται μόνο στην κατάσταση των γηπέδων αλλά και στο γεγονός ότι οι παιχταράδες της εποχής, όχι μόνο δεν γκρίνιαζαν για το αν είναι κουρεμένο ή βρεγμένο το χορτάρι, όπως τώρα, αλλά δίνοντας μοναδικές παραστάσεις σαν κι εκείνη του Ρονάλντο (του… χοντρού) σε… στρούγκες όπως αυτή στην ιστορία που ακολουθεί…
Βρισκόμαστε στον Απρίλιο του 1998. Αν και διανύουμε τον δεύτερο μήνα της άνοιξης, ο διαβόητος ρωσικός χειμώνας δεν λέει να υποχωρήσει. Ο λόγος που ενδεχομένως γράφτηκε η ιστορία όπως την ξέρουμε, καθώς Ναπολέων και Χίτλερ γνώρισαν συντριπτικές ήττες εξαιτίας (και) του ψύχους θα μπορούσε να γίνει και η αιτία αποκλεισμού της Ίντερ από την Ευρώπη.
Οι «νερατζούρι» είχαν φτάσει ως τα ημιτελικά του Κυπέλλου UEFA και το τελευταίο εμπόδιό τους πριν τον τελικό του «Παρκ ντε Πρενς» στο Παρίσι ήταν η Σπαρτάκ Μόσχας. Έχοντας επικρατήσει με το εύθραυστο 2-1 στο Μιλάνο, οι Ιταλοί δεν ένιωθαν καθόλου άνετα και οι ανησυχίες τους έγιναν ακόμη μεγαλύτερες την στιγμή που προσγειώθηκαν στην πρωτεύουσα της Ρωσίας…
Τα χιόνια, ο πάγος και οι θερμοκρασίες που το βράδυ έπεφταν στους 12 βαθμούς κάτω από το μηδέν, έκαναν τον Λουΐτζι Σιμόνι να έχει δεύτερες σκέψεις σχετικά με το πώς θα αντιδρούσαν οι πριμαντόνες της ομάδας, με πρώτο και καλύτερο τον Ρονάλντο. Θα έβαζαν τα πόδια τους στην «φωτιά» ή μάλλον στο αντίθετό της ή θα προτιμούσαν να προφυλαχθούν έχοντας κατά νου και την συμμετοχή τους στο επερχόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο του καλοκαιριού;
Το «Φαινόμενο» βρισκόταν στην καλύτερη φάση της καριέρας του. Μια ασταμάτητη μηχανή γκολ που σκόραρε με κάθε τρόπο και έδινε την εντύπωση του άτρωτου. Μέσα σε μόλις ένα χρόνο είχε σπάσει δύο φορές το ρεκόρ της ακριβότερης μεταγραφής στον πλανήτη, πρώτα το 1996 όταν μεταπήδησε στην Μπαρτσελόνα έναντι 19,7 εκατομμυρίων δολαρίων και στη συνέχεια (όταν αποχώρησε μετά από μια σεζόν λόγω διαφωνιών για το συμβόλαιό του) το 1997, με την μετακίνησή του στην Ίντερ για 27 εκατομμύρια δολάρια.
Αυτή η διετία και τα αδιανόητα επιτεύγματά του είχαν αναγκάσει τον Ζοσέ Μουρίνιο να τον αποκαλέσει τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή που είχαν δει ποτέ τα μάτια του, ενώ όλοι μιλούσαν για τον απαράμιλλο συνδυασμό ταλέντου και τρομερής φυσικής κατάστασης, δίχως να γνωρίζουν ότι δύο χρόνια αργότερα θα ξεκινούσαν τα γνωστά προβλήματά του με τα γόνατα και οι διαδοχικοί σοβαρότατοι τραυματισμοί που απείλησαν την καριέρα του.
Εκείνη την βραδιά στο στάδιο «Ντινάμο» της Μόσχας ακόμη και ο Ρονάλντο που είχε μάθει μπάλα στους δρόμους του Μπέντο Ριμπέιρο, μιας φτωχογειτονιάς του Ρίο ντε Τζανέιρο, τα έχασε όταν βγήκε στον (κατ’ ευφημισμό) αγωνιστικό χώρο. Οι εργάτες που δούλευαν όλη μέρα είχαν απομακρύνει τον πάγο και το χιόνι, αλλά όταν αυτά υποχώρησαν άφησαν πίσω τους ένα τερέν που άρμοζε μόνο σε… γουρούνια.
Με το κρύο να γίνεται ακόμη πιο δριμύ και το λασπωμένο γήπεδο να μετατρέπεται από τα πατήματα σε ναρκοπέδιο, το «Φαινόμενο» αντί να λυγίσει ή να δειλιάσει, έδωσε ακόμη μία παράσταση οργώνοντας λες και ήταν τρακτέρ το χωράφι.
Ευτυχώς υπάρχει το βίντεο που τα αποτυπώνει όλα καλύτερα από τα λόγια:
Σκόραρε δύο φορές, με το δεύτερο τέρμα του να είναι απολύτως ενδεικτικό της θηριώδους κατάστασής του. Αν και σε όλο το ματς οι αντίπαλοι εφάρμοζαν το δόγμα «ή ο παίχτης ή η μπάλα» εκείνος έσπαγε πλάκα, νικώντας αμυντικούς και συνθήκες. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν και πάλι 2-1 υπέρ της Ίντερ που έτσι έφτασε στον τελικό όπου επικράτησε αυτή την φορά με 3-0 (με τον Ρονάλντο να βρίσκει και εκεί δίχτυα) απέναντι στην συμπατριώτισσα Λάτσιο.