Η περιπέτεια τους είχε αίσιο τέλος. Το Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Λαμίας αναγνώρισε πως βρέθηκαν σε νομική πλάνη – κοινώς πως δεν γνώριζαν. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει πως οι όποιοι επόμενοι θα έχουν την ίδια τύχη με τους 6 οπαδούς που άναψαν καπνογόνα εκτός γηπέδου (σε ταράτσα σπιτιού συγκεκριμένα) κατά τη διάρκεια του ματς της τοπικής ομάδας με την ΑΕΚ, για την 1η αγωνιστική των play off της Super League.
Ο νέος αθλητικός νόμος είναι «εδώ» και το πλαίσιο που κινείται είναι πιο αυστηρό ποτέ. Όλοι συμφωνούμε πως η αντιμετώπιση της βίας απαιτεί δραστικά μέτρα και όχι ευχολόγια – χορτάσαμε από δαύτα. Ωστόσο εν προκειμένω έχουμε να κάνουμε με κάτι βαθιά προβληματικό, άδικο και αντισυνταγματικό κατά βάση.
Ήταν οι δικηγόροι των 6 συλληφθέντων, Γιώργος Κατσαδήμας και Λεωνίδας Σταθόπουλος που αποκάλυψαν στο ευρύ κοινό τα πώς και τα γιατί του νέου αθλητικού νόμου. Σύμφωνα με όσα προβλέπονται σε αυτόν, απαλείφεται ένα από τα πλέον βασικά δικαιώματα κάθε συλληφθέντα για το όποιο αδίκημα: Το δικαίωμα έφεσης.
Οι ποινές κυμαίνονται από 3 μήνες έως και 5 χρόνια χωρίς αναστολή, δηλαδή πας «μέσα» αν κριθείς ένοχος. Είναι ο μοναδικός νόμος που δεν σου δίνει το δικαίωμα έφεσης προκειμένου να διεκδικήσεις την ελευθερία σου. Κάτι που δεν γίνεται ούτε για τα βαριά κακουργήματα. Γι’ αυτό και έχουν ήδη γίνει κινήσεις νομικών, που θα προσφύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας για να διορθωθεί αυτή η ουσιώδης αδικία.
Είναι ένας νόμος που τα ρίχνει όλα σε ένα τσουβάλι και οδηγεί τα πράγματα σε επικίνδυνα μονοπάτια. Μπορεί, για παράδειγμα, να γίνεται ένα ματς στην Αθήνα, κάποιος να πανηγυρίσει στο… Καστελόριζο με καπνογόνο, να καταγραφεί και να οδηγηθεί στη δικαιοσύνη. Δεν λέμε ότι θα γίνει, λέμε ότι θεωρητικά γίνεται.
Αν επίσης «πλακωθούν» σε καφενείο για την μπάλα 2 ή περισσότεροι άνθρωποι και πάλι εμπίπτουν στην κατηγορία του νέου αθλητικού νόμου και κινδυνεύουν με φυλάκιση χωρίς δικαίωμα ανατροπής της πρωτόδικης απόφασης.
Με άλλα λόγια: Ξύλο για τα πολιτικά – στη χειρότερη να τιμωρηθεί ο ένοχος ή οι ένοχοι με μια απλή ποινή αναστολής. Ξύλο για αθλητικά, της φυλακής τα σίδερα. Καπνογόνα σε ένα γάμο, πάει και έρχεται. Καπνογόνα όμως σε αθλητική εκδήλωση είτε στο γήπεδο είτε κάπου εντελώς μακριά από αυτό, μπαίνεις μέσα. Τόσο παράλογο.
Πώς θα γίνει αυτό στην πράξη κανείς δεν ξέρει. Είδαμε στη Λαμία, σε πρώτη φάση, να μπαίνει η άγνοια ως ελαφρυντικό και το πράγμα να μην παίρνει διαστάσεις. Και οι ίδιοι οι δικαστές άλλωστε δεν έχουν «ψηθεί» με όλο αυτό, ως άνθρωποι που ξέρουν, αντιλαμβάνονται πως ο νόμος σχεδιάστηκε εντελώς λάθος, δομικά. Μετά όμως τι θα συμβεί; Είναι δυνατόν να θεωρείται χειρότερο από κακούργημα και να κλείνονται στη φυλακή παιδιά που πανηγυρίζουν ένα γκολ με καπνογόνο;
Τη στιγμή που η κοινωνία βλέπει κάποιον αποδεδειγμένα παιδοβιάστη να είναι πολύ κοντά στο να βγει λάδι – ως γνωστόν η εισαγγελέας πρότεινε την απαλλαγή του Ηλία Μίχου για τις 4 από τις 8 κατηγορίες για την υπόθεση του Κολωνού. Τη στιγμή που διακινητές ναρκωτικών «τιμωρούνται» με ποινές-χάδι. Tη στιγμή που ακόμα δεν έχει υπάρξει απόδοση ευθυνών για το δυστύχημα στα Τέμπη. Είναι προκλητική για το περί δικαίου αίσθημα η σύγκριση.
Τα μέτρα κατά του χουλιγκανισμού αφορούν χιλιάδες ανθρώπους, κακώς νομίζουμε πως το πράγμα εξαντλείται εκεί, στο στιλ «έλα μωρέ, κάφροι είναι, ας τιμωρηθούν μπας και βάλουν μυαλό». Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι δεν μας αγγίζει, ότι είμαστε τελείως έξω από αυτό.
Πρακτικά αυτό που συμβαίνει μοιάζει με πείραμα καταστολής. Και ο κίνδυνος εφαρμογής του σε σε γενικότερο πλαίσιο – γιατί αύριο, μεθαύριο να μην τεθούν στο στόχαστρο οι διαδηλώσεις (;) – παραμονεύει αν δεν υπάρξει αντίδραση εδώ και τώρα.