Συνεχίζοντας το αυτοκαταστροφικό (όπως έχει αποδειχτεί στο γήπεδο) μοτίβο των τελευταίων ετών, ο Ολυμπιακός έκανε και την φετινή σεζόν αυτό που δείχνει να στερείται κάθε ποδοσφαιρικής λογικής. Με την μόνη διαφορά ότι τώρα φαίνεται πως βρήκε «χρυσάφι» στο πρόσωπο ή μάλλον στα πόδια ενός παίκτη που έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, έμοιαζε δύσκολο να πετύχει στον Πειραιά.
Αλλά ας πάρουμε τα γεγονότα από την αρχή. Περί αυτοκαταστροφικής λογικής αρχικά ο λόγος. Προσπαθήστε, έτσι για να περάσει η ώρα, να απαριθμήσετε όλους τους παίκτες που συμπεριλαμβάνονται στο ρόστερ του Ολυμπιακού. Αν δεν τα καταφέρετε (που δεν θα καταφέρετε) δοκιμάστε να βρείτε κάποιον που να είναι σε θέση να το κάνει. Θα διαπιστώσετε ότι τέτοιος άνθρωπος δεν υπάρχει… Είναι τόσες πολλές οι προσθαφαιρέσεις στο έμψυχο δυναμικό, οι αγορές, οι πωλήσεις, οι δανεισμοί (είτε όσων έρχονται είτε όσων φεύγουν) που είναι πιθανό πολλοί ακόμη και στου Ρέντη να μην έχουν ιδέα…
Αν και όλοι αναγνωρίζουν πως αυτή η κατάσταση (που συνοδεύεται και από αντίστοιχες διαφοροποιήσεις και στα στελέχη) δεν οδηγούν πουθενά ΚΑΙ φέτος ζήσαμε ακριβώς το ίδιο σκηνικό. Ο Αντόνιο Κορδόν που έφτασε στην Ελλάδα ως παντογνώστης απομακρύνθηκε από την θέση του τεχνικού διευθυντή για να αναλάβει ο Πέδρο Άλβες και ομοίως ο τελευταίος ανέλαβε να φέρει δικό του προπονητή, όταν παρουσίαζε τον περασμένο Δεκέμβριο τον Κάρλος Καρβαλιάλ ο οποίος θα καθόταν στον πάγκο αντί του Ντιέγκο Μαρτίνεθ που με τη σειρά του έμεινε μόλις 7 μήνες στην ομάδα.
Αφού λοιπόν άλλαξαν πρόσωπα σε αυτά τα δύο άκρως νευραλγικά πόστα, ακολούθησαν και οι μεταγραφές οι οποίες στηρίχθηκαν στις δικές τους επιλογές και έφεραν στο λιμάνι 9 παίκτες! Ζέλσον Μαρτίνς, Νταβίντ Κάρμο, Ρούμπεν Βέζο, Νέλσον Αμπέι, Τζοβάνε Καμπράλ, Ραμόν, Φραν Ναβάρο, Τσικίνιο και Αντρέ Όρτα, με τους δύο τελευταίους μάλιστα να καταφτάνουν με την ίδια πτήση από την Πορτογαλία και τον Όρτα συγκεκριμένα να δηλώνει πως ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους για τους οποίους δέχθηκε την πρόταση των ερυθρολεύκων ήταν και η παρουσία του προπονητή, Κάρλος Καρβαλιάλ!
Καθόλου παράξενη δήλωση βέβαια, αν αναλογιστεί ότι οι δύο τους είχαν συνεργαστεί στο παρελθόν στην Μπράγκα, με τον 27χρονο χαφ να καταγράφει επί των ημερών του 58χρονου γυρολόγου τεχνικού 79 συμμετοχές, με 2 γκολ και 6 ασίστ. Φανταστείτε λοιπόν την ψυχοσύνθεση του παίκτη όταν μόλις στις 8 Φεβρουαρίου είδε τον Καρβαλιάλ να κουνάει μαντίλι ενώ λίγο νωρίτερα είχε συμβεί το ίδιο και με τον Άλβες!
Ωστόσο κόντρα στις πιθανότητες που λένε ότι αυτό θα έκανε την προσαρμογή του πιο δύσκολη, εκείνος τα κατάφερε και δείχνει να εξελίσσεται στην πιο ποιοτική (μαζί με τον Κάρμο, για να είμαστε δίκαιοι) χειμερινή προσθήκη και ένα από τα πιο κομβικά γρανάζια της μηχανής που προσπαθεί να στρώσει ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ.
Τον 27χρονο μέσο της Μπράγκα οι περισσότεροι τον αναγνώριζαν απλά ως τον «αδελφό του Ρικάρντο Όρτα» που όχι άδικα θεωρείται ο καλύτερος της οικογένειας. Αυτό, όμως, δεν μειώνει την αξία του Αντρέ, την οποία στην Ελλάδα γνωρίσαμε από πρώτο χέρι στις καλοκαιρινές μονομαχίες του Παναθηναϊκού με την Μπράγκα, οι οποίες έληξαν με την πρόκριση των Πορτογάλων.
Εκεί ο Αντρέ Όρτα ξεδίπλωσε κομμάτια του ταλέντου του που σε γενικές γραμμές συνοψίζονται σε μία φράση. Στο να κάνει ευτυχισμένους τους συμπαίκτες του. Διατηρώντας μια νευραλγική θέση στον άξονα, είναι αυτό που παλιότερα θα λέγαμε «8άρι». Εκείνος ο παίχτης δηλαδή που κυρίως έχει στο μυαλό του την ανάπτυξη, την μεταβίβαση, την γρήγορη σκέψη και αντίληψη του πού πρέπει να πάει μπάλα. Στα σίγουρα, αλλά όχι στα προβλέψιμα. Και σε αυτό ο Πορτογάλος, όπως και να το κάνουμε, είναι καλός. Πολύ καλός!
Έχοντας μεγαλώσει μέσα στις Ακαδημίες της Μπενφίκα έχει μπολιαστεί σε αυτό το στυλ του πορτογαλικού ποδοσφαίρου που τα τελευταία χρόνια έχει… ειδικευτεί σε δύο κατηγορίες παικτών. Τους «κλώνους» του Κριστιάνο Ρονάλντο που… βάζουν το κεφάλι κάτω, κολλάνε την μπάλα στο πόδι και χαζεύουν αντίπαλα μπακ- και στα χαφ που προτιμούν με ένα-δυο «χάδια» να την προωθήσουν σε εκείνους που θα τελειώσουν την δουλειά στο επιθετικό τρίτο του γηπέδου.
Ένα τόσο ποιοτικό «οχτάρι» λύνει τα χέρια σχεδόν κάθε προπονητή, συμπεριλαμβανομένου και του Μεντιλίμπαρ. Ωστόσο δεν είναι soft, αλλά αντίθετα βγάζει πολλή ένταση, ενώ διαθέτει και σκληράδα, παρά την σωματοδομή του που δεν προδιαθέτει για κάτι τέτοιο. Σε όποιον σχηματισμό κι αν τον εντάξεις, έχει να προσφέρει πράγματα στη μεσαία γραμμή, ακόμη και να παίξει στο «6», εφόσον αυτό βέβαια δεν συμβεί σε ματς που θα παίζει εκεί μόνος του ενώ η ομάδα αναμένεται να δεχτεί πίεση. Είπαμε, είναι πολύ καλός, μπορεί να ανέβει στο «10» ή να κατέβει πιο κάτω, αλλά έχει και αυτός τις αδυναμίες του στο ανασταλτικό –κυρίως- κομμάτι.
Άλλωστε αν δεν υπήρχαν και αυτά, δεν θα βρισκόταν στα 27 του δανεικός από την Μπράγκα στον Ολυμπιακό και μάλιστα με οψιόν αγοράς το προσεχές καλοκαίρι που είναι πάρα πολύ προσιτή. Την δεδομένη στιγμή –και με βάση όσα έχουμε δει ως τώρα- τα 4 (κατά άλλους 4,5) εκατομμύρια ευρώ που ζητούν οι Πορτογάλοι μοιάζουν λίγα για μια περίπτωση σαν του λόγου του.
Κι επειδή ο Ολυμπιακός έχει καεί με τα «φύγε εσύ-έλα εσύ» των τελευταίων μεταγραφικών περιόδων, έφτασε η ώρα να δομηθεί πάνω σε βάσεις που θα δημιουργήσουν παίκτες υψηλού επιπέδου, καλής ηλικίας, με εύρος δυνατοτήτων στο τακτικό ή δημιουργικό σκέλος αλλά και κάτι ακόμα. Με κ_ _ _α για το γεγονός ότι παίζουν σε αυτή την ομάδα. Ο Όρτα δείχνει να διαθέτει όλο το πακέτο και μένει με ένα ποσό που υπολείπεται κατά πολύ της πραγματικής του αξίας. Και για να το θέσουμε απλά: Πόσο καλύτερο παίκτη μπορούν να βρουν οι ερυθρόλευκοι σε αυτή την θέση, με αυτά τα λεφτά;