Ας προσπαθήσουμε, εύκολο δεν είναι, να το βάλουμε σε μια σειρά. Εν αρχή κατανοώντας πλήρως πόσο απίστευτα δύσκολο ήταν αυτό που πέτυχε ο Ολυμπιακός. Τι ομάδα απέκλεισε.
Και δεν είναι μόνο η πρόκριση στον τελικό του Conference League, ιστορική κι αν είναι για τους Πειραιώτες, για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι ο τρόπος. Η Άστον Βίλα ποτέ δεν πλησίασε καν ως σκέψη σε ανατροπή του 4-2 του α’ αγώνα στην Αγγλία. Κι αυτό έχει ξεκάθαρη υπογραφή: Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ.
Τι άνεμος καλός έφερε στο λιμάνι αυτόν τον άνθρωπο; Ένας κόουτς πολύ πάνω του μέσου όρου, ένας κόουτς που μας θυμίζει κάτι που έχουμε την τάση να υποτιμάμε ή να ξεχνάμε: Το ποδόσφαιρο είναι δίκαιο και απλό αν το σέβεσαι, αν το προσεγγίζεις με λογική και ψυχραιμία.
Είναι υποδειγματικός ο τρόπος που συμμάζεψε μια ομάδα που ήταν αχταρμάς όταν ήρθε. Είναι υποδειγματικός ο τρόπος που διαχειρίστηκε ημιτελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Οι «Χωριάτες» στερήθηκαν το δικαίωμα στην ελπίδα από πολύ νωρίς. Τους άφησε να έχουν την κατοχή, αλλά ποτέ δεν υπήρξαν πραγματικά απειλητικοί. Οι «Ερυθρόλευκοι» δάγκωναν σίδερα, έβγαιναν πρώτοι σε όλες τις μπάλες, έκαναν πράξη το «ένας για όλους και όλοι για έναν». Ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της ιστορίας ακριβώς επειδή είχαν βρει νωρίτερα έναν ηγέτη, να τους εμπνεύσει, να τους καθοδηγήσει.
Η οργάνωση και η πειθαρχία στο παιχνίδι τους ήταν πραγματικά αψεγάδιαστες. Έκαναν τη Βίλα να μοιάζει ομάδα της σειράς, κάτι που απέχει έτη φωτός από την πραγματικότητα, από τα πρότερα (πολλα) δείγματα στη σεζόν.
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα περάσει ώρες αναλύοντας το φαινόμενο του φετινού Ολυμπιακού. Όμως, επιμένουμε: αυτό που μοιάζει παράλογο, δεν είναι, και τόσο. Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ είναι η απάντηση σε όλα τα ερωτήματα, είναι η κόλλα που το έκανε όλο αυτό οικοδόμημα, στέρεο και επιβλητικό.
Εκπληκτικός. Στο πόσο πολλά πέτυχε μέσα σε πολύ λίγο χρόνο. Στο τι μετάβαση έκανε από το ναδίρ στο ζενίθ. Στο πώς και πόσο ενέπνευσε. Στο τι δουλειά καταγράφει καθημερινά, με ταπεινότητα και δύναμη ψυχής, με πραγματική και άδολη αγάπη για το αντικείμενο, για το σπορ, για το team spirit.
Το τελικό 2-0 με σκόρερ ξανά αυτόν τον αδιανόητο killer που λέγεται Ελ Κααμπί είναι το απόλυτο «κάτι παραπάνω» σε κάτι ήδη σπουδαίο, γιατί μη γελιόμαστε, το βασικό ήταν για τους Πειραιώτες να περάσουν στον τελικό. Το ότι το έκαναν τόσο πειστικά και εν τέλει εύκολα (μη φοβόμαστε τις λέξεις, ούτε την αλήθεια) είναι σπουδαίο γιατί σβήνει τις όποιες ενστάσεις θα μπορούσε να έχει κανείς από τους έξωθεν – haters άλλωστε πάντα υπάρχουν ακόμα και σε τέτοια ιστορικά επιτεύγματα. 
Θα το πούμε δυνατά: Ο Ολυμπιακός είναι το φαβορί στον τελικό της OPAP Arena απέναντι στη Φιορεντίνα, στις 29 Μαΐου. Παρότι μοιάζει υπερφίαλο να πει κανείς κάτι τέτοιο όταν ελληνική ομάδα αντιμετωπίζει ιταλική (από πολύ πιο προηγμένο πρωτάθλημα δηλαδή) κι ας γίνεται εντός δικών μας συνόρων το παιχνίδι. Μια Φιορεντίνα, που να σημειώσουμε, ότι ποδοπάτησε την Μπριζ, με τις τελικές προσπάθειες στα δύο παιχνίδια να είναι 51-10. Αλλά μήπως οι ερυθρόλευκοι δεν έκαναν περίπατο απέναντι στην τέταρτη ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ; Άλλος είναι όμως ο λόγος που είναι στα μάτια μας φαβορί. Λόγω της παρουσίας στον πάγκο ενός δασκάλου του αθλήματος, ενός επαγγελματία που ξέρει και το δρόμο να δείχνει, αλλά και τον τρόπο.
Είναι ελάχιστο καιρό στο λιμάνι ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ αλλά η ιστορία τον έχει ήδη τοποθετήσει στη λίστα με τους κορυφαίους ever προπονητές του Ολυμπιακού, αν όχι τον κορυφαίο. Γιατί έκανε δυνατό το αδύνατο. Γιατί οδήγησε τους Ερυθρολεύκους στον πρώτο ευρωπαϊκό τελικό τους με διαδοχικές υπερβάσεις, με διαδοχικούς άθλους. Γιατί μπορεί κάλλιστα να γίνει και ο κόουτς της απόλυτης αποθέωσης. Ένα βήμα έμεινε. Ένα. Μόνο.