Το ημερολόγιο έγραφε 20 Ιανουαρίου όταν ο Ολυμπιακός ανακοίνωνε την απόκτηση του Τσικίνιο. Η ζωή τα έφερε έτσι ώστε όταν τελικά άλλαξε η τεχνική ηγεσία της ομάδας που έκανε τις χειμερινές μεταγραφές, ο Πορτογάλος χαφ να αποδειχθεί η καλύτερη «κληρονομιά» του Καρβαλιάλ στον Μεντιλίμπαρ.
Ο Βάσκος τεχνικός έφτασε στην Ελλάδα μόλις 20 ημέρες αργότερα και συγκεκριμένα στις 11 Φεβρουαρίου, αναλαμβάνοντας μια ομάδα που δεδομένα δεν πήγαινε καλά. Από μόνο του το γεγονός ότι βρέθηκε στον πάγκο μεσούσης της σεζόν αποτελούσε εμπόδιο. Πόσω μάλλον όταν αυτό συμβαίνει μετά τον Γενάρη και αφού έχουν προηγηθεί προσθήκες τις οποίες εισηγήθηκε ένας άλλος προπονητής!
Το ήδη δύσκολο έργο του Μεντιλίμπαρ να μετατρέψει σε ομάδα ένα σύνολο παικτών τους οποίους δεν είχε διαλέξει ο ίδιος, έγινε ακόμη δυσκολότερο. Και το ότι ο 63χρονος τεχνικός τα κατάφερε κάτω από αυτές τις συνθήκες τον κάνει να αξίζει της αναγνώρισης από φίλους και «εχθρούς».
Για να συμβεί αυτό, έπρεπε να φτιάξει μια «συνταγή» από υλικά που καλά-καλά δεν γνώριζε. Ωστόσο, όπως κάθε καλός μάγειρας, έτσι και κάθε πραγματικά καλός προπονητής, οφείλει να έχει την δυνατότητα να ξεχωρίζει τι μέρος του λόγου είναι το κάθε τι που θα βρει μπροστά του και να αποφασίζει πολύ γρήγορα πώς θα το χρησιμοποιήσει. Στην περίπτωση του φετινού Ολυμπιακού το παράδειγμα του Τσικίνιο είναι απολύτως αντιπροσωπευτικό.
Επί ημερών Καρβαλιάλ αποκτήθηκε ο 28χρονος Πορτογάλος τον οποίο η Μπενφίκα (με την οποία δεσμευόταν με συμβόλαιο) δεν υπολόγιζε. Από τον αφήσει να φύγει ελεύθερος το καλοκαίρι όταν και έληγε η συνεργασία τους, προτίμησε να τον δώσει από τώρα στους ερυθρόλευκους με 1.000.000 ευρώ. Ένα ποσό που ήδη έχει αποπληρώσει αυτός ο σύνθετος και σύγχρονος χαφ με τις επιδόσεις του.
Μπορεί για την Μπενφίκα που συνήθιζε να τον δανείζει δεξιά και αριστερά να θεωρήθηκε περιττός, αλλά για τον Ολυμπιακό του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ ήταν το κομμάτι του παζλ που θα ένωνε όλα τα άλλα.
Η πληθωρική παρουσία του στον νευραλγικό χώρο της μεσαίας γραμμής ίσως ήταν η λεπτή κόκκινη γραμμή που ορίζει την επιτυχία, ειδικά στις αναμετρήσεις με την Άστον Βίλα που όταν ολοκληρώθηκαν, είχαν στείλει τους Πειραιώτες στον ιστορικό τελικό του Conference league στις 29 Μαΐου στην Opap Arena.
Στον άξονα ο Τσικίνιο είναι με απλούς όρους αυτό που παλιομοδίτικα αποκαλούμε «8άρι». Ωστόσο ο δαιμόνιος Μεντιλίμπαρ, έχοντας φάει τα γήπεδα με το κουτάλι, ήταν ο πρώτος που αντιλήφθηκε πως ο Πορτογάλος μπορεί να προσφέρει πολλά περισσότερα από το «χαμαλίκι» που συχνά φέρνει ο ρόλος.
Έτσι, μετατοπίζοντάς τον λίγο πιο ψηλά, κατόρθωσε να εκμεταλλευτεί στιγμές μαγείας που έχει ο Τσικίνιο με εμπνεύσεις που μόνο ένα «10άρι» θα μπορούσε να σκεφτεί. Κι εάν έχετε αμφιβολίες, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να δείτε ξανά το γκολ κόντρα στην Φενέρμπαχτσε ή την ασίστ με το τακουνάκι στον Ελ Κααμπί.
Δεν είναι τυχαίο ότι δίπλα του «άνθισε» ξανά και ο Ιμπόρα, καθώς ο 28χρονος μέσος, όταν απαιτηθεί κάτι τέτοιο, άνετα επιστρέφει σε θέση «6», δίνοντας με αυτόν τον τρόπο βοήθειες στην άμυνα ή επιτρέποντας τόσο στον Ισπανό όσο και παίκτες στα άκρα να ανέβουν ψηλά. Και όλα αυτά δίχως τις απαιτήσεις μιας «πριμαντόνας» που αρνείται να συνεισφέρει όταν δεν αποτελεί ο ίδιος το επίκεντρο και το απόλυτο σημείο αναφοράς της ομάδας.
Αυτό το… ταπεινό «10άρι», λοιπόν, διεκδικεί εύκολα τον τίτλο της μεταγραφής της χρονιάς κι ας ήρθε Γενάρη μήνα στην Ελλάδα. Κι αν –τελικά- ο Ολυμπιακός ολοκληρώσει την σεζόν έχοντας κατακτήσει ευρωπαϊκό τρόπαιο, αυτή η πρωτοφανής επιτυχία θα φέρει σίγουρα την υπογραφή του Τσικίνιο και –εδώ που τα λέμε- και εκείνων που τον έφεραν στην ομάδα, άσχετα με το γεγονός ότι οι ίδιοι δεν αποτελούν πλέον κομμάτι της!