Καλοκαίρι με αρκετές ανακατατάξεις θα είναι αυτό που έρχεται στην Euroleague. Όχι τόσο όσο αυτό του 2026 βέβαια, όπου αναμένεται να λάβει σάρκα και οστά το NBA Europe που ενδέχεται να αλλάξει ριζικά τον χάρτη, αλλά τουλάχιστον σε επίπεδο ρόστερ των ομάδων.
Ο Παναθηναϊκός ΑΚΤΟΡ, εφόσον δεν συμβεί κάτι εντελώς απρόσμενο στους τελικούς της Stoiximan GBL τύπου απώλεια του πρωταθλήματος με σκούπα και βαριές ήττες από τον Ολυμπιακό, δεν ανήκει στην παραπάνω κατηγορία. Στην πραγματικότητα οι πράσινοι έχουν 3 θέματα να λύσουν. Τον αντικαταστάτη του Λορέντσο Μπράουν ο οποίος πέρασε και δεν ακούμπησε, το παζλ των ψηλών και τα 6 ελληνικά διαβατήρια που θα του χρειαστούν στις εγχώριες διοργανώσεις της επόμενης σεζόν.
Με λίγα λόγια το τριφύλλι δεν θα πάει σε extreme make over, αλλά σε μετρημένες και απολύτως στοχευμένες κινήσεις προκειμένου να καλύψει τις αδυναμίες του που αν και λίγες, έβγαζαν μάτι σε όλη τη διάρκεια της φετινής σεζόν.
Τα «αγκάθι» στο 5
Για την οικονομία της συζήτησης, αφήνουμε στην άκρη το τι θα συμβεί στη γραμμή των ψηλών, αναφέροντας μόνο τα δεδομένα. Ο Λεσόρ έχει φυσικά συμβόλαιο σε ισχύ, το οποίο ανανεώθηκε αμέσως μετά τον σοβαρό τραυματισμό του. Η εικόνα του Γάλλου στο πρόσφατο Final-4 της Euroleague όπου επανεμφανίστηκε μετά από απουσία 155 ημερών, έφερε χαμόγελα. Ο Ματίας έδειξε ότι δεν απέχει πολύ από τον πραγματικό του εαυτό και για εκείνον είναι πλέον καθαρά θέμα ρυθμού το να επιστρέψει στις… εργοστασιακές ρυθμίσεις, καπαρώνοντας και την θέση του βασικού σέντερ της ομάδας.
Για τον Ομέρ Γιούρτσεβεν οι εξελίξεις είναι κυριολεκτικά στα χέρια του Παναθηναϊκού, καθώς το συμβόλαιο του Τούρκου προβλέπει αυτό το +1, το οποίο οι πράσινοι έχουν την δυνατότητα να το ενεργοποιήσουν ή και όχι. Η αλήθεια είναι πως η εικόνα του δύσκολα θα δικαιολογούσε κάτι τέτοιο, έστω και ως δεύτερου ψηλού στην ιεραρχία. Το ανησυχητικό στη δική του περίπτωση είναι πως ενώ εξαιτίας του τραυματισμού του Λεσόρ πήρε πολύ περισσότερο χρόνο συμμετοχής, δεν ανταπεξήλθε στην πρόκληση και στις απαιτήσεις. Βέβαια, για ένα διάστημα έμεινε και ο ίδιος εκτός, αλλά όταν γύρισε, περιορίστηκε σε μέτρια παρουσία, με αποτέλεσμα να βρεθεί πίσω και από τον Γκέιμπριελ.
Ειδικά στα playoffs με την Αναντολού Εφές απογοήτευσε πλήρως και ίσως αυτά τα ματς να ήταν και εκείνα που να τον θέσουν οριστικά εκτός ομάδας την επόμενη σεζόν. Το χειρότερο για αυτόν πάντως είναι ότι πέρα από τις δεδομένες αδυναμίες του στην άμυνα, ειδικά όταν προβλέπονται αλλαγές ή δυναμικά hedge out στα P & R του αντιπάλου, δεν θάμπωσε ούτε με την απόδοσή του στην επίθεση, που θεωρητικά είναι το δυνατό του όπλο.
Ποιος μένει, ποιος φεύγει
Τέλος, το συμβόλαιο του Γκέιμπριελ λήγει και μένει να φανεί εάν ο Εργκίν Αταμάν θα δώσει το «οκ» της παραμονής του. Ο Νοτιοσουδανός προφανώς δεν είναι… Γιόκιτς, όμως ελάχιστοι μπορούν να υποστηρίξουν πως δεν έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε στην ομάδα. Θεωρητικά μιλώντας πάντα, θα έμοιαζε λογική η ανανέωσή του, αλλά σε ένα ρόστερ στο οποίο θα ήταν επιλογή που θα ερχόταν από τον πάγκο για να δώσει ενέργεια, ριμπάουντ και άμυνα αλλά και ανάσες για 5-10 λεπτά στους υπόλοιπους ψηλούς. Δηλαδή στον Λεσόρ και στον Γιούρτσεβεν, αν και ενδεχομένως (για να είμαστε ειλικρινείς) με τόσους καλούς ψηλούς να γίνονται free agents φέτος, ο Παναθηναϊκός έχει τη δυνατότητα για αναβάθμιση παίρνοντας κάποιον άλλον αντί του Τούρκου.
Πάντως, σε αυτήν την εξίσωση πρέπει να μπει και το θέμα των Ελλήνων παικτών. Έχοντας τρεις ξένους σέντερ στην 12άδα, μοιραία ψάχνεις να βρεις 6 γηγενείς για τις υπόλοιπες 9 διαθέσιμες θέσεις. Ας πούμε Σλούκα, Μήτογλου, Καλαϊτζάκη σε πρώτη φάση. Να προσθέσουμε σε αυτούς τον Τολιόπουλο και τον Σαμοντούροφ; Να πούμε ότι μένει και ο Παπαπέτρου; Έτσι φτάνουμε στην εξάδα. Αλλά σε ένα τέτοιο σενάριο ποιοι θα είναι οι 3 ξένοι που θα παίζουν και ποιοι θα κοπούν από ένα ρόστερ που αυτή τη στιγμή έχει Ναν, Σορτς, Γκραντ, Χουάντσο, Όσμαν και τον ξεχασμένο από όλους Γκριγκόνις; Τα μαθηματικά όπως βλέπετε δεν βγαίνουν εύκολα και γ’ αυτό ίσως αναζωπυρώνεται το τελευταίο διάστημα το ενδιαφέρον για επιστροφή του Παπαγιάννη (παρά τις πληγές που άφησε η προπέρσινη αποχώρησή του).
Οι αλλαγές που φέρνει ο Σορτς
Για την ώρα όλα τα παραπάνω ανήκουν στη σφαίρα της θεωρίας και των σεναρίων. Στην πράξη, ο Παναθηναϊκός αναμένεται να ανακοινώσει τον Τι Τζέι Σορτς, διορθώνοντας με εκκωφαντικό τρόπο την (απρόσμενη) ανορθογραφία με τον Λορέντσο Μπράουν. Οι πράσινοι αναβαθμίζονται στην περιφέρεια βάζοντας στη μηχανή του έναν παίκτη που λίγο έλειψε να βγει MVP της διοργάνωσης και πλέον θα παίζει δίπλα σε αυτόν που πήρε τον τίτλο. Τον Κέντρικ Ναν, ο οποίος φέτος δεν είχε την συμπαράσταση που περιμέναμε. Επί της ουσίας σταθερή χείρα βοηθείας πήρε μόνο από τον Γκραντ και με τον Σλούκα να προσθέτει άλλον ένα χρόνο στην πλάτη του, η ενίσχυση στο «1» ήταν επιβεβλημένη.
Με την προσθήκη του Αμερικανού, ο Παναθηναϊκός αποκτά ένα δεύτερο σημείο αναφοράς στην επίθεσή του. Έναν παίκτη ικανό να κουβαλά την μπάλα και με τη δυνατότητα είτε να τελειώνει ο ίδιος τις φάσεις σε close out καταστάσεις είτε μοιράζοντας ασίστ στους συμπαίκτες του. Η συνύπαρξή του με τον Ναν στην πεντάδα δημιουργεί άλλα δεδομένα στις αντίπαλες άμυνες που επιλέγοντας παγίδες και βοήθειες στον έναν από αυτούς, θα παίρνουν το μεγάλο ρίσκο ότι την ίδια ώρα ο άλλος θα είναι κάπου ελεύθερος στο παρκέ.
Από την άλλη, όμως, μια τέτοια συνθήκη έχει και τα τρωτά της σημεία. Ο Σορτς προφανώς και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί τρύπα στην άμυνα, αφού βγάζει ενέργεια, παίζει πολλές φάσεις από μπροστά και καλύπτει σε μεγάλο βαθμό το μικρό του ύψος. Ακόμη κι έτσι, όμως, δεν παύει να είναι 1,75, πράγμα που σημαίνει ότι σε αρκετές περιπτώσεις και σε set παιχνίδι θα γίνει στόχος καθώς ο αντίπαλός του μπορεί να είναι και 20 πόντους ψηλότερος. Γι΄ αυτό μοιάζει δύσκολο το σχήμα με 3 γκαρντ, το οποίο βέβαια αρέσει τόσο πολύ στον Αταμάν. Με τα υπάρχοντα δεδομένα, θα μπορούσε να λειτουργήσει μόνο με τον Γκραντ δίπλα στους 2 Αμερικανούς καθώς οποιαδήποτε άλλη σύνθεση χωρίς αυτόν θα είναι τρομερά ευάλωτη στα μετόπισθεν.
Ουσιαστικά δηλαδή το Σορτς-Ναν στο 1-2 δημιουργεί την ανάγκη για μέγεθος και ενέργεια στο 3 και στο 4, με παίκτες που παράλληλα έχουν την ευελιξία και την ταχύτητα να δίνουν βοήθειες, να παίρνουν τις αλλαγές και να καλύπτουν αδυναμίες. Σαν να λέμε, να κάνουν αυτά που μπορούν να προσφέρουν Όσμαν και Χουάντσο! Οι οποίοι παράλληλα, μην ξεχνάμε, είναι παράγοντες και του επιθετικού παιχνιδιού του Παναθηναϊκού, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, όπως είδαμε φέτος. Κι εδώ που τα λέμε και μόνο που διαβάζεις το πιθανό σχήμα με Σορτς, Ναν, Όσμαν, Χουάντσο, Λεσόρ αμέσως σκέφτεσαι μήπως το 8ο αστέρι είναι ήδη στο δρόμο…