Η ιστορία δεν γράφεται με «αν και εφόσον», όμως εν προκειμένω είναι μεγάλος ο πειρασμός να το πει κανείς: Αν ο Σωτήρης Νίνης δεν ήταν τόσο άτυχος στους τραυματισμούς, αν επίσης είχε χειριστεί καλύτερα επί προσωπικού τα πρώτα του κρίσιμα για τα επόμενα χρόνια στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, τώρα θα μιλούσαμε για το τέλος της καριέρας ενός εκ των σπουδαιότερων Ελλήνων παικτών όλων των εποχών. Ενώ τώρα, τον χαρακτηρίζουμε πιότερο ως ένα από τα μεγαλύτερα “what if”.
Ναι, αυτό ήταν. Τέλος. Ο Έλληνας άσος, στα 35 του, και ύστερα από μια καριέρα που ξεκίνησε από τον Παναθηναϊκό και συνεχίστηκε σε Πάρμα, ΠΑΟΚ, Σαρλερουά, Μέχελεν, Μακάμπι Πετάχ Τίκβα, Χάποελ Ασκελόν, Βόλο, ΠΑΣ Γιάννινα και Κηφισιά, ανακοίνωσε το «αντίο» του στα γήπεδα. Τι χαμό είχε προκαλέσει στο ντεμπούτο του. Όλοι έψαχναν σαν τρελοί να μάθουν λεπτομέρειες για το ποιος ήταν αυτός ο απίθανος και παντελώς άγνωστος ως τότε 16άρης που ο Βίκτορ Μουνιόθ είχε βάλει βασικό σε ένα ματς των «Πρασίνων» με το Αιγάλεω, ανήμερα του Άη Γιαννιού, το 2007. Ένα παιδί που χάιδευε το τόπι με τον τρόπο που μόνο λίγοι και εκλεκτοί μπορούν. Ένα παιδί που γεννούσε το χαμόγελο σε όσους τον έβλεπαν να παίζει. Τι φοβερά και τρομερά πράγματα έκανε αμέσως μετά, σε μεγάλα ντέρμπι που ακολούθησαν στη σεζόν, με αντίπαλους πολύ πιο έμπειρους και «καπάτσους» από αυτόν.
Μάλλον όμως το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν ήταν ακόμα έτοιμο να χειριστεί σωστά τέτοια φαινόμενα. Και όχι μόνο, έπαιξαν σίγουρα πολλά ρόλο για να μην καταφέρει εν τέλει ο Σωτήρης Νίνης να ξεκλειδώσει πλήρως το potential του. Έμειναν πάντως αρκετές στιγμές μαγείας για να θυμάται κανείς, από τα πρώτα του χρόνια στο «Τριφύλλι». Με κυριότερη τη μυθική παράσταση που έδωσε στο «Ολίμπικο» στο αλησμόνητο παιχνίδι με τη Ρόμα για τη φάση των «32» του Europa League, στις 25 Φεβρουαρίου 2010. Ο Παναθηναϊκός πήγε στην Ιταλία με προίκα το 3-2 του ΟΑΚΑ. Και έκανε… μία από τα ίδια (3-2 ξανά). Χάρη κυρίως στον Σωτήρη Νίνη. Που τα έκανε όλα. Γκολ, ασίστ (στον Τζιμπρίλ Σισέ, με τον οποίο είχαν καταπληκτική χημεία και σχέση) και κερδισμένο πέναλτι. Νέτα σκέτα, μία από τις κορυφαίες εμφανίσεις που έχει κάνει ποτέ παίκτης του «Τριφυλλιού» σε διοργάνωση της UEFA. Επιπέδου Δημήτρη Σαραβάκου, για να κάνουμε την παρομοίωση με τη σύγκριση που έκαναν όλοι για τον Νίνη, στα ξεκινήματά του.
Σωτήρης Νίνης – Το μυθικό ματς στη Ρώμη:
Σύμφωνοι, η πορεία των πραγμάτων δεν δικαίωσε τις μεγάλες προσδοκίες. Παρότι κανείς δεν μπορεί να πει πως η καριέρα του 35χρονου σήμερα Έλληνα άλλοτε διεθνούς άσου δεν ήταν καλή. Απλά δεν ήταν και αυτό το «ουάου» που περιμέναμε κάποτε και μπορούσε κάλλιστα βάσει ταλέντου. Ας είναι. Ξαναλέμε. Η ιστορία δεν γράφεται με υποθέσεις. Και ας κρατήσουμε αυτό που ο ίδιος ο Σωτήρης Νίνης όρισε ως επίλογο, με τα παρακάτω, πολύ ωραία, λόγια:
«Συναισθήματα. Εμπειρίες. Εικόνες. Μοναδικές στιγμές. Ένα υπέροχο ταξίδι που έφτασε στο τέλος του. Νιώθω ευλογημένος που το έζησα, τυχερός για την αγάπη που εισέπραξα και ευγνώμων για όσα μου χάρισε το ποδόσφαιρο».
View this post on Instagram