Στα 26 του έφτασε πια ο Τάσος Δουβίκας, έχοντας προλάβει να καταγράψει 19 συμμετοχές με τη φανέλα της Εθνικής ομάδας, παρά το γεγονός ότι σχεδόν πάντα, μετά το ξεπέταγμά του, λογίζεται ως δεύτερη ή ακόμη και τρίτη λύση, στην εποχή του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ενώ επί ημερών Γκουστάβο Πογέτ, κάποια περίοδο είχε μείνει εκτός.
Ο διεθνής φορ ωστόσο επανήλθε πρόσφατα στα γκολ, μπήκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στη νέα σεζόν για λογαριασμό της Κόμο (3 γκολ σε 2 παιχνίδια πρωταθλήματος και Κόπα Ιτάλια) και βρίσκεται στις κλήσεις για τα παιχνίδια του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος με Λευκορωσία και Δανία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Από μικρός σε… μικρούς και στα… βάσανα
«Η μόνη αποτυχία είναι η μη προσπάθεια» είναι το αγαπημένο απόφθεγμα του Έλληνα επιθετικού που έχει αποφασίσει να ζήσει με αυτή την ατάκα, λες και πρόκειται για… τατουάζ που αντί για το σώμα του, έχει χαράξει στο ίδιο του το dna πλέον.
Γεννημένος στο Άργος, έκανε τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα στον σχετικά γειτονικό Αστέρα AKTOR και την Τρίπολη, πριν συνεχίσει στον Βόλο. Εκεί όπου πέρασε μία και μόνη σεζόν, αλλά τι σεζόν!
Την αγωνιστική περίοδο 2020-2021, ο τότε μόλις 20-21 ετών Τάσος Δουβίκας κατέγραψε νούμερα που εντυπωσιάζουν και δείχνοντας το πόσο μεγαλύτερη εξέλιξη μπορεί να έχει ένας παίκτης όταν παίζει, έστω και σε ομάδα όχι από τις λεγόμενες μεγάλες, αντί να ανήκει σε αυτές και να παίρνει ελάχιστο χρόνο συμμετοχής σε επίσημα και ανταγωνιστικά ματς.
Έπαιξε και στα 26 ματς της κανονικής περιόδου και μάλιστα ήταν ο μόνος σε ολόκληρη την Super League που ξεκίνησε σε όλα βασικός, πετυχαίνοντας μάλιστα 10 γκολ! Σε αυτά προσθέστε άλλο ένα στα πλέι άουτ και τρία επιπλέον στο Κύπελλο, για να φτάσει στο συνολικό αριθμό των 14 τερμάτων σε 30 ματς μέσα στη σεζόν.
Οι υψηλές «πτήσεις» στην Ολλανδία
Η χώρα των «οράνιε» αποδείχθηκε φιλόξενος τόπος για τον Τάσο Δουβίκα, όπως έχει γίνει και με άλλους Έλληνες παίκτες. Το πείσμα των Ολλανδών να μην… καταλαβαίνουν από ηλικίες, έπεισε την Ουτρέχτη όχι μόνο να καταβάλει 1.200.000 ευρώ για να τον αποκτήσει αλλά και να τον ρίξει επί τόπου στα… βαθιά της Eredivisie.
Εκεί ήταν ακόμη μία δύσκολη… πίστα που χρειάστηκε να περάσει ο νεαρός και το έκανε με απόλυτη επιτυχία, έχοντας και πάλι ως αδιάψευστο μάρτυρα για περιπτώσεις επιθετικών τους αριθμούς.
Η πρώτη, εισαγωγική, χρονιά του στο εξωτερικό κρίνεται επιτυχημένη με βάση τα 10 γκολ που σημείωσε, αλλά η δεύτερη ξεπέρασε κάθε προσδοκία. 19 φορές κουνήθηκε το… πλεκτό μετά από δική του προσπάθεια, γεγονός που του χάρισε το βραβείο του πρώτου σκόρερ, συνεχίζοντας σε έναν… δρόμο τον οποίο άνοιξε κάποτε πριν από δεκαετίες ο σπουδαίος Νίκος Μαχλάς.
Η παρένθεση της Θέλτα
Όταν, λοιπόν, μετά από μόλις δύο σεζόν η Ουτρέχτη αποφάσισε να κεφαλοποιήσει τον Έλληνα φορ, δεν προκλήθηκε η παραμικρή έκπληξη. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα 12 εκατομμύρια ευρώ που έβαλε στο ταμείο της η ολλανδική ομάδα αποτέλεσε ρεκόρ της υψηλότερης μεταγραφής της και αυτό από μόνο του τα λέει όλα.
Αντίθετα, πάντως, από ό,τι συνέβη στην Ολλανδία, η πολύ πιο απαιτητική ισπανική LaLiga δεν ήταν ό,τι καλύτερο για εκείνον. Στο Βίγκο ο Δουβίκας πέρασε δύσκολες στιγμές, με τον τελικό απολογισμό του να μην είναι ωστόσο τόσο… τραγικός.
Το θέμα είναι ότι μετά από αρκετά χρόνια που παρά το νεαρό της ηλικίας του είχε θέση βασικού, στη Θέλτα η παρουσία του στη βασική 11άδα δεν ήταν εξασφαλισμένη. Όταν πάντως ζήτησε να αποχωρήσει, το έκανε για ένα και μόνο λόγο. Όχι επειδή την είχε… ψωνίσει αλλά μόνο και μόνο επειδή είχε ακόμη την δίψα να αγωνίζεται και να κρίνεται στο γήπεδο.
Κόμο και Εθνική
Επομένως η αποχώρησή του τον περασμένο Φεβρουάριο για λογαριασμό της Κόμο δεν προκάλεσε καμία έκπληξη. Όπως και στις προηγούμενες περιπτώσεις, ο Δουβίκας βρέθηκε σε μια μικρομεσαία, ας πούμε, ομάδα και φέτος έχει κάνει το ιδανικό ξεκίνημα. Δύο γκολ σε ματς Κυπέλλου και ένα στο παιχνίδι πρωταθλήματος κόντρα στη Λάτσιο.
Μετά από καιρό, δείχνει και πάλι να επανέρχεται στα υψηλά στάνταρντς που είχε… κακομάθει, όχι μόνο εμάς αλλά και τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο οποίος τον πιστεύει πολύ και γι’ αυτό τον έχει σταθερά στις κλήσεις του για την Εθνική ομάδα.
Αυτή τη στιγμή βέβαια για τη μία και μοναδική θέση του κλασικού προωθημένου υπάρχει… συνωστισμός. Παυλίδης, Ιωαννίδης, Δουβίκας, ακόμη και ο Τζίμας ή ο Γιακουμάκης που δεν βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα παλεύουν ακόμη και για να μπουν στην αποστολή.
Ωστόσο αυτός ο ανταγωνισμός μόνο σε καλό μπορεί να βγει για όλους, ειδικά για τον νεαρό φορ που όπως είπαμε έχει μάθει από ακόμη πιο μικρός στα δύσκολα και αποτελεί ακόμη ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια για το ελληνικό ποδόσφαιρο.