Την ώρα που εσείς θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές ο Σίριλ Ντέσερς θα έρχεται στην Ελλάδα. Όχι, όμως, για λογαριασμό της ΑΕΚ με την οποία φλέρταρε για σχεδόν 2 μήνες, αλλά για τον Παναθηναϊκό, έχοντας το βαρύ φορτίο του να κάνει τους φίλους της ομάδας να… ξεχάσουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα τον Φώτη Ιωαννίδη.
Στη δημοσιογραφική πιάτσα αυτό που κυκλοφορεί είναι ότι ο Νιγηριανός φορ είναι μια επιλογή του Ρουί Βιτόρια. Πληροφορία που αν δεν βρίσκεσαι βαθιά χωμένος, δεν μπορείς να την αξιολογήσεις σωστά. Υπό την έννοια ότι κάποιοι ήδη λένε ότι επιτέλους ο Παναθηναϊκός επανήλθε σε μία κανονικότητα που επιβάλλει ο προπονητής να είναι αυτός που έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε κάθε μεταγραφή, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ακριβώς το αντίθετο.
Λένε, δηλαδή, ότι η διοίκηση δεν επιθυμεί να σπρώξει μεγάλο ποσό για τον αντικαταστάτη του Ιωαννίδη και πως βγάζει στη… σέντρα τον Πορτογάλο τεχνικό ώστε να χρεωθεί αυτός την επιλογή του.
Οι νόμοι της αγοράς
Μη γνωρίζοντας (κανείς από εμάς) τι ακριβώς έχει συμβεί, ας προσπαθήσουμε να μείνουμε αυστηρά στα γεγονότα. Ο Παναθηναϊκός μόλις παραχώρησε τον αρχηγό του και πιο σημαντικό περιουσιακό στοιχείο του, τον Φώτη Ιωαννίδη, με την ακριβότερη πώληση στην ιστορία του.
Οι πράσινοι θα βάλουν στο ταμείο τους 22 εκατομμύρια ευρώ συν 3 με τη μορφή μπόνους, ενώ διατηρούν κι ένα αξιοσημείωτο ποσοστό μεταπώλησης, της τάξης του 25%. Ως εδώ, όλα καλά. Προφανώς θα βρεθούν και ορισμένοι… τσακωμένοι με την πραγματικότητα και θα πουν τα δικά τους, αλλά η αλήθεια είναι πως εδώ έχουμε ένα καλό παράδειγμα σωστής δουλειάς.
Αν για τον περυσινό Ιωαννίδη οι ενδιαφερόμενοι έδιναν 30 και μετά από τόσο μέτρια (κακά τα ψέματα) σεζόν, η τιμή έπεσε μόνο τόσο λίγο, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως το τριφύλλι έπαιξε (τελικά) σωστά τα χαρτιά του και δεν πλήρωσε πολύ ακριβά το ρίσκο του να κρατήσει τον παίκτη επιδιώκοντας μεγαλύτερη αποζημίωση.
Ακολούθησε, δηλαδή, έστω και καθυστερημένα, τους νόμους της αγοράς που και στο ποδόσφαιρο -όπως και στην υπόλοιπη ζωή- οφείλεις να τους σεβαστείς.
Το προφίλ του αντι-Ιωαννίδη
Σε ό,τι αφορά τον αντικαταστάτη του τώρα, τα πράγματα είναι απλά. Ο Παναθηναϊκός βρέθηκε σε ένα παράξενο σταυροδρόμι. Επικοινωνιακά θα έπρεπε να φέρει στην Ελλάδα έναν παίκτη του οποίου το όνομα θα έκανε γκελ στους οπαδούς και επιπλέον για να τον αποκτήσει θα επένδυε κι ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων που έλαβε για τον πρώην αρχηγό του.
Εφόσον δεν προκύψει κάποιο απρόοπτο, πάντως, ενδεχόμενο happy end με τον Σίριλ Ντέσερς, θα αποτελέσει απόδειξη ότι οι άνθρωποι του τριφυλλιού επέλεξαν τελικά τον άλλο δρόμο.
Καταλήγουν, δηλαδή, σε έναν επιθετικό για τον οποίο να είστε σίγουροι θα επιχειρηθεί (από κάποιους) ενορχηστρωμένη επιχείρηση πλήρους αποδόμησής του, πριν καν ανακοινωθεί ή (ακόμη χειρότερα) πατήσει το πόδι του στο γήπεδο.
Κι όμως ο Ντέσερς έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που έψαχναν οι πράσινοι. Ο Βιτόρια θέλει έναν σέντερ φορ που να βάζει την μπάλα στα δίχτυα. Όπως κάνει ο Ελ Κααμπί στον Ολυμπιακό. Χωρίς πολλά φρουφρού και αρώματα. Δεν τον νοιάζει να ξέρει μπάλα, να βγαίνει εκτός περιοχής, να κάνει ντρίπλες. Τον νοιάζει να μένει στο κουτί και να κάνει τη μισή ευκαιρία γκολ. Κι ο Ντέσερς τικάρει όλα αυτά τα κουτάκια…
Όλα για το γκολ
Η περυσινή σεζόν ήταν μια από τις χειρότερες –παραγωγικά- για το τριφύλλι. Τα νούμερα είναι αμείλικτα και δεν μπορεί να τα αμφισβητήσει κανείς. Η φετινή σεζόν, δυστυχώς, άρχισε από εκεί που σταμάτησε η προηγούμενη. Με τους πράσινους να σκοράρουν με το… σταγονόμετρο και στόχους να χάνονται ακριβώς για αυτόν τον λόγο. Όπως, δηλαδή, συνέβη με την Ρέιντζερς και τον αποκλεισμό που ήρθε χωρίς οι πράσινοι να είναι χειρότεροι στα δύο ματς από τους Σκωτσέζους.
Το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός για να λύσει αυτό το πρόβλημά του επιλέγει έναν παίκτη του οποίου αυτή τη στιγμή η αξία εκτιμάται στα 5 εκατομμύρια ευρώ, δεν θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως αδυναμία, αλλά ως θετικό στοιχείο.
Προφανώς όλοι θα προτιμούσαμε να μπορεί να χτυπήσει τον… Χάαλαντ ή να σπρώξει όλο το πακέτο που πήρε από τον Ιωαννίδη για να πάρει παίκτη από πιο ψηλό ράφι, αλλά όπως είπαμε η αγορά έχει τους δικούς της κανόνες.
Όπως και οι προπονητές… Ο Ρουί Βιτόρια (και ο κάθε προπονητής) δεν μπλέκει με τα οικονομικά. Κάνει τις επιλογές του με βάση το ταβάνι της ομάδας και τα δικά του θέλω. Ο συνδυασμός αυτών των δύο καθορίζει και τις μεταγραφές. Στην προκειμένη περίπτωση όση αμφισβήτηση και σκεπτικισμός κι αν υπάρχει, οι ενδείξεις είναι ξεκάθαρες. Ο Πορτογάλος επέλεξε όχι αυτό που θέλει ο οπαδός, αλλά αυτό που θέλει ο ίδιος.
Και το λογικό είναι ότι στο γήπεδο θα φανεί ποιος θα δικαιωθεί. Μια ψυχρή ματιά στα πεπραγμένα του Ντέσερς μαρτυρά ότι ο Πορτογάλος είναι αυτός που θα χαμογελάσει με νόημα στο τέλος στους επικριτές του.