Χαρακτηριστικό θαρρείς (όλων) των Ελλήνων. Ενθουσιαζόμαστε και απογοητευόμαστε το ίδιο εύκολα, το ζούμε στα όρια. Συχνά μάλιστα από τη μια στιγμή στην άλλη. Η τρέχουσα κατάσταση του Παναθηναϊκού και η αντιμετώπιση που τυγχάνει ο Χρήστος Κόντης καλύπτει όλα τα «κουτάκια» της άνωθεν περιγραφής. Από το «άχρηστος» στο «προφέσορας» ένα ταξίδι στην Ελβετία δρόμος. Κι ας θα έπρεπε να ξέρουμε πια όλοι μας πολύ καλά ότι ένα ματς δεν λέει τίποτα από μόνο του, πως είναι ένα σύνολο καταστάσεων και η διάρκεια αυτά που ορίζουν το τελικό συμπέρασμα – όταν έρθει η ώρα του απολογισμού.
Ωστόσο η ψυχραιμία και το καθαρό μυαλό δεν πάνε μαζί με τη λέξη «οπαδός». Εκεί μπαίνει στη μέση το πάθος, ο φανατισμός θα μπορούσαμε να πούμε επίσης, με αποτέλεσμα οι εκρήξεις συναισθημάτων, προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, να είναι ακόμα πιο έντονες. Το τι άκουσε λοιπόν ο Χρήστος Κόντης με το που έγινε γνωστή η 11άδα που επέλεξε για το ματς με τη Γιούνγκ Μπόις, δεν λέγεται. Για το ποιους έβαλε, ποιους δεν έβαλε και πάει λέγοντας. Άλλαξε 8 παίκτες σε σχέση με το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, οι μόνοι που παρέμειναν στο αρχικό σχήμα ήταν οι Τουμπά, Μπακασέτας και Τετέ, πιο ευρύ rotation δύσκολα συναντάμε. Μετά το τελικό σαρωτικό 4-1 υπέρ των «Πρασίνων» και τη μία μετά την άλλη τις επιλογές του Έλληνα κόουτς να τον δικαιώνουν απόλυτα, πολλοί αναγκάστηκαν να δαγκώσουν τη γλώσσα τους. Ήταν ο ορισμός της τέλειας πρεμιέρας στη League Phase του Europa League.
Όμως, το ξαναλέμε: Δεν μπορεί να είναι αποκλειστικά και μόνο ένα παιχνίδι, όσο καλό κι αν ήταν αυτό, που (θα) πρέπει να κρίνει τη σκέψη των «Πρασίνων» για το ποιον θα εμπιστευτούν στην άκρη του πάγκου τους. Κατά βάση τα πράγματα είναι απλά. Το αληθινό ερώτημα δεν είναι εάν πρέπει να μείνει ο Χρήστος Κόντης, κάτι που πλέον συζητείται πολύ πιο ανοιχτά ως ενδεχόμενο, αλλά ποιο είναι το δίλημμα. Εξηγήσεις, ευθύς αμέσως…
Εάν ο Έλληνας τεχνικός μπαίνει στο ζύγι της σύγκρισης με τον Σεργκέι Ρεμπρόφ, τότε νέτα σκέτα χάνει. Ο Ουκρανός είναι πολύ πιο έμπειρος, έχει κάνει πρωταθλητισμό σε ομάδες όπως η Ντιναμό Κιέβου και η Φερεντσβάρος, εμπνέει σεβασμό διεθνώς ως προσωπικότητα και η αγωνιστική του φιλοσοφία ταιριάζει αρκετά με το τρέχον ρόστερ του Παναθηναϊκού ή τουλάχιστον, έχει τα φόντα να το κάνει να συνταιριάξει με τα «θέλω» του και να δουλέψει καλά στην πράξη.
Εάν πάλι το δίλημμα είναι Κόντης ή Μαρκ Φαν Μπόμελ, δεν τίθεται θέμα ή έστω δεν θα έπρεπε καν. Σε αυτήν την περίπτωση, η απάντηση είναι Κόντης… δαγκωτό! Ο Ολλανδός κόουτς παίζει ένα ποδόσφαιρο που ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να το υπηρετήσει με τους παίκτες που στην παρούσα φάση συναποτελούν το έμψυχο δυναμικό του. Εάν εμπιστευτείς τον Φαν Μπόμελ πρέπει να του δώσεις τουλάχιστον 2 χρόνια για να περάσει τις ιδέες του και το σύστημά του. Και ο Παναθηναϊκός, πολύ απλά, δεν έχει τόσο χρόνο.