Έχει δίκιο να φωνάζει ο Παναθηναϊκός για τη διαιτησία στο «Κλεάνθης Βικελίδης», αλλά αυτή δεν είναι η μόνη αλήθεια. Οι πράσινοι, ακόμη κι αν οι αποφάσεις του Τσβάιερ δεν ήταν ευνοϊκές, θα μπορούσαν να είχαν νικήσει τον Άρη, αν δεν πλήρωναν σε ακόμα ένα ματς τα λάθη στο σχεδιασμό του καλοκαιριού από τον Ρουί Βιτόρια και όποιον άλλον εμπλέκεται στις αποφάσεις.
Οι ανορθογραφίες της προετοιμασίας και οι αστοχίες στις μεταγραφές είναι το πραγματικό πρόβλημα φέτος του Παναθηναϊκού που βρίσκεται ήδη στο -8 από την κορυφή, με ματς λιγότερο ωστόσο. Ο νέος προπονητής του, Ράφα Μπενίτεθ, θα χρειαστεί να διορθώσει αρκετά πάντως αν οι πράσινοι δεν θέλουν να μείνουν από τόσο νωρίς εκτός τροχιάς τίτλου.
Φυσική κατάσταση ή κακή νοοτροπία;
Το πρώτο που εύκολα παρατηρεί κανείς από την ισοπαλία με τον Άρη στη Θεσσαλονίκη είναι η επανάληψη ενός πολύ γνώριμου «σεναρίου». Ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε -στη συγκεκριμένη περίπτωση πολύ νωρίς κιόλας- αλλά δεν μπόρεσε ούτε τώρα να πάρει τους 3 βαθμούς.
Ένα… έργο που βλέπουμε για 5η φορά φέτος… Αυτή ήταν η 4η σε αγώνα πρωταθλήματος, καθώς πριν από την αναμέτρηση με τον Άρη, είχε προηγηθεί η εντός έδρας ισοπαλία με τον Λεβαδειακό στην πρεμιέρα, η ήττα από την Κηφισιά που επέστρεψε από το 2-1 και απάντησε με 2 γκολ και φυσικά η ισοφάριση στις καθυστερήσεις από τον Ολυμπιακό στο ντέρμπι. Σε όλα αυτά τα ματς, ο Παναθηναϊκός δέχτηκε οδυνηρά τέρματα λίγο πριν τη λήξη, ενώ σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε και την ήττα με ανατροπή στο ΟΑΚΑ από την Γκόου Αχέντ Ιγκλς στο Europa League.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Δεν υπήρχε οπαδός του τριφυλλιού που βλέποντας πώς πήγαινε το ματς στο δεύτερο ημίχρονο να μην περίμενε την ισοφάριση. Βλέπετε οι φίλοι του ΠΑΟ το έχουν δει τόσες φορές το έργο (και) φέτος που το έχουν μάθει απ’ έξω και ανακατωτά. Οι πράσινοι προηγούνται, έχουν ευκαιρίες για να πετύχουν και δεύτερο γκολ, αλλά η αδυναμία τους να τελειώσουν ένα παιχνίδι και να κλειδώσουν τους τρεις βαθμούς κάνοντας μια επαγγελματική νίκη είναι παροιμιώδης.
Αρκετοί είναι εκείνοι που κάνουν λόγο για θέματα φυσικής κατάστασης τα οποία οφείλονται στην προετοιμασία του καλοκαιριού επί Βιτόρια, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις αναφορές του Χρήστου Κόντη για τις κράμπες, ειδικά στο ντέρμπι αιωνίων. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι αυτός δεν είναι ο μόνος λόγος που το τριφύλλι δεν μπορεί να κρατήσει αποτέλεσμα. Προφανώς είναι και θέμα νοοτροπίας και ψυχολογίας. Ενδεχομένως και εξαιτίας της έλλειψης πολλών παικτών με ισχυρή προσωπικότητα…
Ξεκινάει από το «1»
Με μια εύκολη ανάγνωση, το 1-1 με τον Άρη οφείλεται σε μια γκέλα του Ντραγκόφσκι. Του Πολωνού τερματοφύλακα στον οποίο βέβαια πιστώνεται και μια θεαματική απόκρουση νωρίτερα. Αλλά αυτή είναι η φύση της… δουλειάς του γκολκίπερ. Να γίνεται… θέμα συνήθως για τα λάθη του. Το δικό του σε αυτό το ματς ήταν, όμως, σοβαρό, κόστισε ακριβά και έρχεται μετά από άσχημες εμφανίσεις και του δεύτερου τερματοφύλακα, του Λαφόν.
Κάτι που μας κάνει να επιστρέψουμε στο καλοκαίρι. Όταν, δηλαδή, ο Παναθηναϊκός έψαχνε τερματοφύλακα, αλλά από το ρεπορτάζ δεν γινόταν εύκολα κατανοητό αν ήθελε βασικό ή αναπληρωματικό. Εκείνη την περίοδο κάποιοι πίστευαν ότι έπρεπε να στηριχθεί ο Ντραγκόφσκι, ενώ άλλοι έλεγαν ότι παρά τα προτερήματά του, έχει αστάθεια στην απόδοσή του και ότι το πιο φρόνιμο για τους πράσινους θα ήταν να αποκτήσουν κάποιον ενδεκαδάτο.
Αν και ακούστηκαν ονόματα όπως αυτό του Οδυσσέα Βλαχοδήμου, τελικά ο Παναθηναϊκός ακολούθησε τον άλλο δρόμο. Πήρε ως δανεικό έναν τερματοφύλακα που μοιάζει να έχει «καεί» από τώρα, κι έτσι έχει δύο ξένους (μάλιστα) γκολκίπερ, χωρίς κανένας από αυτούς να είναι κάτι το πραγματικά εξαιρετικό.
Πού είναι αυτός ο Ταμπόρδα;
Αντίθετα, ως κάτι εξαιρετικό έμοιαζε ο Βισέντε Ταμπόρδα. Η πιο ακριβή προσθήκη την θερινή μεταγραφική περίοδο και παίκτης που προοριζόταν για αντί-Ουναΐ. Επομένως απολύτως κομβικός για τα πλάνα του προπονητή του, αν αναλογιστεί κανείς το ρόλο του προκατόχου του Αργεντινού στο ρόστερ.
Ωστόσο λίγο πριν την… παρέλαση, ο Ταμπόρδα αγνοείται και η συνεισφορά του περιορίζεται σε ελάχιστα λεπτά συμμετοχής. Από το ρεπορτάζ προκύπτει πως ο Αργεντινός είχε θέματα προσαρμογής και ρυθμού, αλλά η ουσία δεν αλλάζει.
Και ποια είναι αυτή; Μα, φυσικά, το γεγονός ότι τα παραπάνω είναι θέματα που οφείλεις να έχεις στο μυαλό σου όταν αποκτάς έναν παίκτη από τη Λατινική Αμερική, ιδίως όταν το κάνεις αργά στη μεταγραφική περίοδο. Έτσι καθιστάς ακόμη πιο δύσκολο το δέσιμό του με την ομάδα και τελικά, όπως αποδεικνύεται, σου γυρίζει μπούμερανγκ καθώς δεν μπορείς να τον υπολογίζεις στα πολλά και απαιτητικά ματς στα οποία τελικά δεν πήρες τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Με όλο το σεβασμό στον Χρήστο Κόντη και την προσπάθειά του πάντως, προσπαθούμε να καταλάβουμε πόσο χειρότερος θα ήταν ο Ταμπόρδα από αυτόν τον Ζαρουρί που και χθες ταλαιπώρησε την μπάλα και τα μάτια μας. Ναι, ο Αργεντινός είναι δεκάρι, αλλά παίζει εύκολα και έξω αριστερά (το έχει κάνει με επιτυχία σε πολλά ματς με την Πλατένσε). Εάν λοιπόν ο κόουτς Κόντης, δεν ήθελε να τον βάλει στη φυσική του θέση ας τον έβαζε αντί του Μαροκινού που κανείς δεν κατάλαβε γιατί έμεινε τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα στο παιχνίδι.
Το βέβαιο είναι ότι ο δρόμος για τον Παναθηναϊκό μετά τις αστοχίες του καλοκαιριού, θα εξακολουθήσει να είναι ανηφορικός. Ο Μπενίτεθ αναλαμβάνει μια από τις πιο δύσκολες αποστολές της καριέρας του με έναν στόχο: να κρατήσει τον ΠΑΟ ζωντανό ως το Γενάρη για να μπορέσει να ξεκινήσει στη συνέχεια τότε το χτίσιμο της ομάδας που θέλει με τα υλικά τα οποία θα έχει επιλέξει ο ίδιος.