Έχω γίνει δύσκολος με τα καλοκαίρια στην Ελλάδα. Καίγομαι εύκολα, οπότε δεν πολυπηγαίνω για μπάνιο. Φέτος, εγκαινίασα το μπάνιο στη θάλασσα μετά τις 6 και σε αυτή την παραλία κατάλαβα ότι είχα πάρει μια πολύ καλή απόφαση στη ζωή μου.
Αν έχεις πάει στη Ρόδο, γνωρίζεις πως οι Πηγές Καλλιθέας είναι από τις 2-3 πιο must παραλίες στο νησί. Μόνο που εδώ δε μιλάμε για παραλία απλώς. Μιλάμε για ολόκληρη κατάσταση που ξεφεύγει από την απλή έννοια της λέξης.
Μιλάμε για ένα ολόκληρο οικοδόμημα, για ένα συγκρότημα, για μια εμπειρία που δεν τη βρισκεις αλλού στο νησί. Κατ’ αρχάς, φτάνεις στις Πηγές και σε υποδέχεται ένα συντριβάνι κι από πίσω ένα τεράστιο, επιβλητικό κτήριο με τρούλο, με μια λατινική επιγραφή που λέει το εξής:
«Στον νοσούντα όχι νωθρό Πάδο τα δώρα μου της σωτηρίας, τα οποία μάταια αφιερώνονται ανάμεσα στις τραχείς πέτρες, από τον παφλασμό των υδάτων, τώρα ευφραινόμενη η σεβαστή νύμφη και στο γειτονικό ιερό-1928».
Το σχεδίασε ο Ιταλός Πιέτρο Λομπάρντι και πήγαιναν εκεί στις αρχές του 20ου αιώνα ασθενείς για να ιαθούν. Μου θύμισε αρκετά το παρατηρητήριο του Λος Άντζελες, όπως το δείχνει στο La La Land.
Μπαίνεις μέσα στο κτήριο που είναι σαν καμπαναριό, το χαζεύεις λίγο και στη συνέχεια προχωράς προς την παραλία, είτε προς τις ξαπλώστρες είτε σε κάποια από τις καμπάνες.
Η παραλία είναι υπερυψωμένη, οπότε βουτάς για να μπεις στο νερό είτε από τα βραχάκια εκατέρωθεν είτε μπαίνεις στο νερό από τις σκάλες και κολυμπάς σε καταπληκτικά νερά στον κόλπο. Και στο βάθος βλέπεις κι ένα ξενοδοχείο να φωτίζει και είναι σαν ένα μεγάλο πλοίο.
Το καλό όμως στις Πηγές Καλλιθέας έρχεται μόλις πέσει ο ήλιος. Ανάβουν πρώτα τα φώτα που είναι μέσα στο νερό και το χρώμα της θάλασσας μοιάζει με μια πισίνα, Με μια ειδυλλιακή εικόνα, κάθεσαι στο τραπέζι σου στο εστιατόριο του χώρου και απολαμβάνεις φαγητό που δείχνει ότι στην Ελλάδα έχουμε ανέβει πολύ επίπεδο.
Για να βρίσκεις τέτοια εστιατορική κατάσταση σε ένα εστιατόριο παραλίας, με έναν πολλά υποσχόμενο σεφ στην ηγεσία της κουζίνας, τότε κατανοείς πως υπάρχουν σε τούτη τη χώρα επιχειρηματίες της εστίασης που ξέρουν πολύ καλά ότι ο πελάτης δεν είναι ο άσχετος του παρελθόντος, αλλά έχει πια γνώση, εμπειρίες, έμπειρους ουρανίσκους.
Ο Κώστας Αποστολίδης, ιδιοκτήτης του εστιατορίου, ο Στέλιος Καρακασίδης, υπεύθυνος του εστιατορίου, και ο σεφ Αργύρης Γιαννόπουλος (με θητεία σε Γαλλία και στην Αγγλία, σε μισελενάτα εστιατόρια), έχουν δημιουργήσει έναν χώρο και ένα μενού που ολοκληρώνουν την εμπειρία των διακοπών.
Το φαγητό, αν και μοντέρνο, δεν θέλει να γίνει κάτι ξένο από την ελληνική κουζίνα και ο σεφ έχει διαρκώς στόχο να στηρίζει τους Έλληνες παραγωγούς, την γαστρονομική ιστορία της Ελλάδας, γι’ αυτό και δεν ξεφεύγει σε τεχνικές και εξεζητημένα υλικά. Έχει σαφώς και μια ιταλική ψυχή το μενού, αφού, άλλωστε, η Ρόδος είναι ένα νησί όπου η Ιταλία «εμφανίζεται» σε κάθε γωνιά.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ο σεφ λοιπόν, με την ομάδα του, έχουν δημιουργήσει ένα μενού που έχει πολύ καλά κρέατα και πιάτα με ψάρι, πολύ καλές ζύμες και δε θα σε αφήσει με κανένα του πιάτο ανικανοποίητο.
Εγώ δεν τρώω κρέας, αλλά η παρέα μου ενθουσιάστηκε με την πικάνια και το rib eye, εγώ όμως ενθουσιάστηκα τρομερά με το πιάτο με αραντσίνι που στην Ιταλία δεν το έχω φάει τόσο καλό, μα κυρίως με την πίτσα Napolitana και την πίτσα Bianco Verde και τα σπαγγέτι με σάλτσα μέντας και ανθότυρο, που είναι και φουλ γευστική και κρεμώδης.
Δεν θέλω να αναλωθώ περισσότερο σε name dropping, από τη στιγμή που είναι απλώς φωτογραφίες αυτά που θα σου δείξω από δω και κάτω.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Μόνο αν πας στις Πηγές Καλλιθέας και απολαύσεις όλη την εμπειρία, βιώσεις και το γαστρονομικό ταξίδι που έχει ετοιμάσει ο σεφ, αλλά και την ειδυλλιακή ατμόσφαιρα, θα καταλάβεις γιατί μιλάμε για ένα από τα νησιωτικά εστιατόρια που ανεβάζουν πολύ ψηλά τον πήχη και γλυκοκοιτάζουν την καταξίωση στα εστιατορικά βραβεία της επόμενης χρονιάς.
Εξερεύνησε το μενού, αφέσου και λίγο στους σερβιτόρους να σε κατευθύνουν, δώσε στον σεφ και την κουζίνα το ελεύθερο να σου φέρουν στο τραπέζι τις δικές τους επιλογές και χαμένος δεν θα βγεις με τίποτα. Άλλωστε, η ποικιλία του είναι μεγάλη.
Σκέψου, εγώ με τόσους διατροφικούς περιορισμούς που παιδεύομαι αρκετά τα καλοκαίρια στα νησιά, εδώ έφυγα χορτασμένος και με το παραπάνω. Όχι μόνο από το φαγητό, μα κι από την ατμόσφαιρα, τη μουσική που δένει άρτια την γευστική περιπέτεια.
Δες και τις φωτογραφίες, αν δε σε έχω πείσει μέχρι τώρα.