Πρώτα αναγνώρισε το λάθος του, αναλαμβάνοντας και την ευθύνη. Μία μέρα μετά ζήτησε και συγγνώμη κιόλας. Ο λόγος για τον Γιώργο Λιάγκα και την στάση του απέναντι στο θάνατο του Τζορτζ Μπάλντοκ, μέσα από την εκπομπή του. Θα μπορούσε κάποιος (Αγγλοσάξων) να πει «too little, too late», αλλά δεν βαριέσαι… Σε δουλειά να βρισκόμαστε…
Άλλωστε το να έχουμε… δουλίτσα είναι η βασική έννοια όλων μας στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε. Και ο Γιώργος Λιάγκας σε αυτόν τον τομέα είναι παράδειγμα προς μίμηση. Τα καταφέρνει εξαιρετικά χάρη στα ταλέντα και τις ικανότητές του. Παραμένει εδώ και χρόνια στον αφρό, έχοντας αφήσει πίσω του τα παλιά δελτία ειδήσεων και μεγαλουργώντας στον τομέα του infotainment.
Πρωινάδικα, μεσημεριανές εκπομπές, τηλεπαιχνίδια, talent shows. Alpha, Star, Mega, ANT1, ΣΚΑΪ. Ραδιόφωνο σε Real FM και Παραπολιτικά…
Από τη μέρα που η παραδοσιακή δημοσιογραφία έχασε ένα άξιο τέκνο του δασκάλου, Σταμάτη Μαλέλη, κερδίσαμε όλοι μας. Γιατί, όσο ενδιαφέρουσα κι αν είναι η εκφώνηση και η παρουσίαση ενός δελτίου, όπως και να το κάνουμε, έχει περιορισμούς. Θα ήταν κρίμα μια τόσο πληθωρική παρουσία όσο η δική του να ασφυκτιά μέσα σε άβολα κοστούμια και γραμμένα κείμενα.
Φυσικά ο μεγάλος κερδισμένος της υπόθεσης είναι ο ίδιος ο Γιώργος Λιάγκας. Και μπράβο του. Κατάφερε να εγκαταλείψει μια πολλά υποσχόμενη καριέρα στις ειδήσεις και να καταγράψει μια ακόμη μεγαλύτερη σε οθόνες και ερτζιανά.
Αλλά και εμείς ως τηλεθεατές, είναι αλήθεια ότι οι… μπαγάσες δεν τον χορταίνουμε!
Εδώ και δύο γεμάτες δεκαετίες τον βλέπουμε να… κάνει παρέλαση από όλα τα συστημικά ΜΜΕ και από όλες τις ζώνες, αλλά δεν μας φτάνει. Μαγεμένοι από το στυλ, την προσωπικότητα και τους τρόπους του, τον ζητάμε σε ολοένα και μεγαλύτερες δόσεις.
Αυτό μαρτυρούν άλλωστε οι τηλεθεάσεις και τα νούμερα που φέρνει στα κανάλια ο Γιώργος Λιάγκας. Και οφείλουμε να αναγνωρίζουμε την αλήθεια, με την ίδια άνεση που αναγνωρίζει και ο ίδιος τα λάθη του.
Όπως έκανε με την περίπτωση του θανάτου του Τζορτζ Μπάλντοκ. Βγήκε ο άνθρωπος με παρρησία και είπε ότι ήταν λάθος το ρεπορτάζ που βγήκε στον αέρα στην εκπομπή του. Μάλιστα ανέλαβε και την ευθύνη. Ξέρετε τι είναι αυτό; Μεγαλείο ψυχής λέγεται, κυρίες και κύριοι. Και σαν να μην έφτανε αυτό, μία μέρα μετά ζήτησε και συγγνώμη από πάνω. Ε, το τερμάτισε…
Κι εδώ που τα λέμε, δεν είχε καμία υποχρέωση να το κάνει. Θα μπορούσε να επιμείνει ότι το να μάθουμε πόσα τετραγωνικά είναι η βίλα ή πόσα έδινε το μήνα ο εκλιπών, αποτελούν στοιχεία του ρεπορτάζ. Στο κάτω-κάτω της γραφής, αυτός είναι που έχει περάσει από την δημοσιογραφία. Αυτός είναι που κατέχει την τέχνη της αξιολόγησης είδησης. Θα μπορούσε επίσης να πει ότι την ευθύνη για τις κατατοπιστικές λεπτομέρειες οικονομικού τύπου, την έφερε κάποιος κρυφοκομμουνιστής στο κανάλι που ήθελε να προσδώσει ταξικά χαρακτηριστικά στον χαμό ενός ανθρώπου. Και φυσικά θα μπορούσε να μην ζητήσει καν συγγνώμη κάποιες ώρες αργότερα. Αλλά αυτός το έκανε…
Το επανέλαβε, πιο σωστά…
Διότι η υπόθεση του Τζορτζ Μπάλντοκ δεν ήταν η πρώτη που ο Γιώργος Λιάγκας υπέπεσε σε κάποιο, ας το πούμε, ατόπημα. Του συνέβη και στο παρελθόν σε κάμποσες περιπτώσεις. Και σε όλες (ή τέλος πάντων κάποιες από αυτές) ακολούθησε πάνω-κάτω την ίδια μανιέρα. Με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν και ορισμένοι ηθοποιοί όταν ταυτίζονται με ένα ρόλο και μετά οι σκηνοθέτες τους ζητούν να το ξανακάνουν.
Οι μοναδικές διαφοροποιήσεις είναι δύο. Η πρώτη δεν είναι άλλη από το γεγονός πως ο Γιώργος Λιάγκας προφανώς δεν είναι ηθοποιός. Δεν προσποιείται, αν και είναι πιθανό να έχει ταλέντο (ανάμεσα στα τόσα) και στην υποκριτική. Είναι ακριβώς αυτό που βλέπουμε. Άλλωστε όταν στέκεσαι τόσα χρόνια για τόσες ώρες μπροστά από μία κάμερα, δεν είναι δυνατό να κρύψεις τον πραγματικό εαυτό σου.
Η δεύτερη διαφοροποίηση αφορά εμάς. Εμείς είμαστε οι σκηνοθέτες που λατρεύουμε την μανιέρα του. Εμείς είμαστε που τον νιώθουμε σαν δικό μας άνθρωπο και τον βάζουμε καθημερινά στα σπίτια μας. Ανοίγουμε τους δέκτες μας, κι αν ήταν δυνατό θα ανοίγαμε και τις πόρτες μας για αυτόν. Θα κάναμε τα πάντα για να ανταποδώσουμε κάτι σε αυτήν την περσόνα που μας κάνει παρέα και αφουγκράζεται τις ψυχικές ανάγκες της καθημερινότητάς μας. Που μας δίνει απλόχερα την διακριτική καθοδήγησή του ως opinion maker για κάθε μικρό ή μεγαλύτερο θέμα της επικαιρότητας.
Και με τους δικούς μας ανθρώπους πρέπει να είμαστε λιγάκι πιο διαλλακτικοί.
Όχι να τους κράζουμε με την πρώτη, δεύτερη, τρίτη ή χιλιοστή και νιοστή αφορμή που μπορεί να μας δώσουν όταν αισθάνονται ότι δεν έχουν διαχειριστεί σωστά κάτι…
Στο κάτω-κάτω της γραφής, όπως έχουν πει κάποιοι έξυπνοι πριν από εμάς, μόνο όποιος δεν δουλεύει δεν κάνει λάθη. Και ο Γιώργος Λιάγκας δουλεύει πολύ, όπως δείχνει και η μόνιμη παρουσία του στα μεγάλα κανάλια. Δουλειά, όπως λέμε business. Business as usual, δηλαδή στην περίπτωσή του. Οπότε ας δεχτεί τη συγγνώμη μας. Έτσι κι αλλιώς στα τόσα που μας μαθαίνει καθημερινά, συγκαταλέγεται και το να απολογείσαι δίχως την παραμικρή συνέπεια ή οποιοδήποτε αρνητικό αντίκρισμα στην καριέρα σου…