Είναι μια όμορφη ή μια άσχημη πόλη η Αθήνα; Οι απόψεις διίστανται. Άλλοι θα απαντήσουν πως πρόκειται για μια πανέμορφη πόλη, που κοιτάει στα μάτια τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αυτές. Άλλοι θα πουν κάτι εκ διαμέτρου αντίθετο: ότι πρόκειται για μια άσχημη και αφιλόξενη πόλη, που να ζεις σε αυτή είναι κατάρα. Παραδόξως, είναι και οι δυο οπτικές ορθές: στην πραγματικότητα το αν σου αρέσει η Αθήνα ή όχι έχει να κάνει με το σε ποιο κομμάτι της μένεις.
Διότι πράγματι υπάρχουν πανέμορφα μέρη στην Αθήνα αλλά και άλλα που δεν παλεύονται με τίποτα. Αυτό είναι το πρόβλημα της Αθήνας: είναι μια πόλη που δεν έχει συγκεκριμένη ταυτότητα. Για την ακρίβεια, είναι μια πόλη που οργανώνεται μόνο με γνώμονα τον τουρισμό. Αν τυχαίνει να ζεις κοντά στα σημεία που έχουν φτιαχτεί για να αρέσουν στους τουρίστες, θα την βλέπεις κούκλα. Αν η γειτονιά σου δεν είναι ούτε στο ελάχιστο τουριστική, δεν έχεις καμία σημασία για την πόλη. Αυτό είναι το μεγάλο κακό: η Αθήνα -είτε η όμορφη είτε η άσχημη πλευρά της- δεν δίνει σημασία στους κατοίκους της.
Αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να αλλάξει: η πόλη πρέπει να «ενδιαφερθεί» για τους κατοίκους της. Και αυτός είναι ο λόγος που στο άκουσμα της ανάπλασης της Ακαδημίας Πλάτωνος και του χτισίματος ενός υπερμοντέρνου αρχαιολογικού μουσείου μόνο θετική προοπτική μπορεί να δει κανείς. Διότι μια πέρα για πέρα υποτιμημένη περιοχή της Αθήνας, αισθητά μακριά από τα πιο εμπορικά της σημεία, επιτέλους αναδιαμορφώνεται.
Η Ακαδημία Πλάτωνος άλλωστε είναι έτσι κι αλλιώς μια πολύ «αδικημένη» περιοχή. Στοιβαγμένη ανάμεσα στα τσιμεντένια στενάκια του Κολωνού και των Σεπολίων αποτελεί έναν αληθινό αρχαιολογικό θυσαυρό, που δυστυχώς απλά δεν είχε την τύχη να βρίσκεται στα πέριξ της Ακρόπολης και του Θησείου.
Ο ερχομός του νέου αρχαιολογικού μουσείου και οι εντυπωσιακές εικόνες που έχουν κάνει την εμφάνισή τoυς και οι οποίες δίνουν μια εικόνα από το πως θα είναι ο χώρος μετά την ανάπλαση, είναι η αποτακάσταση μιας μεγάλης αδικίας.
Ταυτόχρονα, είναι και το «άνοιγμα» του κέντρου της Αθήνας στα πιο αδικημένα σημεία του: τα δυτικά τμήματα που βρίσκονται εντός των ορίων του Δήμου Αθηναίων δεν θα είναι πια φτωχοί συγγενείς του κέντρου αλλά ούτε και μια ακόμα περιοχή που φτιάχνεται μόνο και μόνο για να παραδοθεί στους τουρίστες.
Είναι μια επανασυγκρότηση μιας πανέμορφης γειτονιάς που καλωπίζεται εκ νέου για να δοθεί στους κατοίκους της και αυτό είναι κυριολεκτικά, κάτι που μπορεί να αλλάξει την Αθήνα.
Αν το πείραμα της Ακαδημίας Πλάτωνος πετύχει, αν η μουντή πραγματικότητα του Κολωνού και των Σεπολίων γίνει μια γειτονιά που πλέον θα αγαπιέται από τους κατοίκους της και κάτοικοι άλλων γειτονιών θα αντιλαμβάνονται ως ένα ιδανικό σημείο για περπάτημα και άραγμα, τότε και άλλες γειτονιές με «φυσική» πλην αγνοημένη και παρατημένη ομορφιά μπορεί να πάρουν σειρά.
Και σταδιακά, η πόλη αυτή να αρχίσει να αποκτά έναν προσανατολισμό φιλικό στους κατοίκους της. Διάολε, δεν χρειάζεται να μένεις στο κέντρο της Αθήνας για να σου αρέσει το μέρος που μένεις. Αθήνα είναι και οι γειτονιές της.