Με… φουλ επίθεση είναι αποφασισμένη η κυβέρνηση να «απαντήσει» σε ό,τι περιστρέφεται γύρω από την υπόθεση στα Τέμπη. Ακολουθώντας την πολιτική γραμμή του… σκληρού ροκ, έχει επιστρατεύσει τα πιο «μπαρουτοκαπνισμένα» σε ειδικές αποστολές στελέχη της. Ανάμεσά τους αναμφίβολα ξεχωρίζει ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο εκφράζει τις σκέψεις του Μεγάρου Μαξίμου, χωρίς να αντιλαμβάνεται ούτε ο ίδιος ούτε οι όμοιοί του, ότι έτσι ρίχνουν λάδι στην φωτιά της λαϊκής αγανάκτησης.
Σε ένα από τα τελευταία ξεσπάσματα του βουλευτή και υπουργού της Νέας Δημοκρατίας, από το στόμα του βγήκε αυτό που αποτελεί δεδομένο σχεδόν για το σύνολο της κυβέρνησης. Ότι δηλαδή το κάλεσμα για την συγκέντρωση της Παρασκευής δεν έχει μοναδικό στόχο το να λάμψει η αλήθεια για το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών. Ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για μια αντικυβερνητική διαδήλωση με κομματικά κίνητρα.
Και η αλήθεια είναι ότι πιθανότατα θα έχει και τέτοια χαρακτηριστικά. Ανάμεσα στις χιλιάδες λαού οι οποίοι θα συγκεντρωθούν, πέρα από κάθε αμφιβολία θα υπάρχουν και αρκετοί οι οποίοι στέκονταν πολιτικά απέναντι στη Νέα Δημοκρατία, πολύ πριν συμβεί ό,τι τραγικό συνέβη με την σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχιών.
Ωστόσο η κυβέρνηση δεν δείχνει να μπορεί να χωνέψει το γεγονός ότι με τις πράξεις, τις παραλείψεις της και κυρίως τις συμπεριφορές των πρωτοκλασάτων στελεχών της, είναι η ίδια υπεύθυνη για την μαζικότητα που λαμβάνουν αυτές οι εκδηλώσεις. Στην πραγματικότητα όταν έχεις το… πρωτοπαλίκαρό σου (γιατί τέτοιο είναι ο Άδωνις Γεωργιάδης) να παίρνει σβάρνα τα κανάλια και να προχωρά σε τέτοιου τύπου δηλώσεις, «ταΐζεις» το αντικυβερνητικό μπλοκ.
Ένα μπλοκ το οποίο σήμερα δεν ταυτίζεται πολιτικά με ένα κόμμα, ας πούμε τον ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ. Εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο, άλλωστε, να είστε σίγουροι ότι ήδη θα οδεύαμε προς εκλογές. Όμως στις χιλιάδες των συγκεντρωμένων δεν παρατηρεί κανείς κοινή κομματική ταυτότητα. Εκείνο που βλέπει όμως είναι η κοινή δυσαρέσκεια που πλέον έχει μετατραπεί σε οργή.
Και αυτή είναι η μετάλλαξη σε σχέση με ένα γεγονός που συνέβη πριν από δύο ολόκληρα χρόνια. Εάν στο μεταξύ τα πράγματα είχαν κυλήσει ως όφειλαν, σήμερα το κυβερνητικό επιτελείο δεν θα βρισκόταν σε τόσο δεινή θέση.
Πλέον όμως γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο το κομμάτι της κοινής γνώμης που έχει την βεβαιότητα ότι επιχειρείται (σε ποιο βαθμό είναι ακόμη συζητήσιμο) συγκάλυψη προκειμένου να προστατευθούν συγκεκριμένα άτομα και σίγουρα συγκεκριμένα συμφέροντα.
Υπάρχει πάντα εκείνη η περίφημη φράση για την γυναίκα του Καίσαρα, η οποία δεν οφείλει μόνο να είναι πιστή στον σύζυγό της, αλλά και να το δείχνει κιόλας. Προσπαθώντας να κάνουμε μια αναγωγή και να το φέρουμε στα μέτρα της υπόθεσης που απασχολεί το πανελλήνιο όσο καμία άλλη, μπορούμε να πούμε ότι και η κυβέρνηση δεν αρκεί να μην είναι ένοχη, αλλά και να το δείχνει.
Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, ποιος σήμερα (με εξαίρεση τους ακραιφνείς ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας) πιστεύει ότι οι κυβερνώντες είναι αθώοι σαν άλλα λευκά περιστέρια; Προφανώς δεν μιλάμε για συνολικό τσουβάλιασμα του συνόλου των στελεχών, αλλά εδώ σε κάποιο βαθμό κάποιοι εμπλέκονται και μάλιστα πολύ σοβαρά.
Υπάρχουν τόσα πολλά γεγονότα, ξεκινώντας από την πρόσληψη του σταθμάρχη, συνεχίζοντας με το μπάζωμα του χώρου του δυστυχήματος και καταλήγοντας (με πολλές στάσεις) στο φορτίο και το κατά πόσο ήταν αδήλωτο και παράνομο, στα οποία υπάρχουν γκρίζες ζώνες και υποψίες (το λιγότερο) που ακόμη και η… στατιστική δυσκολεύεται να βγάλει τους πάντες «λάδι».
Και αυτό είναι που εξοργίζει ακόμη περισσότερο το πλήθος που ενώ αντιλαμβάνεται όλα τα παραπάνω, παρακολουθεί πολιτικούς όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης να το εγκαλούν κιόλας, λες το κόμμα του τα έχει κάνει όλα σωστά. Λες και το Μαξίμου διακρίνεται για την απόλυτη εντιμότητά του. Λες και ο όρος «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» δεν είναι ένα… ανέκδοτο, όπως μαρτυρούν όσα προηγήθηκαν σχεδόν σε κάθε προηγούμενο σκάνδαλο, ανεξάρτητα από το ποια κυβέρνηση επιχείρησε (και κατάφερε) να την χειραγωγήσει…