Κάνουν το νόμο κουρελόχαρτο: Το μέχρι πρότινος αμόλυντο ελληνικό νησί που κινδυνεύει να χάσει το πιο ουσιώδες του στοιχείο

Οι νόμοι υπάρχουν για να εφαρμόζονται ή… μπα;

Ένας από τους πολλούς παράδεισους της χώρας μας. Ένα νησί που αποπνέει πλούτο, πνευματικό και υλικό. Η Ύδρα είναι ένα πανέμορφο μέρος, ξεχωριστό και μοναδικό για την Ελλάδα, για τη Μεσόγειο. Και ένα από τα trademark που συντείνει τα μέγιστα στη διαφορετικότητά της, ενδεχομένως το πιο ουσιώδες στοιχείο του χαρακτήρα της, είναι πως απαγορεύεται η κυκλοφορία τροχοφόρων παντός είδους. Δια νόμου, ο οποίος ισχύει από το μακρινό 1950, όταν και ψηφίστηκε με σκοπό την προστασία του τεράστιου αρχαιολογικού, πολιτιστικού και φυσικού κάλλους του νησιού.

Φαίνεται όμως ότι ένα 100% ελληνικό πρόβλημα έχει κάνει και εδώ την εμφάνισή του. Ποιο είναι αυτό; Μα ότι οι νόμοι υπάρχουν μεν, δεν εφαρμόζονται δε. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της ιστοσελίδας protothema.gr, το νησί του Αργοσαρωνικού «πλημμυρίζει» πλέον από αυτοκίνητα, μηχανάκια και ποδήλατα. Με την ανοχή μάλιστα των τοπικών αρχών, που κάνουν τα στραβά μάτια.

Με δεδομένο ότι η Ύδρα δεν απέχει πολύ από την Αθήνα, κάτι που την καθιστά ιδανικό προορισμό για σύντομες αποδράσεις, το πρόβλημα εντείνεται πολύ τα Σαββατοκύριακα. Θεωρητικά μόνο ο Δήμος, η Πυροσβεστική Υπηρεσία και το τοπικό νοσοκομείο έχουν δικαίωμα να διαθέτουν οχήματα στο νησί, ούτε καν η Αστυνομία. Στην πράξη όμως, η Ύδρα γεμίζει, συχνά πυκνά, από τροχοφόρα.

Το ότι καταπατείται έτσι, νταηλίκι, ο νόμος είναι το πρώτο και κύριο ζήτημα. Το ότι αυτό συμβαίνει σε ένα νησί συνυφασμένο με την υψηλή αισθητική και την ευαισθησία, κάνει το όλο ζήτημα ακόμα πιο έντονο. Μιλάμε για έναν τόπο που είναι σημαντικότατο κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας μας, είναι χαρακτηριστικό πως όλα τα σπίτια θεωρούνται διατηρητέα. Ένας κοσμοπολίτικος προορισμός με έντονο art χαρακτήρα, δεν είναι τυχαίο που ορισμένοι ξένοι δημοσιογράφοι αποκαλούν την Ύδρα – με δόση υπερβολής προφανώς- «μικρό Μανχάταν της Μεσογείου». Η ηρεμία βασιλεύει, το ότι δεν ακούγονται θόρυβοι από μαρσαρίσματα, κόρνες και τα συναφή αποτελούσε επί σειρά ετών τιμή και καμάρι των ντόπιων και αναπόσπαστο κομμάτι της γοητείας του μέρους. Πλέον όμως, το (ηχητικό) ντεκόρ έχει αλλάξει…

Σε κάθε περίπτωση, το θέμα έφτασε σε γνώση του υπουργείου Πολιτισμού και αναμένεται πια, μια πειστική και ξεκάθαρη αντίδραση. Ξαναλέμε. Το πρόβλημα δεν είναι πως δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο. Το πρόβλημα είναι πως απουσιάζει ο έλεγχος, η θέληση να εφαρμοστεί. Αυτός είναι ο λόγος που οι κάτοικοι της Ύδρας έφτασαν στο σημείο να αγωνιούν μην τυχόν το νησί τους πάθει το ίδιο με τις Σπέτσες. Και εκεί απαγορευόταν δια νόμου η κυκλοφορία τροχοφόρων οχημάτων, αλλά ο νόμος ακυρώθηκε στην πράξη. Θα είναι μέγα κρίμα και άδικο να συμβεί το ίδιο και με ακόμα ένα πανέμορφο νησί του Αργοσαρωνικού.