Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα… Όχι για τον… Σάκη Ρουβά, με το ομότιτλο τραγούδι του βέβαια. Αλλά για τους γονείς των παιδιών που είτε πέρασαν σε κάποια σχολή μέσω των Πανελλαδικών είτε ετοιμάζονται να συνεχίσουν τις σπουδές τους μέσω του ιδιωτικού τομέα. Διότι μετά το άγχος και την αγωνία των εξετάσεων ακολουθεί μια εξίσου, αν όχι δυσκολότερη, «πίστα».
Αυτή της εύρεσης φοιτητικής στέγης, που στις πιο πολλές περιπτώσεις εξελίσσεται σε mission impossible για χιλιάδες κόσμου. Ειδικά όταν μιλάμε για την Αθήνα ή άλλες πόλεις που φιλοξενούν τα πιο δημοφιλή εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Ο παράγοντας της βραχυχρόνιας μίσθωσης
Ως συνήθως, ένα σημαντικό κομμάτι του αναθέματος για την δυσκολία εξεύρεσης φοιτητικής στέγης -και όχι μόνο- πέφτει στην αύξηση των καταλυμάτων τα οποία προσφέρονται για βραχυχρόνια μίσθωση.
Ένα πρόβλημα το οποίο φυσικά είναι ακόμη πιο έντονο σε τουριστικούς προορισμούς, ιδίως στα νησιά, μερικά εκ των οποίων βέβαια έχουν και σχολές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Εκεί με μία και μόνη λέξη η κατάσταση μπορεί να χαρακτηριστεί «τραγική». Σχεδόν κάθε διαθέσιμο ακίνητο μετατρέπεται σε στούντιο και διατίθεται μόνο σε τουρίστες. Και εκείνοι που πλήττονται δεν είναι μόνο οι επίδοξοι φοιτητές και σπουδαστές.
Το φαινόμενο είναι πολύ έντονο και επηρεάζει γενικότερα και πολλές κατηγορίες επαγγελματιών, ορισμένοι εξ αυτών μάλιστα παίζουν και πολύ σημαντικό ρόλο στις τοπικές κοινωνίες.
Άλλωστε πολύ συχνά διαβάζουμε στο διαδίκτυο ή παρακολουθούμε στα κανάλια πως ακόμη και γιατροί, υπόλοιπο νοσηλευτικό προσωπικό, αστυνομικοί, πυροσβέστες, δάσκαλοι και καθηγητές αδυνατούν να βρουν σπίτι. Ή η μόνη λύση που τους προσφέρεται -και φυσικά δεν μπορεί να είναι ανεκτή- είναι ναι μισθώσουν κάποιο κατάλυμα μεταξύ Οκτώβρη και Μάη και μετά… βλέπουμε…
Πιέσεις και στα αστικά κέντρα
Πάντως αν αφήσουμε την επαρχία και επιστρέψουμε στα μεγάλα αστικά κέντρα, θα διαπιστώσουμε ότι η κατάσταση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ρόδινη. Ειδικά στην πρωτεύουσα και κυριότερα σε ορισμένες περιοχές της, οι τιμές των ενοικίων συνεχίζουν να έχουν ανοδική πορεία και τα ενοίκια κινούνται σε δυσθεώρητα ύψη.
Με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία, παρατηρείται μια γενικότερη αύξηση η οποία γίνεται ακόμη μεγαλύτερη εάν μιλάμε για την φοιτητική στέγη.
Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα σε αυτά τα μικρότερα διαμερίσματα τα οποία προορίζονται για ανάλογη χρήση, με τους ιδιοκτήτες να γνωρίζουν ότι η ζήτηση είναι πολύ μεγαλύτερη της προσφοράς και προφανώς να προσαρμόζουν αναλόγως τις απαιτήσεις τους.
Σε περιοχές όχι μόνο της Αθήνας αλλά και της Θεσσαλονίκης που βρίσκονται κοντά σε σχολές ΑΕΙ ή ΤΕΙ τα ενοίκια για μικρής έκτασης ακίνητα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ακόμη και απλησίαστα…
Απλησίαστες γειτονιές
Φυσικά το πρόβλημα με περιοχές όπως το Μετς, το Κουκάκι, ο Λυκαβηττός και στις πέριξ αυτών, το πράγμα ξεφεύγει εντελώς καθώς οι τιμές φτάνουν στα 13 με 16,5 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο. Επομένως ακόμη και για μια γκαρσονιέρα των μόλις 50 τετραγωνικών, το ποσό που θα πρέπει να καταβάλει κανείς σε μηνιαία βάση για το μίσθωμα εύκολα αγγίζει ή και ξεπερνά ακόμη και τα 800 ευρώ!
Σαφώς καλύτερη αλλά και πάλι όχι ρόδινη και φυσικά καθόλου ανεκτή είναι η κατάσταση σε άλλες περιοχές. Κλασικότερο παράδειγμα είναι προφανώς στου Ζωγράφου, μια γειτονιά η οποία εδώ και δεκαετίες παραμένει συνυφασμένη με τον φοιτητόκοσμο λόγω της γειτνίασής της με πολλές πανεπιστημιακές σχολές.
Από τα διαθέσιμα στοιχεία προκύπτει ότι ένα φοιτητικό σπίτι μικρότερο των 65 τ.μ. έχει μέση ζητούμενη τιμή ενοικίασης 534 ευρώ, εφόσον είναι κοντά στην Πανεπιστημιούπολη και την Πολυτεχνειούπολη…
Ανάλογα σχεδόν είναι τα ποσά και στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά όπου εδώ η μέση ζητούμενη τιμή ενοικίασης φτάνει και πάλι στα 500 ευρώ, καθώς τα διαμερίσματα προσφέρονται γύρω στα 9-10 ευρώ ανά τετραγωνικό.
Αρκετοί πάντως είναι εκείνοι που τα τελευταία χρόνια στρέφονται προς τα στούντιο τα οποία προσφέρουν συνήθως πιο οικονομικές λύσεις.
Στου Ζωγράφου η μέση τιμή ενοικίασης είναι 455 ευρώ και στα διπλανά Ιλίσια η μέση τιμή είναι ελαφρώς υψηλότερη και φτάνει στα 480 ευρώ. Αντίστοιχα στο κέντρο του Πειραιά για αντίστοιχα στούντιο, οι τιμές κινούνται κοντά στα 450, όπως άλλωστε συμβαίνει και στην Καλλιθέα.