Unpopular opinion: το e-food είναι περισσότερο αναγκαίο για τον κλάδο των ντελίβερι απ΄όσο νομίζαμε και πιστεύουμε.
Το μήνυμα που στάλθηκε στους ντελιβεράδες, δεν σηκώνει κουβέντα πως ήταν εκβιαστικό και στα όρια της εταιρικής εκμετάλλευσης.
Όμως το e-food ήταν και είναι ο εύκολος στόχος. Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό για μια εταιρεία αυτού του μεγέθους.
Πάντοτε πιστεύαμε ότι δε μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο οι ατομικότητες. Και να που με το e-food κάτι άλλαξε. Μπορείτε λοιπόν να μου πείτε γιατί οι ίδιοι άνθρωποι ισχυρίζεστε ότι αν σταματήσετε να τρώτε κρέας δε θα αλλάξετε τον κόσμο; Εκεί τι το διαφορετικό υπάρχει; Δεν υπάρχει εκεί μια κορπορατική ασυδοσία; Ή μήπως εκεί που δε μας βολεύει να επιδείξουμε την ανωτερότητα μας, το βουλώνουμε και προχωράμε;
Φυσικά δεν είναι αυτή η βασική απορία του παρόντος κειμένου. Είναι μια απορία μεγάλη που θα πρέπει να συζητηθεί εκτενώς στο μέλλον, αλλά ας δούμε κάποια άλλα θέματα που αναδείχθηκαν μέσα απ΄αυτή τη μαζική κινητοποίηση που δεν απαίτησε να σηκωθούμε από τον καναπέ μας. Απαίτησε μόνο να κάνουμε μια απεγκατάσταση από το κινητό μας.
Να μια επανάσταση του 21ου αιώνα. Η επανάσταση της απεγκατάστασης του e-food.
Μέσα σε λίγα 24ωρα η πλατφόρμα είχε παραγγελίες ως και 30% μειωμένες, ήτοι από 200.000 περίπου, σε 140.000.
Γιατί είναι όμως εύκολο να επιτεθεί κανείς στο e-food; Μα γιατί έχει όνομα στην αγορά και έχει να χάσει πολλά περισσότερα. Γιατί οι δυνατοί αντίπαλοι, πάντοτε έχουν πολλά περισσότερα να διακυβεύονται. Θα έπρεπε αυτό να μειώνει τις απαιτήσεις μας από τους «αδύναμους» εργοδότες; Αν θέλουμε να είμαστε όντως αυτοί που θα αλλάξουν κάτι στον κόσμο, τότε όχι.
Επειδή όμως δεν είμαστε και πάμε στην επανάσταση μόνο μέχρι εκεί που δεν ξεβολευόμαστε, το e-food θα είναι πάντοτε αυτός που μας διευκολύνει τον αντιστασιακό ψυχισμό μας.
Μήπως το e-food δεν είναι αυτή τη στιγμή η καλύτερη επιλογή για τους ντελιβεράδες; Μήπως τα μεγάλα brands της αγοράς δεν είναι οι πιο αξιόπιστοι εργοδότες; Γιατί την τελευταία φορά που τσέκαρα, είδα ότι τα σουβλατζίδικα, οι κρεπερί, οι πιτσαρίες και τα μπεργκεράδικα της γειτονιάς είναι αυτοί που δεν παρέχουν καμία ασφάλεια στον ντελιβερά.
Αυτός ναι, θέλει κράξιμο: Ο «συνέταιρος» της Τούνη που της παίρνει 1750 ευρώ από κάθε post
Ο Μπάμπης στην πλατεία είναι που δεν προσφέρει όχημα στον ντελιβερά κι όχι το e-food. Ο Μπάμπης είναι που θα αφήσει απλήρωτο τον υπάλληλο αν τύχει και τραυματιστεί και δε μπορεί να δουλέψει για μία εβδομάδα, όχι το e-food. Ο Μπάμπης είναι που δεν τον νοιάζει αν θα σκοτωθεί ο ντελιβεράς σε μια μέρα με χιόνι και ολισθηρό δρόμο ή σε καύσωνα με 42 βαθμούς Κελσίου.
Απ΄αυτούς επομένως γιατί συνεχίζουμε και παραγγέλνουμε; Αυτοί δεν μας ενοχλούν;
Οι ίδιοι μας οι εαυτοί δε μας ενοχλούν όταν πάμε και βάζουμε κακή βαθμολόγηση στο ντελίβερι ενός καταστήματος επειδή αντί για 40 λεπτά που είπαν, ήρθαν μετά από 1 ώρα; Τότε δεν είμαστε με τον εργαζόμενο; Εξαιτίας αυτής της βαθμολόγησης δεν αναγκάζεται ο ντελιβεράς να πάρει σβάρνα πεζοδρόμια, να μπει ανάποδα σε δρόμους και να το πάει πατιλίκι για να μη χαλάσουν τα 4.5 αστεράκια του καταατήματος;
Εννοείται πως οι περισσότεροι ντελιβεράδες δεν προβαίνουν σε αυτή την οδική παραβατικότητα γιατί έχουν κάποιο μαστίγιο του αφεντικού. Και όταν δε δουλεύουν, πάλι τα ίδια κάνουν με το μηχανάκι τους. Αλλά έχουν και μια επιπλέον πίεση όταν ξέρουν ότι θα φύγει η κακή κριτική μέσα σε ένα λεπτό. Για ρωτήστε 2-3 απ΄αυτούς αν υπάρχει βιασύνη στην εξυπηρέτηση γιατί φοβούνται την κακή βαθμολόγηση στο e-food.
Αν ενοχλεί αυτή η αλήθεια, ας δούμε τότε τον ανταγωνισμό. Η Wolt έχει κι αυτή συνεργασία με τους ντελιβεράδες και όχι σχέση εργοδότη-εργαζόμενου. Γιατί τη βάλαμε στο ίδιο καζάνι με το e-food; Εξ αρχής έτσι δεν ήταν οι όροι της λειτουργίας της;
Ανάγκασε κανέναν να της ζητήσει δουλειά; Είναι υποχρεωμένη καμία εταιρεία, σε αυτό το τοξικό εργασιακό περιβάλλον της Ελλάδας να ακολουθήσει άλλο μονοπάτι, όταν βλέπει πως η αγορά της προσφέρει αυτή τη δυνατότητα της συνεργασίας, της λογικής «πυραμίδα»;
Ξέρω, βράζει το αίμα σας και θέλετε να μου τα χώσετε και μένα γιατί αυτό που θα διαβάσετε στο παρόν κείμενο είναι μια στήριξη στο e-food. Έτσι θα επιλέξετε να το ερμηνεύσετε. Αν αυτό βολεύει το αφήγημα σας για να πείτε ότι είναι πληρωμένο άρθρο ή ότι τα ΜΜΕ άρχισαν τον πόλεμο στην εργατιά, τότε, by all means, επιλέξτε τούτη την ερμηνεία.
Αν πάλι θέλετε να δείτε την αλήθεια, τότε θα καταλάβετε πως το e-food είναι ένα αναγκαίο «κακό». Είναι ο μόνος εργοδότης σε αυτή την αγορά του ντελίβερι που προσφέρει κάποιες παροχές. Αλλού αυτονόητες, εδώ όμως σχεδόν ξεχασμένες.
Αν λοιπόν έριξες άκυρο στο e-food και θες να είσαι τίμιος απέναντι στον εαυτό σου, γιατί δε ρίχνεις άκυρο και στα συνοικιακά μαγαζιά..;