Είναι το απόλυτο θέμα των ημερών, «καταφέρνοντας» να ξεπεράσει ακόμα και την (πανταχού παρούσα σε τηλεόραση, sites, εφημερίδες) πανδημία: η υπόθεση του Στάθη Παναγιωτόπουλου και της δημοσίευσης, από τον ίδιο, ιδιαίτερων στιγμών των περιπτύξεών του με τις κατά καιρούς συντρόφους του μονοπωλεί το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.
Ο γνωστός παρουσιαστής καρατομήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από τον Αντώνη Κανάκη και τον ΑΝΤ1, χάνοντας σχεδόν αυτοστιγμεί τη θέση του στο πάνελ της σατιρικής εκπομπής. Το ίδιο συνέβη και με τη ραδιοφωνική του εκπομπή στον Rock FM της Κύπρου.
Και μπορεί οι πράξεις του να είναι αναντίρρητα κατακριτέες και καταδικαστέες (ουδείς εχέφρων άνθρωπος επικροτεί το τι έκανε) και το ζήτημα να έχει πάρει ορθώς τη νομική οδό, όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχουμε φτάσει σε ντροπιαστικές καταστάσεις.
Μέσα στον πρωτοφανή «ορυμαγδό» γνωμών του καθενός για την υπόθεση και της οπτικής γωνίας του οποιουδήποτε που πρέπει να πάρει θέση, ακούγονται ή γράφονται και ορισμένα πράγματα που απλά δε θα έπρεπε να υφίστανται.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα εξ όλων, ίσως, τα όσα είπε η Μάγκυ Χαραλαμπίδου. Ποιο ήταν το σχόλιο της (συμπαθέστατης, κατά τ’ άλλα) ραδιοφωνικής παραγωγού;
Το εξής (μισό λεπτό να το θέσουμε κομψοεπώς…) άστοχο: «Είναι απίστευτο. Απορώ με το θράσος του. Δεν μπορώ να το πιστέψω όλο αυτό, είναι αδιανόητο. Σκεφτόμαστε την κοπέλα. Ο ίδιος; Είναι δυνατόν να μην ντρέπεται ο ίδιος να πρωταγωνιστεί με αυτό το απαράδεκτο σώμα, με όλο αυτό το απαράδεκτο πακέτο;
Υποτίθεται ότι θες να είναι κάτι που θα σε εξιτάρει, δεν ντρέπεται; Είναι θρασύτατα τραγικό και απαράδεκτο αυτό που έκανε στα κορίτσια. Είναι πάρα πολύ κακό να μην σέβεσαι τον άλλον. Αλλά και από την άλλη, με την πάρτη του πώς τη βρίσκει;», σχολίασε σχετικά.
Μάλιστα.
Παραβλέπουμε το καινοφανές και απροκάλυπτο body-shaming και fat-shaming (το οποίο δεν είναι καθόλου για να το παραβλέπεις, αλλά για την οικονομία της συζήτησης ας κάνουμε τα ηλεκτρονικά στραβά μάτια) και ας προβούμε σε μερικές βλάκωδεις, στη βάση τους, σκέψεις: δηλαδή αν ο Παναγιωτόπουλος ήταν ο Μπραντ Πιτ θα δικαιούτο να κάνει ό,τι έκανε; Αν ήταν χάρμα ιδέσθαι (που για μερικές γυναίκες μπορεί και να είναι- γούστα είναι αυτά παιδιά και η υποκειμενικότητα βαράει κόκκινο) θα λέγαμε «Εντάξει, οκ, χαζομάρα του μωρέ που τα έβγαλε όλα στη φόρα, αλλά δείτε τι παιδαράς που είναι ο άτιμος. Τι να κάνει; Κρυφά να τα κρατήσει;».
Ή και αντιστρόφως: δηλαδή οι πιο ευτραφείς και όσοι έχουν, κατά δήλωση της ιδίας, «αυτό το πακέτο» δεν μπορούν να καταγράψουν, εφόσον το θέλουν και οι δύο σύντροφοι, τις προσωπικές τους στιγμές (εννοείται, προφανώς, χωρίς μετά ο ένας να πάει και να κάνει βούκινο τον/ την άλλο/ άλλη ανεβάζοντας τα πάντα στο ίντερνετ);
Πρέπει ακόμα και σ’ αυτά τα τόσο λεπτά θέματα να τηρείται στο έπακρο η τρομακτικά αποκρουστική λογική του «ιδανικού προτύπου», του απόλυτου… σερνικού ή του απόλυτου θηλυκού που μόνο αυτό έχει δικαιώματα;
Ο Στάθης Παναγιωτόπουλος θα πληρώσει- και ορθώς- για τις απεχθείς του πράξεις. Όμως, γι’ ακόμα μία φορά φάνηκε πως τα προβλήματα στις κοινωνικές αντιλήψεις που «συνοδεύουν» τέτοιες καταστάσεις είναι πολυεπίπεδα.
Φάουλ, αγαπητή Μάγκυ.
Μεγάλο φάουλ…