Αν ο Στέφανος Τσιτσιπάς έπρεπε να δικαστεί σήμερα από το ελληνικό κοινό των social media, η ετυμηγορία θα ήταν είτε «Σταύρωσον αυτόν», είτε μια νορμάλ θανατική ποινή, πάντως… θανατική.
Είναι εντυπωσιακή η εγρήγορση κάποιων με το που θα εντοπίσουν το ατόπημα να το αναδείξουν στο ψηφιακό προφίλ τους και αφοπλιστική η ευκολία με την οποία θα καταδικάσουν τον θύτη αυτού. Προφανώς για να πουλήσουν τον δικό τους αξιακό κώδικα και φυσικά να προσελκύσουν – τι άλλο; – likes, ένα από τα σημαντικότερα παράσημα τη σήμερον ημέρα.
Και να σου οι συγκρίσεις με τον πραγματικό Έλληνα πρωταθλητή, τον Μίλτο Τεντόγλου και δώσε στο λαό κοντράστ με τον χαρωπό Μανόλο, που με τη στάση του μετά το μετάλλιο δείχνει πόσο σέβεται τους δικούς του γονείς. «Μεγάλο αθλητή λέει σε κάνουν το ήθος και η συμπεριφορά σου, όχι μόνο οι τίτλοι σου», λες και ο Μάικλ Τζόρνταν και ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ας πούμε, ήταν του κατηχητικού.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Τσιτσιπάς υπερέβη κάθε όριο απρεπούς συμπεριφοράς στον πρώτο αγώνα του για το Masters του Μόντρεαλ απέναντι στον Κέι Νισικόρι. Οι ύβρεις προς τον πατέρα του και η εκδίωξή του από το Box κατά τη διάρκεια του αγώνα είναι πρωτοφανή περιστατικά σε αυτό το επίπεδο. Όμως γιατί σε νοιάζει να ασχοληθείς περισσότερο για τη βιτρίνα απ’ το να επιχειρήσεις μια εμβάθυνση στα πράγματα; Υπάρχει βέβαια και η επιλογή να μην… ασχοληθείς καθόλου, αλλά ΟΚ., αυτό αντιλαμβάνομαι, ότι είναι ψυχαναγκαστικά καταπιεστικό.
Ο Τσιτσιπάς μπορεί να γυρίζει όλο τον κόσμο και να έχει βγάλει όσα χρήματα θα βγάλουμε όλοι μαζί που τον αποδοκιμάζουμε, αλλά η εικόνα του στο Μόντρεαλ ήταν η εικόνα ενός πάρα πολύ πιεσμένου και υπό αδιέξοδου ανθρώπου. Πιθανόν και δυστυχισμένου αυτή την εποχή; Διόλου απίθανο, καθώς καιρό τώρα δεν βρίσκει τις λύσεις και τον τρόπο για να επανέλθει στο απολύτως top επίπεδο, με εξαίρεση τους Ολυμπιακούς Αγώνες όπου πραγματικά έπαιξε καλό τένις.
Ο Στέφανος είναι ευάλωτος αγωνιστικά και αν συνεχίσει έτσι σε λίγο καιρό θα βλέπει το top-10 με το κιάλι. Πριν από μία τριετία έμοιαζε hot υποψήφιος για το Νο. 1 του κόσμου και τη διεκδίκηση πολλών major τουρνουά και τώρα έφτασε να κάνει ταξίδι που οικονομικά τον βάζει μέσα. Όταν ταξιδεύεις έως το Μόντρεαλ και μένεις εκτός από τον πρώτο γύρο δεν χάνεις μόνο βαθμούς στην παγκόσμια κατάταξη, αλλά και χρήματα. Και όταν το αντιλαμβάνεσαι αυτό ως ναδίρ, μπορεί και να σε φέρει στα όρια σου.
Είναι προφανές πια ότι αυτή η σχέση παίκτη-προπονητή με τον πατέρα του έχει εξελιχθεί σε σχέση φθοράς. Έχει τοξικά χαρακτηριστικά πια η συνεργασία τους, που εμείς οι απέξω είναι αδύνατο να γνωρίζουμε από που πηγάζουν. Π.χ. αν και πόση καταπίεση έχει υποστεί για να γίνει αυτό που είναι, πόσο μπορεί να έχει υποφέρει πνευματικά και ψυχολογικά από τις θυσίες που τον ανάγκαζε να κάνει ένας πατέρας – προπονητής, που φυσικά ήθελε το καλό του. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι η οικογένεια «τζόγαρε» επενδύοντας στο ταλέντο και τη σκληρή δουλειά του Στέφανου, αντιμετωπίζοντας οικονομικά προβλήματα όταν γιος και πατέρας έπρεπε να αρχίσουν τα ταξίδια στο εξωτερικό για τα διεθνή τουρνουά.
Ας σκεφτούμε μόνο ότι όταν ένα παιδί απευθύνεται με αυτόν τον τρόπο στον πατέρα του είναι απίθανο να ευθύνεται μόνο αυτό. Η διττή σχέση, το ότι οι δύο αυτοί άνθρωποι εξακολουθούν να συνυπάρχουν και επαγγελματικά έχει κατά τα φαινόμενα βαλτώσει καιρό τώρα και είναι αμοιβαία ζημιογόνα. Φυσικά ο Στέφανος έφτασε τόσο ψηλά χάρη στην αφοσίωση και πίστη (και) του πατέρα του. Είναι πιθανό να συνεχίζει μαζί του αναγνωρίζοντας τη συμβολή του στην εξέλιξη του, ωστόσο μετά και ξέσπασμα στο Μόντρεαλ είναι δύσκολο να κατανοήσει ο εξωτερικός παρατηρητής πώς αυτή η συνεργασία μπορεί να καρποφορήσει εκ νέου.
Στις δηλώσεις του μετά από μία από τις πιο επώδυνες ήττες της καριέρας του (ο Νισικόρι φυσικά δεν είναι για τόσο χαμηλά, αλλά λόγω αποχής είχε κατρακυλήσει στο Νο. 576), ο Τσιτσιπάς μαρτύρησε ότι νιώθει μπλοκαρισμένος αγωνιστικά και δεν έχει από τον προπονητή του τη βοήθεια που θέλει για να ξεμπλοκάρει. Καλό σημάδι ότι έφτασε να το πει αυτό δημόσια, πιθανόν η αλλαγή φρουράς που χρειάζεται να είναι προ των πυλών.
Επίσης, καλό σημάδι για το χαρακτήρα του ήταν όταν πριν λίγων ημερών δήλωσε πως κατά καιρούς έχει κάνει αποτυχημένες αναρτήσεις στα social media, δείχνοντας μεταμέλεια. «Ένιωσα πολύ άσχημα όταν συνειδητοποίησα την άλλη έννοια που μπορεί να είχαν αυτά που είχα γράψει και αναγκάστηκα να τα σβήσω. Φυσικά και απολογούμαι που έκανα κάτι τέτοιο», είπε χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του.
Είδατε τις δηλώσεις αυτές να περνούν από κανένα timeline, να τρεντάρουν στο twitter; Όχι φυσικά, διότι τέτοιες τοποθετήσεις ούτε likes φέρνουν, ούτε ικανοποιούν την ανάγκη μας για… αίμα.