Έπρεπε να γεννηθώ εγώ στα τέλη του 1980, για να έρθει ένα χρόνο αργότερα στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ, όπου κυβέρνησε τη χώρα για δύο δεκαετίες. Μεγάλωσα σε ακραία ΠΑΣΟΚική οικογένεια, από αυτές που ανεβάζουν φωτογραφίες στο group “ΠΑΛΑΙΟ ΠΑΣΟΚ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ” ή στο “Luben”. Στο μπαλκόνι του πρώτου σπιτιού που μεγάλωσα είχε κάνει γκράφιτι ο πατέρας μου τον ήλιο τον πράσινο.
Οι τραγουδιστές κατά τη μητέρα μου δεν κρίνονταν απ’ τις φωνητικές τους χορδές ή τα άσματα που ερμήνευαν, αλλά απ’ τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Θυμάμαι ότι ο πατέρας μου με αγαθοσύνη είπε ότι συμπαθούσε την Μαντώ και το επιχείρημα της μητέρας μου ήταν «Ποια, αυτή που είπε ότι της αρέσει ο Πολύδωρας; Α,πα,πα,πα!». Το αυτό και για άλλους καλλιτέχνες. Παραδείγματος χάρη ο ηθοποιός Νίκος Κούρος, ο «φαρμακοποιός του Ρετιρέ», μπορεί όντως να ήταν καλός ηθοποιός και να έχει στο παλμαρέ του πολλές επιτυχίες, αλλά η μητέρα μου τον έβγαζε… Πίτερ Ουστίνοφ, συμπληρώνοντας ότι τον έβλεπε σε όλες τις συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ με τη σημαία στο χέρι.
Η μητέρα μου παρόλο που δεν οδηγούσε (αν και είχε δίπλωμα), έπαιρνε το αμάξι του πατέρα μου μόνο κάθε προεκλογική περίοδο όπου κολλούσε αφίσες του Αντρέα Παπανδρέου, έβαζε σε κάθε παράθυρο άπειρες σημαίες του ΠΑΣΟΚ και έκανε το γύρο του Πειραιά. Και επειδή η Α’ Πειραιά δεν ήταν και τόσο ΠΑΣΟΚική εκλογική περιφέρεια, λίγο έλειψε να μας λιντσάρουν στις εκλογές του 1990 όπου νίκησε η Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Στην επιστροφή του Αντρέα Παπαντρέου απ’ το Χέρφιλντ στις 22/10/1988, η μητέρα μου με πήρε μετά το σχολείο και προσπαθήσαμε να πάμε στο αεροδρόμιο να τον υποδεχτούμε! Είχε τόσο κόσμο που η κυκλοφορία στους δρόμους δεν ήταν εφικτή… Σταματήσαμε στο θρυλικό ζαχαροπλαστείο «Πράπας» επί της Λεωφόρου Ποσειδώνος όπου περιμέναμε να περάσει η αυτοκινητοπομπή με τον Αντρέα και την Μιμή για να πετάξουμε τριαντάφυλλα που είχαμε προνοήσει να πάρουμε.
Στο σημείο αυτό να τονίσω ότι κάτι τέτοιο είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να επαναληφθεί. Στη λήξη της δεύτερης τετραετίας του και εν μέσω αμέτρητων σκανδάλων (βλέπε Τράπεζα Κρήτης και pampers), ο Αντρέας πάει για εγχείρηση στην Αγγλία και επιστρέφει (σε άλλες εποχές) με μια αεροσυνοδό αντί για τη σύζυγό του και στο αεροδρόμιο γίνονταν το αδιαχώρητο, ενώ υπήρχε κόσμος παρατεταγμένος απ’ το Ελληνικό έως και ψηλά στη Συγγρού για να πετάει τριαντάφυλλα και να κουνάει σημαίες του ΠΑΣΟΚ. Μιλάμε για απίστευτες καταστάσεις. Φανταστείτε πχ. να πήγαινε ο Σημίτης για επέμβαση στη Γερμανία και να γύριζε πίσω με κάποια σερβιτόρα αντί για τη Δάφνη εν μέσω του σκανδάλου στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Στο αεροδρόμιο δεν θα υπήρχε ψυχή ή αν υπήρχε θα ήταν για… λιντσάρισμα! Για τον Αντρέα, όμως, ήταν εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου στους δρόμους μεσημεριάτικα σε μια τόσο «εις βάρος του» συγκυρία. Τους αρκούσε που γύρισε σώος και αβλαβής ο ηγέτης τους.
Η πρώτη φορά που πήγα σε συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ ήταν το 1993 στο Πεδίο του Άρεως όπου πραγματικά είχα πάθει ΣΟΚ! Μιλάμε για μια απίστευτη λαοθάλασσα, ίσως ιστορικά τη μεγαλύτερη συγκέντρωση που έγινε ποτέ στη χώρα. Είχα πάει με τη μητέρα μου, τη θεία μου, ένα φίλο του αδερφού μου απ’ το Δημοτικό και μια random βαμμένη πράσινη γειτόνισσα. Επικά χρόνια, δεν πρόκειται να ξαναζήσουμε τέτοιες καταστάσεις. Όταν βγήκε ο Αντρέας να μιλήσει, τύφλα να έχει το «Λα Μπομπονέρα» σε ντέρμπι Μπόκα Τζούνιορς-Ρίβερ Πλέιτ σε τελικό Κόπα Λιμπερταδόρες.
Κάπου εκεί είχαμε την τιμή να επισκεφτεί το σπίτι μας δις ο, μετέπειτα πρωθυπουργός της χώρας, Κωνσταντίνος Σημίτης, για «προεκλογικές συγκεντρώσεις». Τότε συνηθίζονταν να καλούν σε σπίτια 50-100 άτομα και να ομιλεί υποψήφιος βουλευτής. Ο Κώστας Σημίτης ήταν υποψήφιος στην Α Πειραιά, ήταν γείτονάς μας (έμενε 50 μέτρα πιο κάτω) και τον είχαμε στηρίξει. Για να μην έχετε απορίες, όντως δεν τα πολυγούσταρε αυτά. Το έκανε επειδή μόνο έτσι θα εκλέγονταν. Μην λησμονείτε πως ο Κωνσταντίνος Σημίτης ΔΕΝ εκλέχτηκε για πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απ’ τη βάση του. Αν μετά τον Αντρέα διεξάγονταν εκλογές μεταξύ των 3 υποψηφίων (Αρσένης, Τσοχατζόπουλος, Σημίτης) για τη διαδοχή, λογικά ο «λαός» θα ψήφιζε τον Άκη! Ο Κωνσταντίνος Σημίτης ήταν πάντα λίγο πιο ελιτιστής στη συμπεριφορά του. Γιος γνωστού δικηγόρου του Πειραιά, σπουδαγμένος στη Δυτική (τότε) Γερμανία, καθηγητής Πανεπιστήμιου εκεί και εδώ, ε, δεν ήταν και τόσο του «Γειά σου κυρά Μαρία, τι κάνεις;»- πώς να το κάνουμε ;
Πρώτη φορά άσκησα το εκλογικό μου δικαίωμα το έτος 2000, μάλιστα τότε σπούδαζα στο Καποδιστριακό (Πολιτικές Επιστήμες & Δημόσια Διοίκηση), ήμουν γραμμένος στην ΠΑΣΠ (η εκπροσώπηση του ΠΑΣΟΚ στα Πανεπιστήμια), μέλος της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ και προφανέστατα είχα ψηφίσει τον Κώστα Σημίτη. Παρακολουθούσαμε οικογενειακώς τα πρώτα exit polls στο εκλογικό κέντρο του ΠΑΣΟΚ στον Πειραιά που βρίσκονταν παραδοσιακά στο Πασαλιμάνι. Σημειωτέον ότι τον πολιτικό αναλυτή και στατιστικολόγο Ηλία Νικολακόπουλο τον είχα καθηγητή απ’ το πρώτο έτος της φοίτησής μου.
Τα πρώτα αποτελέσματα έδειχναν νίκη της Νέας Δημοκρατίας και του Κώστα Καραμανλή. Μέσα σε 10 λεπτά έχουν φύγει απ’ την πλατεία Κοραή (όπου παραδοσιακά βρίσκονταν τα εκλογικά κέντρα της Νέα Δημοκρατίας) μηχανάκια και αμάξια και περνούν έξω απ’ το εκλογικό κέντρο του ΠΑΣΟΚ για καζούρα με κορναρίσματα, μπινελίκα και τραμπουκισμούς. Έπεσαν και κάτι ψιλές μέχρι που ήρθε άμεσα η Αστυνομία. Πάω στο σπίτι έχοντας πάρει KFC όπου μόλις «είχαν συστηθεί» στον Πειραιά, ώστε να πάει με μια κοτομπουκιά κάτω η πίκρα της ήττας. Μετά από 2 ώρες και με τη διαβόητη προσθήκη της Β’ Αθηνών κατά Κώστα Λαλιώτη, έχουμε τα τελικά exit polls όπου δείχνουν ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΗΜΙΧΡΟΝΟ – ΠΑΣΟΚ ΤΕΛΙΚΟ και μπορείτε να φανταστείτε τι ακολούθησε. Όσοι γνωρίζουν τον αντιδραστικό μου χαρακτήρα, μπορούν να φανταστούν πως έφυγα σφαίρα για την πλατεία Κοραή χωρίς να με νοιάζει αν θα βρω όμοιούς μου εκεί για «να πάρω εκδίκηση». Πρέπει να φώναζα για κάνα μισάωρο αδιάκοπα «Π@τσα πάλι, π@τσα πάλι, οε, οε», ενώ εκσφενδονίζονταν διάφορα αντικείμενα προς εμένα και άλλους 20-30 που είχαμε μαζευτεί, αλλά υπήρχε αστυνομική δύναμη και αποφεύχθηκαν τα χειρότερα.
Γενικότερα συμπαθούσα ευφυείς πολιτικούς, είτε πρόσφεραν υπηρεσία στην πατρίδα είτε όχι. Δεν μπορούσα να υποστηρίζω κάποιον που δεν μπορούσε ν’ αρθρώσει λέξη επειδή έλεγαν ότι είναι «δουλευταράς». Σωστό ή λάθος, έτσι λειτουργούσα. Ιστορικά απ’ το 1990 που θυμάμαι και έπειτα, νομίζω μακράν όλων ο πιο εύστροφος ήταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος και έπειτα ο Θεόδωρος Πάγκαλος με τον Κωνσταντίνο Σημίτη. Τον Αντρέα Παπανδρέου δεν τον αναφέρω, διότι είναι μια κατηγορία μόνος του και θα ήταν ιεροσυλία να μπει σε οποιασδήποτε μορφής συναγωνισμό/ανταγωνισμό. Η καταστροφή του ΠΑΣΟΚ ήρθε με τον γιο του. Κλασσική περίπτωση της ποδοσφαιρικής φράσης του Άγγελου Αναστασιάδη «Δεν μπορεί το παλικάρι».
Μέσα σε όλα, είχε το απύθμενο θράσος να κάνει και το ΚΙΔΗΣΟ πιστεύοντας ότι θα έμπαινε και στη Βουλή. Είναι αυτό που λέμε «Ζει σε γυάλα ο άνθρωπος». Η εμμονική του διάθεση να γίνει πρωθυπουργός διέλυσε το ΠΑΣΟΚ. Πήρε τη χειροβομβίδα απ’ τον Καραμανλή και έσκασε στο ΠΑΣΟΚ. Αν εξηγούσε ότι η ΝΔ κατέστρεψε τη χώρα και για αυτό πάει σε εκλογές άρον άρον μόλις 2 έτη μετά την επανεκλογή της αντί για το θρυλικό «Λεφτά υπάρχουν», τώρα θα είχε κατακερμαριστεί η ΝΔ! Τόσο απλά.
Όσο μεγάλωνα, διαμόρφωνα τις δικές μου απόψεις, εμπλούτιζα τις γνώσεις μου και φυσικά αποστασιοποιούμουν απ’ όλα αυτά. Έχω ψηφίσει από ακραία αριστερά κόμματα ως και άκρα δεξιά (κυρίως σε ευρωεκλογές). Σταμάτησα να ασχολούμαι με τα του ΠΑΣΟΚ κάπου στο 2007, όταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχασε στις εσωτερικές εκλογές απ’ τον ΓΑΠ. Εκεί κατάλαβα ότι δεν υπάρχει λογική εξήγηση, ότι ο κόσμος ψηφίζει όπως στα τηλεπαιχνίδια, το «καλό παιδί». Θυμίζω ότι στο FAME STORY 1 κέρδισε ο Νότης Χριστοδούλου που δεν έκανε τίποτα μουσικά, αντίθετα με τους Νίνο, Πετρέλη, Άσπα Τσίνα και Πετράκο! Στο FAME STORY 3 κέρδισε κάποιος Περικλής Στεργιανούδης, ενώ βγήκαν off οι Αργυρός, Λιανός, Αννέτ Αρτάνι και γενικότερα κάποιοι που… κάτι ψιλοέκαναν. Ο κόσμος δεν κοιτάει τη ρητορική, το λέγειν, το IQ, αλλά ότι ο ένας είναι χοντρός, ενώ ο άλλος είναι fit, ασχέτως αν ο fit δεν ήξερε πότε αλλάζεις αλυσίδα στο ποδήλατο. Τέλος πάντων.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι γέννημα θρέμμα Πασοκτζής. Για αυτό και δεν άντεξε τα «Δημοκρατική Συμπαράταξη», «ΚΙΝΑΛ», «Ελιά» και κουραφέξαλα και το γύρισε τ’ όνομα και πάλι στο «ΠΑΣΟΚ»! Τον θυμάμαι ως φοιτητή στη Νεολαία ΠΑΣΟΚ, καθώς είχαμε και ηλικιακά ένα έτος διαφορά. Είναι χρόνια στο κόμμα, έχει και τις γνωριμίες και τους μηχανισμούς και θα δώσει τη μάχη του να πάει στον μεγάλο τελικό και μετά βλέποντας και κάνοντας. Ασχέτως εκλογικού αποτελέσματος, πρέπει να του αναγνωριστεί ότι πάλεψε πάντα για το κόμμα, δεν φλέρταρε ποτέ με δεξιά ή αριστερά και αύξησε τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ απ’ την προκάτοχό του. Προσωπικά, δεν είναι του γούστου μου πάντως, πρέπει να είναι στο ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν νομίζω ότι είναι ο ηγέτης που θα γυρίσει τον κόσμο “πίσω στο σπίτι του”.
Ο Χάρης Δούκας είχε την πρώτη επίσημη θέση στο ΠΑΣΟΚ μόλις το 2022 επί Ανδρουλάκη. Ο οποίος Ανδρουλάκης τον έβαλε και υποψήφιο για το Δήμο της Αθήνας. Ο Χάρης Δούκας στηρίζεται unofficial απ’ τους ΓΑΠικούς. Δεν μπορεί να χωνέψει ο Γιωργάκης ότι έχασε απ’ τον Ανδρουλάκη. Δεν είναι τυχαίο ότι απ’ τις πρώτες προσλήψεις στο Δήμο Aθηνών επί Δούκα ήταν ο γιος του ΓΑΠ που ακούει στο όνομα «Αντρέας» και με τον οποίο είχαμε γνωριστεί πριν πολλά έτη στη Μύκονο σε μια εκδρομή της ΠΑΣΠ. Όσοι είχαν ψηφίσει ΓΑΠ στις προηγούμενες εσωκομματικές εκλογές, τάσσονται υπερ του Δούκα σε δαύτες. Ο Δούκας έχει πολλές ψήφους απ’ την αριστερή πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ, ενώ ελπίζει να φέρει κόσμο και απ’ το ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΑΡ και άλλες αριστερές παρατάξεις.
Ο Παύλος Γερουλάνος αν και ήρθε στο ΠΑΣΟΚ λόγω ΓΑΠ, δεν πρόδωσε ποτέ το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και όταν ο ΓΑΠ του είπε να τον ακολουθήσει στο ΚΙΔΗΣΟ. Έγινε βουλευτής επειδή τον είχε βάλει στο Επικρατείας ο ΓΑΠ, όμως απέδειξε ότι δεν είναι ούτε εντολοδόχος, ούτε «λίγος». Προσπάθησε για το ΠΑΣΟΚ όσο ελάχιστοι στα δύσκολα χρόνια, ξεκάθαροι οι λόγοι που στηρίζεται και απ’ το μυθικό γκρουπ στο facebook «ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΠΑΣΟΚ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ» και αν δεν ήταν τόσο low profile ίσως είχε καλύτερη τύχη. Απ’ την άλλη, ίσως αυτό αποδειχτεί και το κρυφό όπλο του, καθώς ο κόσμος έχει βαρεθεί τις έντονες αντιπαραθέσεις. Θα είναι σίγουρα διψήφιος σε ποσοστά, ενώ θα δώσει μάχη για να μπει στον τελικό. Αν πάω να ψηφίσω, μάλλον θα είναι η επιλογή μου.
Ο Μιχάλης Κατρίνης τυγχάνει να γνωρίζω ότι είναι κάργα ΠΑΣΟΚτζής ως το κόκκαλο. Το έδειξε και η πορεία του. Είχα δύο συμφοιτήτριες απ’ την Ηλεία που δούλεψαν στο γραφείο του, μου έλεγαν είναι ο τακτικός «ΠΑΣΟΚ über alles». Ακριβώς γι’ αυτό αν δεν πάει τελικό (που δεν θα πάει) κατά 99% θα δώσει τις ψήφους του στον Ανδρουλάκη. Μόνο αν πάνε τελικό Ανδρουλάκης-Γερουλάνος θα το σκεφτεί. Αν πάει τελικό η Άννα ή ο Χάρης, ο Κατρίνης θα τους δώσει στον αντίπαλο. Οτιδήποτε άλλο θα είναι έκπληξη.
Η Άννα Διαμαντοπούλου ασυζητητί έχει τις γνώσεις, το κύρος, το λέγειν και πολλά άλλα θετικά στοιχεία για να γίνει η πρώτη εκλεγμένη απ’ τον λαό Ελληνίδα γυναίκα πρωθυπουργός. Ωστόσο έφυγε απ’ το ΠΑΣΟΚ απ’ το 2012 και έπειτα (όπου δεν βγήκε εκ νέου βουλευτής). Κατ’ ουσίαν περίμενε να υπουργοποιηθεί ως άλλος Χρυσοχοϊδης απ’ τον Κυριάκο Μητσοτάκη, δεν συνέβη αυτό, οπότε τώρα που κάνει “μπαμ” ότι στις μεθεπόμενες εκλογές, λογικά το ΠΑΣΟΚ θα είναι πάλι πρώτο κόμμα στη χώρα, είπε να πάρει τα ηνία του. Αν ήταν πιο πειστική στη «συγγνώμη» της στη καρδιά του μέσου ΠΑΣΟΚτζή, θα είχε μεγαλύτερη τύχη. Και τώρα έχει πάντως. Καλό το σποτ με τους «Απαράδεκτους», αλλά και η ίδια ήταν «απαράδεκτη» απέναντι στο κόμμα που την ανέδειξε.
Η Νάντια Γιαννακοπούλου, ούσα κόρη πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ είναι κυριολεκτικά γέννημα θρέμμα ΠΑΣΟΚτζού, πονάει το κόμμα και ήταν πάντα εκεί. Αυτό της το δίνω, όπως και ο κόσμος που την ψηφίζει. Ωστόσο, δεν νομίζω ότι έχει ηγετικά στοιχεία. Μέσα σ’ όλα θα της κοστίσει που είχε στηρίξει με θέρμη τον Λοβέρδο στις προηγούμενες εσωκομματικές, ο οποίος αφού τον ξέρασε το κόμμα είπε να κάνει τους «Δημοκράτες», ήθελε 3% τρομάρα του και πήρε 3, αλλά όχι τοις εκατό…
Το ΣΙΓΟΥΡΟ ΚΕΡΔΟΣ για το ΠΑΣΟΚ είναι 100% θα πάνε στις κάλπες περισσότερες από 200.000 ψηφοφόροι που είχαν πάει στις προηγούμενες εσωκομματικές εκλογές. Προσωπικά, εκτιμώ ότι το νούμερο αυτό θα διπλασιαστεί! Κάτι τέτοιο θ’ «αγχώσει» ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ…