Ακολουθώντας τη μοίρα και άλλων χωρών που γνώρισαν καταστροφές από πολεμικές συγκρούσεις, το μέλλον της Ουκρανίας (εφόσον υπάρξει τερματισμός των εχθροπραξιών με τη Ρωσία) είναι σχεδόν προδιαγεγραμμένο.
Όπως έχει συμβεί σχεδόν σε όλες τις προηγούμενες ανάλογες περιπτώσεις, ο πόλεμος θα αφήσει πίσω του συντρίμμια και την ανάγκη πλήρους ανοικοδόμησης ολόκληρων περιοχών. Και στο ερώτημα «πού θα βρεθούν τα χρήματα που απαιτούνται;», η απάντηση είναι δεδομένη. Στην πραγματικότητα, την ώρα που θα μπαίνουν οι υπογραφές της συνθήκης ειρήνης μεταξύ των εμπλεκόμενων πλευρών, ήδη θα έχει καθοριστεί σε μεγάλο βαθμό και ποιοι θα αναλάβουν (με το αζημίωτο) τις εργολαβίες, καθιστώντας ουσιαστικά την Ουκρανία οικονομικό «όμηρο» τους.
Το σχέδιο του Ντόναλντ Τραμπ
Για τον Ντόναλντ Τραμπ αποτέλεσε μία από τις προεκλογικές δεσμεύσεις του. Εάν υπάρχει τέτοιος όρος για τον πρώην και επόμενο Αμερικανό πρόεδρο ο οποίος συχνά-πυκνά αλλάζει γνώμες δίχως να νιώθει υποχρεωμένος να δίνει εξηγήσεις για τις αποφάσεις του. Έλεγε, λοιπόν, πριν τις εκλογές ότι έχει τον τρόπο να βάλει ένα τέλος στον πόλεμο της Ουκρανίας. Χωρίς, όπως άλλωστε συνηθίζει να κάνει, να δώσει και πολλές εξηγήσεις για το πλάνο του σχετικά με το πώς θα τα καταφέρει.
Έτσι γενικά και αόριστα, οι αναλυτές προέβαλαν την καλή (δεδομένων των συνθηκών) σχέση που έχει με τον Βλάντιμιρ Πούτιν. Άλλωστε τους δύο «άσπονδους φίλους», πέρα από οτιδήποτε άλλο, τους ενώνει ένας αμοιβαίος θαυμασμός για τον τρόπο που ασκεί ο καθένας τους την εξουσία. Και φυσικά η κοινή αλλεργία τους στην… «πολλή δημοκρατία», με τον Αμερικανό να ζηλεύει πέρα από κάθε αμφιβολία την άνεση του Ρώσου ομόλογού του να μετατρέπει να κουρελόχαρτο το Σύνταγμα και τους θεσμούς ώστε να παραμένει στη θέση του.
Αν και ο Τραμπ είχε τη δυνατότητα να το κάνει, θα είχε ακολουθήσει ήδη τα βήματά του, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής διαθέτουν ασφαλιστικές δικλείδες που δεν του το επιτρέπουν. Αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα…
Επί της ουσίας, όλος ο κόσμος έχει αντιληφθεί ότι το ουκρανικό ζήτημα πρέπει να τελειώσει. Ολοκληρωτική νίκη δεν μπορεί να προκύψει για κανέναν και πληθαίνουν οι ρεαλιστικές φωνές που κάνουν λόγο για μια συμφωνία από την οποία θα προκύψουν κέρδη και απώλειες για όλους. Εκτός, βέβαια, από εκείνους που θα αναλάβουν την ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης Ουκρανίας… Που θα έχουν μόνο οφέλη.
Καταστροφές αλλά και… μπίζνες ύψους 500 δις δολαρίων
Σε πρόσφατο ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο του Μιχάλη Ψύλου στη «Ναυτεμπορική» γίνεται αναφορά στο ύψος των ζημιών που έχουν προκύψει ως τώρα στην Ουκρανία από τον πόλεμο. Σε αυτό ο συντάκτης επικαλείται την Σχολή Οικονομικών Επιστημών του Κιέβου η οποία κάνει λόγο για ένα ποσό που θα φτάσει και ενδεχομένως θα ξεπεράσει τα 500 δισεκατομμύρια δολάρια!
Σύμφωνα με τα στοιχεία, μέχρι τώρα έχουν καταστραφεί 420 νοσοκομεία, 580 κρατικά κτήρια, 4.000 χώροι εκπαίδευσης (σχολεία, πανεπιστήμια κτλ), 1.800 χώροι πολιτισμού (θέατρα, κινηματογράφοι, μουσεία κτλ), 350 χώροι λατρείας και περίπου 250.000 κατοικίες. Σε αυτά πρέπει να συνυπολογίσουμε και τις τεράστιες καταστροφές στις υποδομές της χώρας. Δηλαδή τις ζημιές σε σχεδόν 100 σιδηροδρομικούς σταθμούς, σε πάνω από 350 γέφυρες αλλά και σε περίπου 25.000 χιλιόμετρα του οδικού δικτύου καθώς και στο διαλυμένο σε ορισμένες περιοχές ενεργειακό σύστημα.
Ο «χορός» των… επενδυτών
Είναι δεδομένο πως η ανοικοδόμηση θα γίνει με εξωτερική παρέμβαση και πιθανότατα το μοίρασμα αυτής της «πίτας» να είναι το επόμενο σημείο καμπής μεταξύ όσων λιγουρεύονται όχι μόνο τις εργολαβίες, αλλά και πρόσβαση στα πλούσια κοιτάσματα ορυκτών και σπάνιων γαίων της Ουκρανίας.
Ο Ντόναλντ Τραμπ θα κάνει τα πάντα ώστε να εξασφαλίσει ότι οι εταιρείες αμερικανικών συμφερόντων θα έχουν τον πρώτο λόγο και ήδη τεράστια funds όπως η Vanguard, η BlackRock, η Geode Capital και η State Street θεωρούνται ότι έχουν πάρει ένα μικρό προβάδισμα έναντι των υπολοίπων.
Προφανώς ο Αμερικανός πρόεδρος θα επιχειρήσει να παρακάμψει όσο το δυνατόν περισσότερο τους Ευρωπαίους, αλλά η αλήθεια είναι πως και εκείνοι με τη σειρά τους περιμένουν «ανταπόδοση» για την στήριξη που παρείχαν με κάθε τρόπο στους Ουκρανούς. Το σχέδιο προβλέπει την έκδοση ομολόγων (τα ομόλογα Ουκρανίας, όπως ονομάζονται) που πρακτικά θα σημάνουν και τον απόλυτο οικονομικό έλεγχο της χώρας από τους δανειστές της…
Βέβαια, όπως είπαμε, οι μπίζνες δεν θα αφορούν μόνο έργα υποδομής και ανοικοδόμησης. Μεγάλο και σκληρό παιχνίδι θα παιχτεί και στο… υπέδαφος. Εκεί δηλαδή που υπάρχουν πλούσια κοιτάσματα σε σίδηρο, τιτάνιο, χαλκό, γραφίτη, νικέλιο, κοβάλτιο, χρώμιο, ταντάλιο, βηρύλλιο, ζιρκόνιο, σκάνδιο, μολυβδαίνιο, χρυσό και κυρίως λίθιο. Την σπάνια γαία που στις μέρες μας αποτελεί ό,τι πιο πολύτιμο υπάρχει καθώς χρησιμοποιείται στις μπαταρίες των ηλεκτροκινούμενων οχημάτων και όχι μόνο.
Και εκεί ο ανταγωνισμός δεν θα είναι μόνο μεταξύ Αμερικανών και Ευρωπαίων. Πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι ο Πούτιν δεν θα δεχτεί καμία συμφωνία που δεν θα του εξασφαλίζει ένα μέρος των κοιτασμάτων, εξ ου και η αγωνία του να κρατήσει το Ντονμπάς. Επίσης ήδη Αυστραλοί και Κινέζοι βρίσκονται σε επαφές με την ουκρανική ηγεσία η οποία γνωρίζει από τώρα ότι όταν ο πόλεμος τερματιστεί θα έχει χάσει ένα κομμάτι αυτού που προσπαθεί να υπερασπιστεί. Της εθνικής κυριαρχίας της.